Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam wszystkich
Mam wielki problem dopada mnie juz panika i mysli o ucieczce.Od jutra zaczynam praktyki w swietlicy bede tam pilnowac dzieci pomagac im bawic sie z nimi itp. Tylko, że odkad pamietam boje sie dzieci w sensie niewiem jak sie przywitac z taka grupa w co sie z nimi bawic a przede wszystkim panicznie boje sie ze zrobie im krzywde lub po prostu zrobie cos nie tak, a zalezy mi bardzo na tym zeby sie powiodlo i zeby ocena byla dobra, bo staram sie o stypendium.Macie moze jakies rady???

Gwiazdko, też kiedyś się obawiałam interakcji z dziećmi, bo nie miałam doswiadczenia, a mialam zostać opiekunką. Powiem Ci, że dzieciaki same będą wiedzialy w co się chcą bawić, te o bardziej dominującej osobowości pokażą ulubione zajęcia. Zawsze awaryjnie można je zachęcić do rysowania, kolorowanek, jakiejś gry planszowej, czy po prostu nadzorować jak bawią się między sobą, bo tak też na pewno będzie. Daj sobie kilka pierwszych dni na rozruch. Będziecie się poznawać, zobaczysz jakie są, one też będą musiały się z Tobą oswoić i dopiero wtedy będzie można się zastanawiać jak dostosować wymyślanie jakiejś aktywności do ich potrzeb.
Czemu miałabyś im zrobić krzywdę? Wystarczy, że będziesz mieć na nie oko. Nie pozwól sobie uwierzyć we własne wyobrażenia- przekonasz się, że wszystko będzie wyglądało inaczej niż prognozujesz. Nie jesteś w stanie przewidzieć jak to będzie wyglądało. Wiem, że dasz radę i sama się tym pochwalisz.

no tak ale jak zaczac? rozmowe z nimi? utrudniem jest ze tam sa dzieci od 7 do 16 lat a musze sie jakos przedstawic i z nim jakos rozmawiac, no i w co sie ubrac?eh szybciej sie zalamie.. dzieki ze przeczytalas

Dzieci są wytrzymałe, ja na ten przykład spadłem z 8 schodów i walnąłem głową w kaloryfer, nic mi się nie stało poza guzem .

Co do rozmów mogą być od czapy, ja tak zawsze z dziećmi gadam, są zawsze zainteresowane czymś nowym.

dzieci sa szczere ,, powiedzą albo dadzą w jakies sposob ze cos nie tak , latwo je zrozumiesz

no ale jak sie przywitac? dzien dobry dzieci? czesc dzieciaki? ja nie umiem sie kompletnie z dziecmi obchodzic

No normalnie, tak jak do ludzi na luzie Cześć nazywam się tak i tak, będziemy spędzać od dzisiaj razem czas na świetlicy.

Gwiazdko napisz jak Ci poszło.
Ja czasami prowadzę zajęcia z dziećmi.
Lubię te zajęcia, staram się dbac o każdego uczestnika zajęć.
Wypatruje dzieci nieśmiałe, ciche, staram się dodać im odwagi, rozmawiam z nimi, chwalę.
I na tym skupiam uwagę, żeby każdy mały człowiek czuł się dobrze.
Poza tym witam się z nimi i rozmawiam jak z dorosłymi, czyli mówię dzień dobry.
Najczesciej to dzieci pierwsze się witają.
Poza tym zadają dużo pytań, opowiadają coś. Rozmawiamy o tym co je interesuje.
T mniejsze dzieci też są fajne i na prawdę nie ma sie czego bać.
Ogólnie bardzo miło to wspominam, choć dużo zajęć miałam kiedy fatalnie się czułam
i miałam derealizację ale to tez pomogło mi się zmierzyć z lękiem w tedy.

hmm pierwszy dzien nawet niezly dzieciaki sa w wieku od 7 do 16 lat nawet żółwia dostałam od pewnego 8latka:D ale przeraza mnie juz tylko jedno: to ze mam wymyslac im zabawy a ja niemam pomyslu:/ no ale bez brania lekow sie nie obylo...

No to poszukaj na necie jakieś gier czy zajęć odpowiednich do wieku dzieci którymi się zajmujesz, też bym nie wymyślił niczego sensownego na poczekaniu, do zajęć trzeba się trochę przygotować.