Hej jestem nowa i jestem w ciąży
: 13 sierpnia 2018, o 19:47
Hej. Forum obserwuje bardzo długi czas od około 2 msc. Bo tyle trwa moja droga z nerwica. Jakieś 6 lat temu miałam 5 msc okres kiedy dopadła mnie nerwica lekowa. Jakoś z niej wyszłam bez lekow I sama nie wiem teraz jak ja to zrobiłam. Wiem że badałam się dosłownie codziennie miałam książkę badań. Jednak z czasem skupiam się na pracy na pomocy rodzinie I zrobiło się leoiej. Teraz jednak mam już 31 lat i jestem na dodatek w ciąży co nie ułatwia sprawy. 
Czekałam na dzidziusia 3 lata w końcu się udało ale okazało się że po drodze spotkały mnie same przykrości związane z ciąża I problemem że zdrowiem. Zamiast się cieszyć ja leżała w łóżku I bałam się o swoje zdrowie I tak przez 2 tyg. Aż w końcu któregoś dnia zrobiło mi się słabo I partner mówi że to może tylko nerwy A mój mózg od razu podlapal że to pewnie nawrót nerwicy!! I wtedy to była moja pierwsza nie przespana noc. Od razu postanowiłam zapisać się na terapię. Na początku moim objawem był strach że skoro mam nerwice nie dam rady sobie z dzieckiem że nie dam rady być mama. Później naszła myśl natrętne która non stop mówiła mi że życie nie ma sensu że I tak każdy z nas umrze. Leżałam w lozku tydzień bez chęci robienia czego kolwiek. Z czasem postanowiłam że nie mogę się położyć do lozka mimo że ciąża powodowała że bym spala non stop. Żyłam normalnie jednak non stop z myślami natretnymi. Któregoś wieczoru poczułam się troszkę lepiej I przyszła myślę że A co jeśli to wszystko to sen A ja umarłam moze albo nie istnieje. I od tamtej pory to było moja zmora tą myśl. Analizowalam każdy dzień po kolei co robiłam I czy czasem nic się nie stało. Ale nie sposób było pamiętać każdy dzień I analizowanie mnie zaprowadziła w kozi róg. Miałam również małe DD gdzie poczułam że co jeśli cały świat to moja wyobraznia że nie istnieje i że teraz jestem w tym sama wszystkim nikt mi nie pomoże. Obecnie mam mniejsze leki bo staram się je olewam A DD akceptować jednak od wczoraj poczułam się trochę pusta bez emocji miałam nawet chwilę kiedy mnie kompletnie odcielo. Teraz boję się że nie wiem jak to już jest jak jest normalnie że nie potrafię wrócić do siebie że pewnie mi się nie uda A takie życie jest bez sensu I co jeśli sobie coś zrobie mimo to. Kiedy są przemyski że jest ok tego też się boje. Boję się życia. Zastanawia mnie ciągle po co żyjemy itp.
Jest tu jakąś Pani która miała bądź ma nerwicę w ciąży ?
Albo ktoś mi doradzi jak to jest kiedy robi się normalnie czy będzie jak kiedys spokojnie?
Dziekujd
Czekałam na dzidziusia 3 lata w końcu się udało ale okazało się że po drodze spotkały mnie same przykrości związane z ciąża I problemem że zdrowiem. Zamiast się cieszyć ja leżała w łóżku I bałam się o swoje zdrowie I tak przez 2 tyg. Aż w końcu któregoś dnia zrobiło mi się słabo I partner mówi że to może tylko nerwy A mój mózg od razu podlapal że to pewnie nawrót nerwicy!! I wtedy to była moja pierwsza nie przespana noc. Od razu postanowiłam zapisać się na terapię. Na początku moim objawem był strach że skoro mam nerwice nie dam rady sobie z dzieckiem że nie dam rady być mama. Później naszła myśl natrętne która non stop mówiła mi że życie nie ma sensu że I tak każdy z nas umrze. Leżałam w lozku tydzień bez chęci robienia czego kolwiek. Z czasem postanowiłam że nie mogę się położyć do lozka mimo że ciąża powodowała że bym spala non stop. Żyłam normalnie jednak non stop z myślami natretnymi. Któregoś wieczoru poczułam się troszkę lepiej I przyszła myślę że A co jeśli to wszystko to sen A ja umarłam moze albo nie istnieje. I od tamtej pory to było moja zmora tą myśl. Analizowalam każdy dzień po kolei co robiłam I czy czasem nic się nie stało. Ale nie sposób było pamiętać każdy dzień I analizowanie mnie zaprowadziła w kozi róg. Miałam również małe DD gdzie poczułam że co jeśli cały świat to moja wyobraznia że nie istnieje i że teraz jestem w tym sama wszystkim nikt mi nie pomoże. Obecnie mam mniejsze leki bo staram się je olewam A DD akceptować jednak od wczoraj poczułam się trochę pusta bez emocji miałam nawet chwilę kiedy mnie kompletnie odcielo. Teraz boję się że nie wiem jak to już jest jak jest normalnie że nie potrafię wrócić do siebie że pewnie mi się nie uda A takie życie jest bez sensu I co jeśli sobie coś zrobie mimo to. Kiedy są przemyski że jest ok tego też się boje. Boję się życia. Zastanawia mnie ciągle po co żyjemy itp. Jest tu jakąś Pani która miała bądź ma nerwicę w ciąży ?
Albo ktoś mi doradzi jak to jest kiedy robi się normalnie czy będzie jak kiedys spokojnie?
Dziekujd
Ale nie pozostaje nic innego jak to olewać, starać się relaksować.. i podejśc zadaniowo jeśli jakaś za daleka perspektywa nas przeraża 
Wierzę że będziesz dobrą mamą a z chwilą przyjścia na świat maleństwa obudzi się w Tobie ta więź
Jeśli to Wasze pierwsze dziecko to nie czekajcie nie wiadomo ile. Nerwica nerwicą, ale czas ucieka. Dla pocieszenia napisze, ze moje znajpme zajely sie tym po 35 rokiem zycia i jest super. U Was też tak będzie, ale nie odwlekajcie
Ty jesteś jeszcze młoda, masz czas. Nikogo nie chcę nakręcać, ale wiadomo, że macierzyństwo grubo po 30tce jest cięższe. Nie mamy na wiele rzeczy wpływu, ale widać, ze Ty baaardzo chcesz, ale tak strasznie się boisz. Organizm poradzi sobie ze stresem w ciąży- niejedna go ma. Ja miałam raz dobre dni, a raz złe, jak to w życiu. Dużo zrobiłaś w kwestii nerwicy i wg mnie jesteś na to gotowa, ale lęk Cię przerasta. Jest to tylko moje zdanie