Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Wolna wola + ograniczony dostęp do informacji + popaprane dzieciństwo = zawsze tragedia. To jakiś żart stwórcy. Mają śmiech z nas, gdy patrzą jak się miotamy i ciągle potykamy. I tak to zaplanowali, że nie ma innej możliwości, po prostu nie ma. Zaburzenie jest wpisane w istnienie, czyli odburzanie, to dążenie do nieistnienia. Nie ma możliwości "wyzdrowienia". Uznają ten fakt, akceptując go, zmienimy kurs, odnajdziemy nowy cel. Cel po za sobą, ponad sobą, i wbrew sobie. Śpijcie dobrze, to nie wasza wina.

4 raz przeczytałem i dalej nie czaję połowy tego, co żeś napisał XD

Ja z tego zrozumiał, że buk tak chce, że siedzi na dupie i bawi się nami jak dziecko jakimś robactwem.

Religia to opium dla mas ...

No ja też nie rozumiem

zdravko pisze: ↑

2 marca 2018, o 07:59

Ja z tego zrozumiał, że buk tak chce, że siedzi na dupie i bawi się nami jak dziecko jakimś robactwem.

Religia to opium dla mas ...

W takim razie jestem częścią tej masy:-)

2. Dodatkowo nadmieniam, że należy przywiązywać dużą wagę do precyzyjnego jezyka. I dlatego nie mówię o sobie, że "ja jestem zaburzony", ponieważ to powoduje rozwrstwienie na trzy części: ja - jestem(byt) -zaburzenie; i prowadzi do pomieszania, niepotrzebnej konfrontacji i walki z obcym bytem zwanym "zaburzeniem". Uważam, że lepiej pomyśleć o sobie: jestem zaburzeniem. Cdn.

No ale cały sęk w tym, że nie jesteśmy zaburzeniem. Zaburzone są emocje. Ja uważam, że nie jestem moimi emocjami. Ja jestem świadomością, która obserwuje emocje.

Ad1. Odnośnie emocji. Tak, emocje można obserwować, choć ja je wolę przeżywać, można je wytwarzać i można się nimi zarażać, można je przetwarzać i można je wyrażać, można je kontrolować. Bardzo lubię emocje, czasami myślę że dla nich żyję, i dla doświadczeń:) Jak brakuje mi ich wytwarzam sytuacje aby było ich wiecej lub by były silniejsze np. dociskając pedał gazu w aucie:) Emocje są narzędziem eksploracji. Błędem jest nie docenianie ich jak i przecenianie. Człowiek z natury unika nieprzyjemności i dąży do przyjemnosci, tak też jest z emocjami, chyba z tego rodzi się wypieranie. Jak ojciec dawał mi w pieprz, miał przy tym dużo radości, śmiał się, ja umierałem ze strachu. Takie wspólne spędzanie ojca z synem. Ponoć najlepiej pamiętamy sceny z najsilniejszym ładunkiem emocjonalnym. I pewnie dlatego z dzieciństwa pamiętam, jak on to nazywał egzekucje w piwnicy. Popieprzony chory popapraniec z niego był. Dziś sam jestem ojcem, dużo wiem, i staram się wychować córkę jak najlepiej. Stwarzać jej silnie pozytywne wspomnienia.

Wolna wola. Po co?

Po nic,wolna wola nie istnieje działamy pod wpływem instynktów i emocji
które pojawiają się w nas w zależności od tego jaki hormon nam się podniesie albo opadnie.
Naszym postępowaniem kieruje podświadomość a wolność naszej woli ogranicza się do decydowania o tym
czy płacimy kartą albo gotówką.
Nie płacić w ogóle tzn mieć wolną wolę i wybór a my tego nie mamy.

A skąd wiesz, że odburzanie nie jest wpisane w istnienie, a nie odburzanie się to dążenie do nieistnienia?

Zgodnie z twoja teoria Telemachu odburzanie, które jest procesem, to dążenie do Nieistnienia. Hm, czyli jak ktoś jest odburzony (tryb dokonany) to go nie ma ? Czyli Viktor, Ciasteczko, Hevad i inni nie istnieją?

Tak, nasza wola jest poddana regułą tego świata
i konsekwencją wyborów, jest tresowana, ograniczana i odbierana. W takim świecie żyjemy. Przychodząc na świat wiedziałem o tym. A wy?

Gafa pisze: ↑

2 marca 2018, o 18:32

Zgodnie z twoja teoria Telemachu odburzanie, które jest procesem, to dążenie do Nieistnienia. Hm, czyli jak ktoś jest odburzony (tryb dokonany) to go nie ma ? Czyli Viktor, Ciasteczko, Hevad i inni nie istnieją?

Ja też mogę o sobie powiedzieć / napisać że jestem odburzony. To jest gra, której zasady zaczynam rozumieć. To jest gra w którą wszyscy gramy tak zaciekle, że nie dostrzegamy Tego, co jest poza nią. To jest gra tak pociągająca i wciągająca, że dla niej jesteśmy wiele poświęcić, nawet To. Nie dostrzegamy Tego co jest po za grą, bo chcemy w nią grać, bo zobaczenie Tego jest równoznaczne z zakończeniem gry tzw. game over. Z gry wynika to, że jesteśmy zaburzeni, że jesteśmy zaburzeniem, ale czego? Jesteśmy zaburzeniem całości. Jak wyjść z gry? Po pierwsze szczera chęć. Następnie uświadomienie sobie, że nie jesteśmy centrum, tylko częścią całości, częścią, która otrzymawszy wolną wolę zapragnęła być całością. I to jest pierwotne zaburzenie. To tak jakby ręka chciała być nogą, lub całym człowiekiem. Absurdalne to, nienaturalne i głupie, ale ma wolną wolę i chce. I wytłumacz jej to, że nie może, że nie da się! To centrum wszystko wymyśliło, wszystko nam dało, a teraz my chcemy stać się centrum. Nie da się, to nie możliwe. Kolejny krok to przywrócenie łączności z centrum. To da nam dostęp do nieograniczonej informacji. A to już o krok do prawdziwej wolności. Pozdrawiam.

GaunterODim pisze: ↑

2 marca 2018, o 18:14

A skąd wiesz, że odburzanie nie jest wpisane w istnienie, a nie odburzanie się to dążenie do nieistnienia?

lm więcej znam siebie, tym wiecej znam Was.

Żeby móc skorzystać z wolnej woli trzeba by się najpierw pozbyć wszelkich przekonań
(pod wpływem których podejmujemy "niezależną" decyzję )
potem ominąć wszelkie kulturalne uwarunkowania/konteksty,wszelkie tabu ...
następnie wywlec na wierzch wszystkie nasze cienie ,osiągnąć 100% samoświadomości ...
no,czyli jednym słowem "wolna wola" to taki sam romantyczny twór jak "sens życia"
"miłość"(żeby jakoś uwznioślić popęd seksualny,chemie w mózgu i żądze) etc
Wszystko po to by mieć wrażenie że jesteśmy lepsi od zwierząt.

"...odburzanie nie jest wpisane w istnienie, a nie odburzanie się to dążenie do nieistnienia"...
Organizm dąży do homeostazy więc wszelkie odburzenia są wpisane w istnienie a zaburzenia są sygnałem
że istniejemy niezgodnie z instrukcją obsługi