Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

peter078 pisze: ↑

22 sierpnia 2018, o 21:01

To moze na wstepie krotko o sobie:
1. moj ojciec byl alkoholikiem i sie awanturowal po pijaku przez wiele lat mojego “cudownego” dziecinstwa
2. Matka ... tak z perspektywy czasu ... określił bym jako gestapowca, terrorystke mentalna - ktora mnie opierd... za wszystko i kontrolowala mnie we wszystkim, to ona mnie nieszczyla paychicznie ze nie mialem najlepszych ocen i jak wracala z wywiadowki to malo co sie zesralem ze strachu.
3. Nie mam rodzenstwa
4. Oboje moi “cudowni rodzice” zmarli dosc szybko - przed moja trzydziestka
5. Rozpieprzylo mi sie malzenstwo kilka lat temu - to mnie bardziej rozwalilo niz smierc starych, nie ukrywam troche dopomoglem temu.
6. Mam dobra prace dom pieniadze .... ktore mi szczescia nie daja

I teraz zostalem sam, probowalem sie zwiazac z kims ale kazda proba okazala sie gorsza od poprzedniej .....

Mam zaburzenia lękowe niebawidze samotnosci, mysle ze mam bardzo niska samoocene jesli chodzi o wyglad, mysle ze aie tez przyplatala mala depresja

Po ostatniej porażce z jedna kobieta coraz czesciej zadaje sobie pytanie po co żyć .... samemu.
Widzac ludzi chodzacych usmiechnietych ja jestem gdzies obok tego pieknego swiata pełnego miłosci radoaci itd
Owszem mam fajnych znajomych z ktorymi sie spotykam kumpli i kumpele .... ale jak mantra powraca w podawiadomosci wiadomoac jestem sam

Mysle ze to nerwica zabrala mi malzenstwo i zabiera chec do zycia na szczescie wiem ze troche krzywo na siebie patrze i ze to moj umysl to powoduje i wrecz jestem pewien ze to spierdzielone dziecinstwo to zrobilo.

Duzo czytam i ogladam na you tube materialow dotyvzacych tego tematu i chyba dlatego zyje jeszcze .... zaczalem tez chodzic na terapie indywidualna mam nadzieje sienpodniesc

Czasami sobie mowie ze oddqlbym wszystko co mam dom samochod byle byc szczesliwym moze nawet samemu a najlepiej z kims.

Hmmm ..... smutne to moje zycie, czesto mysle o mojej ex zonie jak bardzo mi jej brakuje .... to chyba emocje

ma ktos pomysl co dalej z zyciem .... cholernie ciezko

peter078 pisze: ↑

22 sierpnia 2018, o 21:01

To moze na wstepie krotko o sobie:
1. moj ojciec byl alkoholikiem i sie awanturowal po pijaku przez wiele lat mojego “cudownego” dziecinstwa
2. Matka ... tak z perspektywy czasu ... określił bym jako gestapowca, terrorystke mentalna - ktora mnie opierd... za wszystko i kontrolowala mnie we wszystkim, to ona mnie nieszczyla paychicznie ze nie mialem najlepszych ocen i jak wracala z wywiadowki to malo co sie zesralem ze strachu.
3. Nie mam rodzenstwa
4. Oboje moi “cudowni rodzice” zmarli dosc szybko - przed moja trzydziestka
5. Rozpieprzylo mi sie malzenstwo kilka lat temu - to mnie bardziej rozwalilo niz smierc starych, nie ukrywam troche dopomoglem temu.
6. Mam dobra prace dom pieniadze .... ktore mi szczescia nie daja

I teraz zostalem sam, probowalem sie zwiazac z kims ale kazda proba okazala sie gorsza od poprzedniej .....

Mam zaburzenia lękowe niebawidze samotnosci, mysle ze mam bardzo niska samoocene jesli chodzi o wyglad, mysle ze aie tez przyplatala mala depresja

Po ostatniej porażce z jedna kobieta coraz czesciej zadaje sobie pytanie po co żyć .... samemu.
Widzac ludzi chodzacych usmiechnietych ja jestem gdzies obok tego pieknego swiata pełnego miłosci radoaci itd
Owszem mam fajnych znajomych z ktorymi sie spotykam kumpli i kumpele .... ale jak mantra powraca w podawiadomosci wiadomoac jestem sam

Mysle ze to nerwica zabrala mi malzenstwo i zabiera chec do zycia na szczescie wiem ze troche krzywo na siebie patrze i ze to moj umysl to powoduje i wrecz jestem pewien ze to spierdzielone dziecinstwo to zrobilo.

Duzo czytam i ogladam na you tube materialow dotyvzacych tego tematu i chyba dlatego zyje jeszcze .... zaczalem tez chodzic na terapie indywidualna mam nadzieje sienpodniesc

Czasami sobie mowie ze oddqlbym wszystko co mam dom samochod byle byc szczesliwym moze nawet samemu a najlepiej z kims.

Hmmm ..... smutne to moje zycie, czesto mysle o mojej ex zonie jak bardzo mi jej brakuje .... to chyba emocje

ma ktos pomysl co dalej z zyciem .... cholernie ciezko

Havana pisze: ↑

23 sierpnia 2018, o 13:30

Nie chcę się wymądrzać ale dużo przeszłam, coś tam odburzyłam, odburzam dalej. Długo zmagałam się z sensem życia, obecnie mi to, aż tak nie dolega. Skoro miałeś takich rodziców na pewno nie doświadczyłeś bezwarunkowej miłości i poczucia że jesteś kimś ważnym, że jesteś wartościowy, niepowtarzalny. To ciągnie się za człowiekiem bezlitośnie i ma wpływ na dalsze relacje z ludźmi jeśli tego nie "uleczysz" to relacje z innymi kobietami będą zawsze bolesne. U mnie było tak, że miałam zimną, narcystyczną matkę, miłości którą powinnam dostać od matki szukałam w związkach, niestety żaden facet nie jest w stanie tego dać, dlatego zawsze były problemy, aż dałam spokój i zajęłam się sobą. Sama traktuję siebie z miłością, bo szczęście i poczucie sensu jest w nas, nikt tego ci nie da. Nie radzę szukać na zewnątrz tego bo zawsze prędzej czy później będzie rozczarowanie, raczej uleczyć się i pogodzić z przeszłością, zrobić coś dla siebie, jakaś pasja, a sens wtedy przyjdzie. Piszę ze swojego doświadczenia, tak jak było u mnie.