Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Od wczoraj siedzę i oglądam film we własnej głowie.
Widzę siebie jak pozbawiam się życia.
Wybrałem miejsce i czas...i sposób.


Jest zimno około -20'C a ja sobie zamarzam gdzieś daleko do jakichkolwiek siedzib ludzkich,w rezerwacie przyrody...

Widoki ładne, plan kiepski, sądzę, że mógłbyś spożytkować dużo lepiej swoją energię

Ty byś lepiej się zaptrzył na te piękne widoki. Życie moze być do kitu, ale jest na świecie coś jeszcze, oprócz ludzi i sytuacji, coś co się nie zmienia, jak ta przyroda na zdjeciach...

Jest na świecie coś jeszcze...no i co dalej?
Niczego innego w życiu nie doświadczam tylko chwilowych ulg i nawrotów nerwicy lękowej,ile można?
Już nawet zwiększona dawka leku przestała działać jak dawniej...eh

Życie jest naprawdę piękne, to tylko kwestia spojrzenia na nie i nastawienia umysłu.
Widoki piękne, ale tylko i wyłącznie na spacer

Bawimordko, leki są po to by wspierać pracę mentalną nad zaburzeniem, więc nie dziwne, że po pewnym czasie stosowania jesteś rozczarowany efektem. Leki nie zmienią świata, nie zmienią Twojego podejścia do życia, to jest coś na co nie ma tabletki, tylko trzeba usiąść , pomyśleć, poczytać, poszukać odpowiedzi jak znaleźć w sobie jakąś iskrę radości, jakąś motywację. Wiesz, że tylko Ty możesz to w sobie znaleźć? Nikt nie ma dostępu takiego do Ciebie jak ty. Ja wiem, że ty tego teraz nie widzisz, miałam depresję, ale wiem też, że do tego by znaleźć trochę odpowiedzi potrzeba dwóch rzeczy czasu i niezłomnej chęci, a warto, bo odejść człowiek zawsze zdąży.

Ciasteczko pisze: Leki nie zmienią świata, nie zmienią Twojego podejścia do życia, to jest coś na co nie ma tabletki, tylko trzeba usiąść , pomyśleć, poczytać

Nie zgadniesz na czym mi upłynęło ostatnie 10 lat życia.Naczytałem się tyle że już mi zbrzydło czytanie,coraz mniej czegoś nowego czego bym jeszcze nie czytał...
Życie faktycznie jest piękne,najpiękniejsza jest starość,choroba i śmierć - żyć nie umierać byle tylko doświadczać tych cudów jak najdłużej.

Bawimordka pisze:.Naczytałem się tyle że już mi zbrzydło czytanie,coraz mniej czegoś nowego czego bym jeszcze nie czytał...

Aaa czekaj, to Ty masz tyle książek do opchnięcia z kategorii 'oświecających'... Hmm, a nie uczyniłeś Ty sobie aby poszukiwań celem życia tak bardzo, że zapomniałeś, że miałeś coś znaleźć ?

Znalazłem czego szukałem i to mnie zabiło,teraz żałuję że w ogóle zacząłem szukać.
Lepiej było żyć w nieświadomości.

A cóż to znalazłeś takiego, jesli mozna spytać?

Spytać można ale odpowiedzi nie będzie,nie zamierzam komuś psuć radości życia tak jak popsułem sobie.

To, ze komus powiesz to nie znaczy, że on automatycznie zacznie w to wierzyć. Ale ok.

O faktach się nie dyskutuje tylko akceptuje je..albo ma się doła w związku z bezsilnością w stosunku do faktów ,zresztą nie ważne.

Wczoraj odezwały się do mnie dziewczyny/kobiety,na jednym z portali dla singli :> i w sumie po kilkunastu minutach rozmowy
poczułem się naprawdę dobrze.
Doszedłem do wniosku że to jest to czego mi brakuje,czyli rozmowy ,kontaktu,wymiany myśli
Tak mi się polepszyło że spać poszedłem dopiero ok 2:00 nad ranem.

Dziś rano natomiast znów pojawił się u mnie odruch wycofania,tak jakby świadoma chęć zaniedbania dobrze zapowiadającej się znajomości...
Nie wiem co się dzieje ,skąd się to bierze we mnie,co to w ogóle jest ...

Widzisz, potrafisz jeszcze odnalezc w czyms radosc.

No skąd się bierze... Z lękowych myśli i poczucia beznadziei