Witajcie
: 24 kwietnia 2018, o 01:32
Witajcie na początku zaznaczę, że jestem w kryzysie i możecie wziąć to co napisze na pół, jutro pewnie mi trochę przejdzie 
Fourm przeglądam już od jakiegoś czasu i często mnie uspokaja myśl, że nie jestem z tym sam oraz posty osób które już z tego wyszly
Zaburzenia nerwicowe mam od hmm przedszkola? (skumałem to gdy zacząłem sporo czytać o nerwicy itd.) Teraz mam 23 lata.
z początku to były natręctwa (sprawdzanie 30x czy zamknąłem drzwi, liczenie palców i inne jazdy)
w Gimnazjum moja pierwsza dziewczyna mi napisała żebym się tak nie stresował jak ją obejmuje bo cała ręka mi się trzęsie.
Właśnie wtedy zauważyłem u siebie drżenie rąk aczkolwiek się tym nie przejąłem zbytnio, uprawiałem sport , chodziłem na imprezy, byłem duszą towarzystwa.
Wiedziałem, że coś jest nie tak, że inni się tak nie trzęsą ale ŻYŁEM (chciałbym tak teraz umieć
)
w miarę upływu lat choroba postępowała pojawiały się większe lęki, trząsłem się coraz bardziej aczkolwiek dawałem sobie z tym radę.
Pamiętam dokładnie ten dzień, wracałem z treningu, wsiadłem do autobusu i nie mogłem skasować biletu tak mną szarpało i w tym momencie dosłownie pękła mi psycha.
Od tamtej pory nic już nie było takie same, na początku oczywiście badania, rezonanse głowy, neurolodzy i wszystko okej "To na tle psychicznym"
Teraz stałem się wrakiem od 3 lat sobie "wegetuję" oczywiście są okresy lepsze, gorsze aczkolwiek zawsze wracam do tego stanu.
Wegetuję napisałem w cudzysłowiu bo to nie tak, że z tym nie walcze i postawiłem na sobie krzyżyk (aczkolwiek teraz mam takie myśli)
Wybaczccie, że tak chaotycznie ale jak zaznaczyłem na początku nie czuje się najlepiej, czeka mnie kolejna bezsenna noc.
Napisałem to w wielkim skrócie, nie chcę tu całego życia opowiadać.
Tak na koniec jeśli wylecze się z nerwicy to mój układ nerwowy też się odbuduję, przestanie szarpać mi mięśniami i "delira 24/7" też minie?
Pozdrawiam i zdrówka życzę
Fourm przeglądam już od jakiegoś czasu i często mnie uspokaja myśl, że nie jestem z tym sam oraz posty osób które już z tego wyszly
Zaburzenia nerwicowe mam od hmm przedszkola? (skumałem to gdy zacząłem sporo czytać o nerwicy itd.) Teraz mam 23 lata.
z początku to były natręctwa (sprawdzanie 30x czy zamknąłem drzwi, liczenie palców i inne jazdy)
w Gimnazjum moja pierwsza dziewczyna mi napisała żebym się tak nie stresował jak ją obejmuje bo cała ręka mi się trzęsie.
Właśnie wtedy zauważyłem u siebie drżenie rąk aczkolwiek się tym nie przejąłem zbytnio, uprawiałem sport , chodziłem na imprezy, byłem duszą towarzystwa.
Wiedziałem, że coś jest nie tak, że inni się tak nie trzęsą ale ŻYŁEM (chciałbym tak teraz umieć
)w miarę upływu lat choroba postępowała pojawiały się większe lęki, trząsłem się coraz bardziej aczkolwiek dawałem sobie z tym radę.
Pamiętam dokładnie ten dzień, wracałem z treningu, wsiadłem do autobusu i nie mogłem skasować biletu tak mną szarpało i w tym momencie dosłownie pękła mi psycha.
Od tamtej pory nic już nie było takie same, na początku oczywiście badania, rezonanse głowy, neurolodzy i wszystko okej "To na tle psychicznym"
Teraz stałem się wrakiem od 3 lat sobie "wegetuję" oczywiście są okresy lepsze, gorsze aczkolwiek zawsze wracam do tego stanu.
Wegetuję napisałem w cudzysłowiu bo to nie tak, że z tym nie walcze i postawiłem na sobie krzyżyk (aczkolwiek teraz mam takie myśli)
Wybaczccie, że tak chaotycznie ale jak zaznaczyłem na początku nie czuje się najlepiej, czeka mnie kolejna bezsenna noc.
Napisałem to w wielkim skrócie, nie chcę tu całego życia opowiadać.
Tak na koniec jeśli wylecze się z nerwicy to mój układ nerwowy też się odbuduję, przestanie szarpać mi mięśniami i "delira 24/7" też minie?
Pozdrawiam i zdrówka życzę
dla mnie najgorsze sa bezcenne noce znaczy ciężko mam zasnąć ale poczatki pamiętam gorzej było teraz lęki opanowane dd znikło zostały natrętne myśl bol glowy i problem ze snem to najgorsze. Ale na wszystko trzeba czasu 