Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

W rodzinie mam osobę która ma częste takie uczucie zazdrości. Gdy np zrezygnuje ze szkolenia a zobaczy że ktoś inny ma iść to już ma uczucie zazdrości i chce jednak mieć te szkolenie. Nawet tak ma głupia myśl żeby np zaspal na te szkolenie. I ten sam schemat pojawia się na każdym kroku. Tych uczuć nie chce ale jednak ma taką walkę. Chodzi już na terapię. Chce się wyleczyć. Wszystko tak w podswiadomosci ma zapisane. Czy to może być zaburzenie osobowości narcystycznej?

Nie no po czymś takim to nie można przypisywać komuś zaburzenia osobowości
Równie dobrze może to wynikać z niskiego poczucia własnej wartości, które może wynikać z różnych przyczyn.

Te poczucie niskiej wartości to zdecydowanie ma. Też taki problem z męskością. I taka rywalizacja do mężczyzn. Historia dzieciństwa trochę podobną do Twojej. Tzn wiecznie "chora" mama która trzymała przy spódnicy a ojciec nie taki dostępny bo mama sobie syna zagarnela. Do dnia dzisiejszego lubi nim manipulować ale nauczyl stawiać granice. No i ja ciągle mam rozkiminy narcyz czy nie przez to że też mam terapię i tak widzę te zaburzenia. No i trochę mi smutno że musi mieć taką ciągła walkę ze sobą żeby mieć też coś jak inni. Taki już schemat w podświadomości żeby ktoś nie miał lepiej. To te poczucie wartości wzrośnie w miarę chodzenia na tą terapię? Też nie będzie to czymś strasznym jak okaże że jest zaburzenie ale tak to mnie męczy

Można mieć jakąś cechę, o to, żeby zdiagnozować u kogoś zab osobowości musi być więcej czynników.

Nie da się tak diagnozować zaburzeń osobowości. I tak ogólnie to warto mieć taki troszkę inny pogląd na tego typu zaburzenia. Czytając na tematy z tym związane, objawy, zachowania i potem obserwując innych ludzi może się wiele zgadzać.
A to dlatego, że wszelkie cechy zaburzeń osobowości to są cechy normalnych cech osobowych ludzi. Każdy człowiek ma cechy paranoika, narcyza itp ale są one w miarę stabilne.

O zaburzeniu można mówić wtedy gdy funkcjonowanie jest krótko mówiąc zaburzone. Można miec problem lekki, czasem skrajny ale nie musi to i tak dotyczyć całej osobowości człowieka ale poszczególnych tylko zachowań, reakcji.
Nie można się od razu bać kiedy tylko u kogoś widzimy "jakąś cechę".

Czy poprzez terapię to się powinno poprawiać? Ogólnie powinno, chociaż to zależne jest od osoby, która tych zmian dokonuje. Ja np. potrzebowałem nie tylko "czystej" psychologii ale także choćby sporo filozofii, innego punktu widzenia siebie, innych ludzi, problemów. I tak naprawdę to pomogło mi najwięcej. Czytałem, myślałem i chciałem zmiany. Aż w końcu przyszła xd
Ile dajesz tyle wyjmiesz.

Teraz to dopiero zrozumiałam na czym to polega W sumie faktycznie zauważyłam w sobie coś z narcyza czy paranoika. No ale już mamy ustalone, że koniec mówienia sobie o głupotkach myślowych a masz do polecenia jakąś książkę?

Ale o zaburzeniach osobowości? Czytałem 3 książki dotyczące neurotyzmu, borderline i ogólnie o zaburzeniach osobowości ale to bardziej lektury informacyjne jak co wygląda. Mało w nich natchnienia na zmiany

Chodzi mi o coś bardziej z tym poczuciem wartości, jakaś taka książka bardziej teraupeutyczna