Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam, poświęciłem dziesiątki godzin na czytanie artykułów na forum, ale dopiero teraz postanowiłem się zarejestrować.
Jestem na ostatniej prostej-mam nadzieję -w wychodzeniu z tego nervo-szitu. Tym posunięciem zamierzam zadać kolejny miażdżący cios zaburzeniu.
Zdobywam wiedzę, stosuję w praktyce wszystko co pozwala się odburzyć. Konfrontuje się z lękami, usuwam przeszkody, które mnie blokują i trzymają przy nerwicy. Oto jedna z nich-kilka lat temu usunąłem konto na innym forum o m.in. nerwicy, ponieważ obawiałem się, że ktoś z mojego otoczenia się o tym dowie i ogólnie nie dawałem wiary w to, że mam tylko nerwicę.
Teraz powracam, piszę na tym forum i mam całkowicie gdzieś co sądzą o tym inni
Moim celem jest szybkie dołączenie do grona odburzonych.
Jutro mija 5 lat od pierwszego ataku paniki, po którym zanurzyłem się w świecie lęku.
Nerwica złamała mnie, zdruzgotała moje ciało i duszę, odebrała marzenia i nadzieję.
Przez ten cały czas rozpaczliwie poszukiwałem pomocy, rok temu zacząłem czytać artykuły Victora i spółki
Z człowieka wdeptanego głęboko w ziemię, stałem się pełzającym po ziemi, walczyłem dalej i wylądowałem na kolanach...
wreszcie wstałem, wziąłem głęboki oddech i przypomnialem sobie jak wspaniale jest zycie. Następnie zobaczyłem przeciwnika i przejrzałem go na wylot...
stałem się hardy i teraz biegnę ku niemu uzbrojony w wiedzę, determinację i cierpliwość...
Zwycięstwo
jest
moje

Heimdall pisze:Witam, poświęciłem dziesiątki godzin na czytanie artykułów na forum, ale dopiero teraz postanowiłem się zarejestrować.
Jestem na ostatniej prostej-mam nadzieję -w wychodzeniu z tego nervo-szitu. Tym posunięciem zamierzam zadać kolejny miażdżący cios zaburzeniu.
Zdobywam wiedzę, stosuję w praktyce wszystko co pozwala się odburzyć. Konfrontuje się z lękami, usuwam przeszkody, które mnie blokują i trzymają przy nerwicy. Oto jedna z nich-kilka lat temu usunąłem konto na innym forum o m.in. nerwicy, ponieważ obawiałem się, że ktoś z mojego otoczenia się o tym dowie i ogólnie nie dawałem wiary w to, że mam tylko nerwicę.
Teraz powracam, piszę na tym forum i mam całkowicie gdzieś co sądzą o tym inni
Moim celem jest szybkie dołączenie do grona odburzonych.
Jutro mija 5 lat od pierwszego ataku paniki, po którym zanurzyłem się w świecie lęku.
Nerwica złamała mnie, zdruzgotała moje ciało i duszę, odebrała marzenia i nadzieję.
Przez ten cały czas rozpaczliwie poszukiwałem pomocy, rok temu zacząłem czytać artykuły Victora i spółki
Z człowieka wdeptanego głęboko w ziemię, stałem się pełzającym po ziemi, walczyłem dalej i wylądowałem na kolanach...
wreszcie wstałem, wziąłem głęboki oddech i przypomnialem sobie jak wspaniale jest zycie. Następnie zobaczyłem przeciwnika i przejrzałem go na wylot...
stałem się hardy i teraz biegnę ku niemu uzbrojony w wiedzę, determinację i cierpliwość...
Zwycięstwo
jest
moje

Ale ekstra, brawo dla ciebie. Wiesz, ze ja mam podobnie? Jeszcze rok temu, w zyciu nie umiescilabym swojego zdjecia na forum, w ogole nigdzie. Zle wygladam, co powiedza inni, a jak mnie rozpoznaja,.......? Teraz mam to gleboko w d....... I mam tez gleboko to, co powiedza o mnie inni .... Czy swiat nie jest piekny ???

Jeszcze stosunkowo niedawno miałem opory, zeby umiescic swoje zdjęcia na FB, bo od razu atakowały mnie myśli, które wymieniłaś A jak na jakimś zdjęciu wyszedłem średnio, to miałem ochotę wykopać sobie jaskinie i spędzić w niej resztę życia xD

Ataki paniki są dla ludzi
Nie są groźne w skutkach, to tylko rozladowanie emocji i napięcia.
Bardzo dobrze sobie radzisz
Wychodź działaj, jak cie najdzie ochota na atak to dostań aż do znudzenia;)
Tak sie to leczy, musi sie znudzić

Szacunek kolego, dajesz mi nadzieję, paliwo do walki. Jestem na etapie, że raz się tego boję a raz nie i stawiam się nerwicy. Wczoraj był u mnie monter okien, byłem bardzo spięty że coś mi się stanie itp. Gdy poczułem że nadchodzi atak paniki, postanowiłem zgadnąć montera i poinformować że nabawiłem się nerwicy. Zrobiłem to dla własnego bezpieczeństwa. Na to monter - " bez obaw, też to przechodziłem". Pracując opowiedział mi o swoich objawach itp. Natomiast ja bozbyłem się całego napięcia. Czułem się super, mega spokojny. Tak samo jak teraz gdy przeczytałem Twój post.

Daniels, powiem Ci, że mnie zainspirowałeś. Sam nigdy nikomu wprost nie powiedziałem w podobnej sytuacji, że mam nerwicę. Zawsze jakoś próbowałem okrężną drogą o tym zakomunikować-np. że jestem zmęczony,niewyspany, itp. Użyłem działa dużego kalibru i od razu poskutkowało

Heimdall. Zrobiłem to ze strachu. A wyszło jak wyszło czyli dobrze. Dał mi nadzieję że będę funkcjował normalnie, że to kwestia czasu. Myślę że montażyscie okien też to wyszło na dobre.