Troche śmiesznie, a troche klops xD
: 25 kwietnia 2021, o 12:59
Cześć!
Potrzebuję obiektywnego zdania na pewien temat, bo jak się w moich cudownych myślach zaplączę, to już głupieje i tracę zaufanie do swojej intuicji.
Trochę sobie śmieszkuję z tej całej sytuacji, ale ona również sprawia, że lekko poci mi się paszka xD
Otóż dwa tygodnie temu wzięłam ślub w tajemnicy przed moja rodzina xDDDD Z matka i ojcem zerwalam kontakt około roku temu. Tak na marginesie, jeśli macie toksycznych rodziców to serdecznie polecam. Zostaje jeszcze brat, z którym mam kontakt jedynie przez media społecznościowe, grzecznościowy od urodzin do świat i tak dalej. Żeby nie było, w ogóle nie zaluje decyzji, ze mojej rodziny nie było. Żadnej ogromnej więzi między nami nie ma, ale chce mu powiedzieć. On oczywiście rodzicom powie, co mam w dupie ale po gówniarsku boje się najzwyczajniej w świecie jego reakcji, na pewno coś trzaśnie, tak jak sie od mamusi przez lata nauczyl. Moje problemy mentalne mimo tego ze je sygnalizowałam, a w zasadzie głośno o nich mówiłam były przez niego ignorowane.
No i się nakręcam XD staram się podjeść racjonalnie i jeśli się na mnie brzydko mówiąc wysra to niby jego problem, ale mam tu postawę unikająca i nie chce mi się z tym mierzyć. Mam duży problem z takimi trudnościami, staram się brać za wszystko odpowiedzialność. A ze będzie cyrk to wiem na stówę.
Jestem jeszcze w Polsce (mieszkam na stałe za granica) i myśle, ze dopiero jak wrócę to mu wyślę karteczkę z info, bo nie chce sobie psuć reszty urlopu. Ale i tak nie mogę się tego lekkiego stresa pozbyć.
Proszę o radę! Niby pierd, a żre od środka
Buziaki
Potrzebuję obiektywnego zdania na pewien temat, bo jak się w moich cudownych myślach zaplączę, to już głupieje i tracę zaufanie do swojej intuicji.
Trochę sobie śmieszkuję z tej całej sytuacji, ale ona również sprawia, że lekko poci mi się paszka xD
Otóż dwa tygodnie temu wzięłam ślub w tajemnicy przed moja rodzina xDDDD Z matka i ojcem zerwalam kontakt około roku temu. Tak na marginesie, jeśli macie toksycznych rodziców to serdecznie polecam. Zostaje jeszcze brat, z którym mam kontakt jedynie przez media społecznościowe, grzecznościowy od urodzin do świat i tak dalej. Żeby nie było, w ogóle nie zaluje decyzji, ze mojej rodziny nie było. Żadnej ogromnej więzi między nami nie ma, ale chce mu powiedzieć. On oczywiście rodzicom powie, co mam w dupie ale po gówniarsku boje się najzwyczajniej w świecie jego reakcji, na pewno coś trzaśnie, tak jak sie od mamusi przez lata nauczyl. Moje problemy mentalne mimo tego ze je sygnalizowałam, a w zasadzie głośno o nich mówiłam były przez niego ignorowane.
No i się nakręcam XD staram się podjeść racjonalnie i jeśli się na mnie brzydko mówiąc wysra to niby jego problem, ale mam tu postawę unikająca i nie chce mi się z tym mierzyć. Mam duży problem z takimi trudnościami, staram się brać za wszystko odpowiedzialność. A ze będzie cyrk to wiem na stówę.
Jestem jeszcze w Polsce (mieszkam na stałe za granica) i myśle, ze dopiero jak wrócę to mu wyślę karteczkę z info, bo nie chce sobie psuć reszty urlopu. Ale i tak nie mogę się tego lekkiego stresa pozbyć.
Proszę o radę! Niby pierd, a żre od środka
Buziaki