Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

soniasonia123 pisze: ↑

25 października 2017, o 18:47

cześć Chciałam w tym temacie roztrzasnac kilka kwestii... Ważnych dla mnie- mam nadzieje że wesprzecie... napiszecie prawde ? Podpowiecie w ktora strone pojsc ?

Otóż jestem na 3 roku pielęgniarstwa- ostatni rok- bede sie bronic.
Na wakacjach pomimo nerwicy, natręctw leków różnorakich- wyjechalam na 3 msc do Holandii z moim chłopakiem-
Cóz tu opowiadać... Leki zniknęły, byłam szczesliwa- po prostu- przy moim chłopaku wszystko było inne... lepsze... Czulam sie po porstu soba...
Wróciłam do domu... nie minely dwa tygodnie-a czuje sie coraz gorzej- to miejsce mnie przytlacza czuje sie samotna- nie szczesliwa. Dom, uczelenia, dom uczelnia...
Moj chłopak został w Holandii...
Od polowy wakacji zastanawiam się nad dziekanka- ale ... Moi dziadkowie tego nie moga przyjac do wiadomosci- wedlug nich jestem juz skreslona z calego zycia- bede nikim. Moj tata chce mi widze pomoc- wesprzec, ale wiem ze dla niego sa priorytetem moje studia.
A ja ? a ja jestem nieszczęśliwa... przyduszona... Nie wiem co czuć ... Dlaczego ? Bo chce zrobić krok do przodu.. Taki tylko swój niezależny- chce sprobowac czegos innego.
Zyje w przekonaniu ze skoro TERAZ mam taka szanse- powinnam wyjechać- czerpac z zycia co popadnie- byc szczesliwa. Sprobowac sie wyrwac z domu. Chce cos dla siebie zrobic- dla swojego samopoczucia- tam bylam szczesliwa... nie bede ukrywac ... zyłam samodzielnie.
Jestem tu- nieszczesliwa... przytloczona- uwazam ze za rok bym kontynuowała studia- zalezy mi na wyksztalceniu- po prostu w tym momencie zycia chce czegos innego.
Z drugiej strony boje się od nowa.. od nowa poznawac ludzi- na tym roku mam zgrana ekipe- przyjaciolki... Jestem na takim rozstaju.
Gdyby tylko nikt nie naciskal... podjelabym decyzje..
co robic ?

zbigniewcichyszelest pisze: ↑

25 października 2017, o 19:35

eyeswithoutaface pod każdym postem Jak w ogóle twoje zaburzenie? Post odburzeniowy już piszesz?
Co do Soni, to ja osobiście radziłbym przecierpieć jakoś ten ostatni rok, który tak czy tak cię nie ominie i na spokojnie wyjechać na jakiś czas do Holandii. Nie dlatego, że każą tak dziadkowie, bo uważam, że każdy powinien robić to, co uważa i co mu się podoba, ale po prostu tak według mnie byłoby najrozsądniej.

eyeswithoutaface pisze: ↑

25 października 2017, o 22:00

Nie pod każdym, wypraszam sobie Nie pisze odburzeniowego, bo nie mam czasu! A jak u Ciebie? Trzymasz się?

P.S nie zawsze to co rozsądne jest dla nas najlepsze dla mnie nie było. Nie namawiam absolutnie do rzucania studiów, bo rzeczywiście jesteś na ostatniej prostej. Po prostu zastanów się czego tak naprawdę chcesz, popatrz na sprawę przyszłościowo. I zrób to co uważasz.