Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 09:53

Cześć wszystkim!

Zmagam się z nerwicą lękową już od trzech lat. Było ciężko, natręty myślowe, wkrętki schizofrenii itp. od pewnego czasu mam wrażenie, że odburzanie u mnie następuje Ale zamiast somatów i innych objawów nerwicy mam takie poczucie, że nie warto nic - bo i tak pewnego dnia umrę. Mam 18 lat nie mogę odnaleźć swojego celu życiowego, nie wiem kim chce być. Zawsze się wycofuję, zacząłem kurs prawa jazdy, średnio dawałem rade (derealizacja i depresonalizacja) ostatecznie dałem radę, tylko i wyłącznie dzięki bliskim namawiali mnie żebym nie rezygnował. Przed nerwicą nie miałem takich myśli, jak sobie pomóc?
Przyznam, że mam już tego dosyć. Dodam, że technikum porzuciłem w 1 klasie, toksyczna atmosfera w pewnym sensie zadziałała depresją a później NL. Od października rozpoczynam liceum dla dorosłych (kiedyś bardzo zależało mi na zostaniu informatykiem - programistą)
Czy to poczucie bezsensu jest od nerwicy? Czy kiedyś w końcu poczuję sens życia?
Bardzo obawiam się ,że nie odnajdę się w "życiu".

Nerwyzestali pisze: ↑

15 września 2018, o 10:23

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 09:53

Cześć wszystkim!

Zmagam się z nerwicą lękową już od trzech lat. Było ciężko, natręty myślowe, wkrętki schizofrenii itp. od pewnego czasu mam wrażenie, że odburzanie u mnie następuje Ale zamiast somatów i innych objawów nerwicy mam takie poczucie, że nie warto nic - bo i tak pewnego dnia umrę. Mam 18 lat nie mogę odnaleźć swojego celu życiowego, nie wiem kim chce być. Zawsze się wycofuję, zacząłem kurs prawa jazdy, średnio dawałem rade (derealizacja i depresonalizacja) ostatecznie dałem radę, tylko i wyłącznie dzięki bliskim namawiali mnie żebym nie rezygnował. Przed nerwicą nie miałem takich myśli, jak sobie pomóc?
Przyznam, że mam już tego dosyć. Dodam, że technikum porzuciłem w 1 klasie, toksyczna atmosfera w pewnym sensie zadziałała depresją a później NL. Od października rozpoczynam liceum dla dorosłych (kiedyś bardzo zależało mi na zostaniu informatykiem - programistą)
Czy to poczucie bezsensu jest od nerwicy? Czy kiedyś w końcu poczuję sens życia?
Bardzo obawiam się ,że nie odnajdę się w "życiu".

Ja mam podobne odczucia. Nie widzę co prawda bezsensu życia, bo życie po coś jest ale kiedyś nie miałem myśli lękowych dotyczących tego że kiedyś człowiek umiera. Teraz takie myśli mnie nachodzą dosyć często i powodują lęk. Oczywiście zdrowi ludzie tak nie podchodzą do życia, bo wtedy równie dobrze można się od razu rzucić z mostu. Trzeba odnaleźć swoją drogę w życiu. Przecież nawet jeżeli masz ograniczony czas, to chyba chcesz sobie go fajnie zorganizować, tak? Moje myśli nie skupiają się już na tym, że człowiek kiedyś umiera ale na tym że nie chciałbym za wcześnie umrzeć. Chciałbym dożyć starości i mieć fajne życie. Staram się nie skupiać na tych myślach i jak się pojawiają to robić, mysleć coś innego. Nie można iść za tymi myślami, bo to nie prowadzi nigdzie.Masz jakichś znajomych, dziewczynę? Co robisz na codzień? Uprawiasz sport? 18 lat to nic jeszcze ;p Dopiero się zaczyna ;p

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 10:29

Nerwyzestali pisze: ↑

15 września 2018, o 10:23

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 09:53

Cześć wszystkim!

