Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam wszystkich,
Do tej pory jedynie czytałam materiały na forum i wprowadzałam je w życie, ale stwierdziłam , że wypadałoby się przywitać. Mam 25 lat i obecnie całkiem niezły mix zaburzeń Od zawsze coś tam się działo. Fobia społeczna , początki nerwicy itp i jak większość ludzi chyba, najpierw to lekceważyłam a później sie dostosowywałam . Jakiś rok temu poskładało mnie jak krzesełko ogrodowe, totalne rozpieprzenie, tylko lęk , ataki jeden za drugim i dd od czasu do czasu. Teraz pomału wracam do normalności , byle do przodu Lubię czytać, oglądać horrory chociaż teraz staram się je ograniczać, fitness i długie spacery do których chciałabym wrócić jak najszybciej
To forum bardzo dużo mi pomogło więc dziękuje i mam nadzieję, że dalej tak będzie
Pozdrawiam i życzę wszystkim powodzenia

Gratulacje!! A tak z ciekawosci, uważasz że na którym stadium odburzania jesteś (na ile procent czujesz sie odburzony), czy moze nie myslisz o tym wcale?

Myślę, że jestem tak w połowie drogi, ale staram się nie poświęcać zbyt wiele czasu na rozmyślanie o tym. Ogólnie jest dużo lepiej , ale wciąż dochodzą mi nowe objawy, czasem robię kilka kroków w tył w odburzaniu itp.
A jak jest u Ciebie?

Doslownie roznie. Oprocz samodzielnej pracy nad soba jestem na terapii u psychologa, gdzie pani psycholog wbila we mnie nawyk racjonalizacji wszystkich moich mysli. Czasami jeszcze wymiotuje z nerwow, gdy sobie cos wkrece, ale gdy to zrobie nie przywiazuje do tego wagi, wrecz czuje sie lepiej

Hehe to jak ja, zdarzyło mi się pierwszy raz w sobotę, że mnie tak zemdliło na myśl o szkole, egzaminach itd ,że modliłam się nad toaletą Ale normalnie poszłam i jakoś to było
Super, że tak fajnie sobie radzisz

Np. Aktualnie jestem chory, nie wiem czy to przezywalas ale moje pierwsze przeziebienie jako nerwicowca bylo fatalne. Siedzialem przygnebiony w domu, mialem zbyt duzo czasu na myslenie.. I wszystko toczylo sie bb slabo. Teraz np mialem pare mysli przy oslabieniu, ze w nocy umre bo rano wzialem polopiryne a teraz wieczorem- vicks. Zle samopoczucie fizyczne pozwala nam rozwijac zle samopoczucie psychiczne :>

No też tak mam , i tak jak kiedyś czułam się osłabiona przez chorobę, ale funkcjonowałam normalnie tak teraz łapie czasem takie fazy, że już się żegnam ze światem i prawie wybieram kolor trumny Nie wiem jak jest u Ciebie , ale ja głównie boję się ,że zemdleje gdzieś to przy chorobie jestem o krok od zamówienia balkoniku żeby się poruszać

Ja na szczescie tego nigdy nie mialem, ale wiem ze to powszechne . Wlasciwie moim zdaniem z przeziebienia mozemy sporo sie nauczyc. Gdy mamy poczatkowe stadium chorowania- oszukujemy sie ze szybko nam przejdzie, bierzemy goraca kompiel i i tak udajemy sie do pracy. A prawda jest taka ze im szybciej zrozumiemy ze jestesmy chorzy, tym szybciej wyzdrowiejemy. Tak samo jest z nerwica, mi wiele dalo to ze zaczalem myslec i rozumiec "mam nerwice=mam prawo sie tak czuc"

No też się zgodzę, podejście zmienia bardzo wiele i to nie tylko przy zaburzeniach, ale ogólnie w życiu. Ja mam zawroty głowy najczęściej i problemy z koncentracją. Staram się nauczyć z tym żyć, że jest jak jest i ok, mam prawo się czuć gorzej itp. Czasem siedzę i np gram czy czytam to zapominam kompletnie o tym.

Draxtie pisze:No też się zgodzę, podejście zmienia bardzo wiele i to nie tylko przy zaburzeniach, ale ogólnie w życiu. Ja mam zawroty głowy najczęściej i problemy z koncentracją. Staram się nauczyć z tym żyć, że jest jak jest i ok, mam prawo się czuć gorzej itp. Czasem siedzę i np gram czy czytam to zapominam kompletnie o tym.

a jak u Ciebie objawiają się problemy z koncentracją?

Różnie Czytam coś na zajęciach czy w domu dla przyjemności i np w ogóle nie mogę się skupić, w końcu się stresuje i mam wrażenie jakbym pierwszy raz na oczy widziała te słowa Czasem w zwykłej rozmowie nie rejestruje tego co ktoś mówi albo sama mam problemy z ułożeniem konkretnego zdania i w rezultacie się zacinam i coś tam bełkocze bez sensu. Oczywiście im bardziej się staram tym jest gorzej xDD

hej, też lubie horrory
miło mi Cię poznać

Mi również jest miło
No teraz wybieram sobie takie słabsze do oglądania , bo np Naznaczony 3 to wywołał u mnie mały atak paniki , ale kiedyś nadrobię zaległości

ja tam oglądam horrory tak jak komedie... nie przeżywam tego jakoś ....
Wiem że to tylko filmy

Ja z reguły też, tym bardziej ,że nowe filmy są coraz słabsze, ale ten jako jedyny jakoś mnie przeraża
Może masz coś do polecenia?