Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Cześć. Temat ten powstał z myślą o ludziach uzależnionych od jedzenia : słodyczy, przekąsek, fast foodów. W moim przypadku jest to zajadanie problemu, gdy chce mi się jeść najchętniej sięgam po coś ciepłego i wychodzi zazwyczaj : pizza, kebab, bądź opiekane sandwiche(panini) ze słodyczy to czekolada ( niestety nie gorzka) , ciasta domowe najlepiej lub ptasie mleczko . Niestety na jednej kostce się nie kończy, jeśli zaś chodzi o przekąski to : chipsy, paluszki. Wpisujcie się do tego tematu jeśli także macie ten problem.

ja mam taki problem ale z piwem. jakie bym nie zobaczył to bym wypił

Mysle ze jak z kazdym uzaleznieniem to najwazniejsze jest trenowanie silnej woli i po prostu nie jedzenie w tym wypadku, zmiana diety tak aby jesc czesciej i mniej inne produkty aby nie odczuwac ciagle glodu, bo po slodyczach szybko na nowo jestesmy glodni.

Dokładnie tak jak Wojtek mówi Chciałbym też zauważyć że np w nerwicy sporo osób ucieka do jedzenia wiecie nerwy=jedzenia ja tak z mama mam bo mama tez nerwicowiec więc tez trzeba się pilnować często mimo że chudy jestem więc czasami to nie jest nawet uzależnienie

tak silna wola to się tak wspaniale mówi, ale coś w tym jest ja jestem nerwicowiec i gdy nie zjem "czegoś " w największych nerwach to wybucham. Jak ktoś mi powie "nie jedz!" jest przez chwile moim najgorszym wrogiem. Taki zastępnik sobie znalazłam. I chyba jestem w połowie drogi, bo podobno uświadomienie sobie problemu to połowa sukcesu, ta łatwiejsza w moim przypadku, ta druga jest bardzo ciężka...

powiem tak - mam słabość słodyczową
ujmę tak - gęba mi się musi ruszać
im więcej stresu to jem, jak się nudzę, jem.
co ciekawe, kiedyś tata mi zrobił coś do jedzenia czy kupił, zjadłam, pyta się czy smakowąło,a ja na to : nie zwróciłam uwagi. żarcie dla żarcia
[na szczęście nie mam nadwagi czy coś, dobrze że sporty uprawiam ]

Też jestem chudy a sporo jem, zwłaszcza ten rok z nerwicą itd. Tak jest, z nerwów jemy w naszym przypadku więc myślę, że to żadne uzależnienie. Moja mama tak samo z nerwów czasami je i zawsze tak było.a z lękami,nerwicą i chwilowym dd męczyła się 5 lat. Teraz jest lepiej, ale tez czasami ją łapie.

Też kiedyś miałam problem ze słodyczami i mimo , że jestem dość szczupła to zaczęło mi się to wymykać spod kontroli. Zaczęłam sobie ograniczać słodycze jak małemu dziecku ... najpierw 6 kostek czekolady przez tydzień potem 3 kostki. Jakiś czas temu (mniej więcej w styczniu) zaczęłam 3-4 razy w tygodniu jeździć na basen i automatycznie ochota na słodycze mi zmalała i udało się zrzucić trochę ciałka i już nie musze się tak pilnowac z jedzeniem , więc wszystkim polecam ćwiczenia i delikatne przekąski

Odkąd pamiętam mam słabość do słodyczy. Zaczęło się od niewinnych ciasteczek, a skończyło na obowiązkowej tabliczce czekolady dziennie. W chwilach większego stresu, presji np. z powodu egzaminu, bardzo pomaga. Należę do grona szczęśliwców, którzy nie tyją. Jakiś czas temu zaczęłam ćwiczyć, biegać - przyznam, że poziom endorfin po treningu wzrasta bardziej niż po zjedzeniu czekolady :>

Ja już mam się z kim dzielić słodyczami

Sagem pisze:Ja już mam się z kim dzielić słodyczami

Zacnie, a wiesz, że ja też? :> Cieszmy się!

a po co sie dzielic?

Tak jestem uzależniony od słodyczy takie moje zajadanie stresów ale potem te bóle zębów aaaajć! nie do wytrzymania więc jakoś muszę przystopować wtedy choć wiem ze nie jest łatwo;d

Freud mówił że palnie papierosów, objadanie sie są zregresowaniem się do fazy oralnej

Jestem szczęśliwy BlueL