Zmagam się z nerwicą lękową już od trzech lat. Było ciężko, natręty myślowe, wkrętki schizofrenii itp. od pewnego czasu mam wrażenie, że odburzanie u mnie następuje Ale zamiast somatów i innych objawów nerwicy mam takie poczucie, że nie warto nic - bo i tak pewnego dnia umrę. Mam 18 lat nie mogę odnaleźć swojego celu życiowego, nie wiem kim chce być. Zawsze się wycofuję, zacząłem kurs prawa jazdy, średnio dawałem rade (derealizacja i depresonalizacja) ostatecznie dałem radę, tylko i wyłącznie dzięki bliskim namawiali mnie żebym nie rezygnował. Przed nerwicą nie miałem takich myśli, jak sobie pomóc?
Przyznam, że mam już tego dosyć. Dodam, że technikum porzuciłem w 1 klasie, toksyczna atmosfera w pewnym sensie zadziałała depresją a później NL. Od października rozpoczynam liceum dla dorosłych (kiedyś bardzo zależało mi na zostaniu informatykiem - programistą)
Czy to poczucie bezsensu jest od nerwicy? Czy kiedyś w końcu poczuję sens życia?
Bardzo obawiam się ,że nie odnajdę się w "życiu".

Ja mam podobne odczucia. Nie widzę co prawda bezsensu życia, bo życie po coś jest ale kiedyś nie miałem myśli lękowych dotyczących tego że kiedyś człowiek umiera. Teraz takie myśli mnie nachodzą dosyć często i powodują lęk. Oczywiście zdrowi ludzie tak nie podchodzą do życia, bo wtedy równie dobrze można się od razu rzucić z mostu. Trzeba odnaleźć swoją drogę w życiu. Przecież nawet jeżeli masz ograniczony czas, to chyba chcesz sobie go fajnie zorganizować, tak? Moje myśli nie skupiają się już na tym, że człowiek kiedyś umiera ale na tym że nie chciałbym za wcześnie umrzeć. Chciałbym dożyć starości i mieć fajne życie. Staram się nie skupiać na tych myślach i jak się pojawiają to robić, mysleć coś innego. Nie można iść za tymi myślami, bo to nie prowadzi nigdzie.Masz jakichś znajomych, dziewczynę? Co robisz na codzień? Uprawiasz sport? 18 lat to nic jeszcze ;p Dopiero się zaczyna ;p

Nie mam dziewczyny, znajomych odciąłem się od toksycznych znajomych. Chcę zacząć życie "od nowa", poznać ludzi na poziomie, realizować plany i marzenia.

Nerwyzestali pisze: ↑

15 września 2018, o 10:30

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 10:29

Nerwyzestali pisze: ↑

15 września 2018, o 10:23

Ja mam podobne odczucia. Nie widzę co prawda bezsensu życia, bo życie po coś jest ale kiedyś nie miałem myśli lękowych dotyczących tego że kiedyś człowiek umiera. Teraz takie myśli mnie nachodzą dosyć często i powodują lęk. Oczywiście zdrowi ludzie tak nie podchodzą do życia, bo wtedy równie dobrze można się od razu rzucić z mostu. Trzeba odnaleźć swoją drogę w życiu. Przecież nawet jeżeli masz ograniczony czas, to chyba chcesz sobie go fajnie zorganizować, tak? Moje myśli nie skupiają się już na tym, że człowiek kiedyś umiera ale na tym że nie chciałbym za wcześnie umrzeć. Chciałbym dożyć starości i mieć fajne życie. Staram się nie skupiać na tych myślach i jak się pojawiają to robić, mysleć coś innego. Nie można iść za tymi myślami, bo to nie prowadzi nigdzie.Masz jakichś znajomych, dziewczynę? Co robisz na codzień? Uprawiasz sport? 18 lat to nic jeszcze ;p Dopiero się zaczyna ;p

Nie mam dziewczyny, znajomych odciąłem się od toksycznych znajomych. Chcę zacząć życie "od nowa", poznać ludzi na poziomie, realizować plany i marzenia.

I bardzo dobrze. Tak trzymać. Znajdź sobie dziewczynę i spotykaj się z fajnymi ludźmi.

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 15:08

Nerwyzestali pisze: ↑

15 września 2018, o 10:30

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 10:29

Nie mam dziewczyny, znajomych odciąłem się od toksycznych znajomych. Chcę zacząć życie "od nowa", poznać ludzi na poziomie, realizować plany i marzenia.

I bardzo dobrze. Tak trzymać. Znajdź sobie dziewczynę i spotykaj się z fajnymi ludźmi.

A czy ten bezsens to normalne w nerwicy? Czy ja już totalnie fiksuje? Wydaje mi się że to nigdy się nie zmieni...

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 15:08

A czy ten bezsens to normalne w nerwicy? Czy ja już totalnie fiksuje? Wydaje mi się że to nigdy się nie zmieni...

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 09:53

Cześć wszystkim!

Zmagam się z nerwicą lękową już od trzech lat. Było ciężko, natręty myślowe, wkrętki schizofrenii itp. od pewnego czasu mam wrażenie, że odburzanie u mnie następuje Ale zamiast somatów i innych objawów nerwicy mam takie poczucie, że nie warto nic - bo i tak pewnego dnia umrę. Mam 18 lat nie mogę odnaleźć swojego celu życiowego, nie wiem kim chce być. Zawsze się wycofuję, zacząłem kurs prawa jazdy, średnio dawałem rade (derealizacja i depresonalizacja) ostatecznie dałem radę, tylko i wyłącznie dzięki bliskim namawiali mnie żebym nie rezygnował. Przed nerwicą nie miałem takich myśli, jak sobie pomóc?
Przyznam, że mam już tego dosyć. Dodam, że technikum porzuciłem w 1 klasie, toksyczna atmosfera w pewnym sensie zadziałała depresją a później NL. Od października rozpoczynam liceum dla dorosłych (kiedyś bardzo zależało mi na zostaniu informatykiem - programistą)
Czy to poczucie bezsensu jest od nerwicy? Czy kiedyś w końcu poczuję sens życia?
Bardzo obawiam się ,że nie odnajdę się w "życiu".

Froom pisze: ↑

15 września 2018, o 16:08

AreeQ pisze: ↑

15 września 2018, o 09:53

Cześć wszystkim!

Zmagam się z nerwicą lękową już od trzech lat. Było ciężko, natręty myślowe, wkrętki schizofrenii itp. od pewnego czasu mam wrażenie, że odburzanie u mnie następuje Ale zamiast somatów i innych objawów nerwicy mam takie poczucie, że nie warto nic - bo i tak pewnego dnia umrę. Mam 18 lat nie mogę odnaleźć swojego celu życiowego, nie wiem kim chce być. Zawsze się wycofuję, zacząłem kurs prawa jazdy, średnio dawałem rade (derealizacja i depresonalizacja) ostatecznie dałem radę, tylko i wyłącznie dzięki bliskim namawiali mnie żebym nie rezygnował. Przed nerwicą nie miałem takich myśli, jak sobie pomóc?
Przyznam, że mam już tego dosyć. Dodam, że technikum porzuciłem w 1 klasie, toksyczna atmosfera w pewnym sensie zadziałała depresją a później NL. Od października rozpoczynam liceum dla dorosłych (kiedyś bardzo zależało mi na zostaniu informatykiem - programistą)
Czy to poczucie bezsensu jest od nerwicy? Czy kiedyś w końcu poczuję sens życia?
Bardzo obawiam się ,że nie odnajdę się w "życiu".

Cześć

Gratulacje osiągniętych postępów i ukończonego kursu na prawo jazdy Myślę, że część osób w nerwicy tak ma, że ta poprzez obniżenie ich nastroju, pewności siebie zabiera chęci do robienia czegoś - kradnie tę motywację. Ale jak widzisz po sobie i ukończonym kursie to tylko taki straszak, bo odpowiednim nakładem sił dasz radę się temu przeciwstawić kiedy trzeba. Podjęcie decyzji o pójściu do LO to z pewnością kolejny dobry krok.

Co do drugiej część i szukania sensu w życiu to to jest coś, co nie jest łatwe dla nikogo. Jest mnóstwo osób, które idą na studia i odpuszczają po 1 semestrze, szukają pracy bądź idą na inny kierunek. Jest mnóstwo osób, które kończą studia i w sumie nie wiedzą po co, potem trafiają do pracy w zupełnie innych miejscach. Ba! Jest też mnóstwo osób, które kończą swoje studia lubiąc je, ale i tak w życiu zawodowym okazuje się, że wolą robić coś innego. Tak naprawdę niewielu wie już rozpoczynając szkołę średnią co chce robić, a jeszcze mniej osób jest przekonana co do tego - natomiast nikt nie ma nigdy pewności. Dlatego ja Ci radzę nie nakładać na siebie żadnej presji, poszerzać swoje zainteresowania jeśli takowe masz, próbować nowych rzeczy i po prostu żyć najnormalniej w świecie. Pasja czy jakieś zainteresowania głębsze się znajdą. Może poczytaj o tej informatyce i zobacz czy dalej CIę to wciąga? Ale - jak mówię - bez presji, bo ta jest niewskazana Po prostu żyj i zobacz co się stanie, nie musisz wszystkiego planować.