Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

A co sądzicie o tym? Raz potrafię być przewrażliwiona na punkcie czyjegoś zdania, boję się, że mnie nie zaakceptuje, nie polubi, odrzuci ; A raz potrafię czuć pogardę, wyższość nad ludźmi. Czy to jest jakiś rodzaj dualizmu? Od dawna uważam, że jestem "rozszczepiona", że żyje we mnie wiele twarzy. Jest wiele przykładów w których potrafię być skrajnie różna.

Co o tym sądzicie?

Moim zdaniem jest to zależne od Środowiska społecznego w jakim się obracamy , od presji jaką wywiera na nas druga osoba , chcemy się lepiej zaprezentować przed kimś kto wydaje nam się "lepszy" przez co czasami tracimy swoją Naturalną postawę . Takie jest moje zdanie i .

Nie sądzę, żeby to było rozszczepienie, a jedynie kwestia tego, do czego akurat wewnętrznie udaje Ci się przekonać. Myślę, że nie masz stabilnej samooceny, w związku z tym, masz złe dni kiedy czujesz się malutka, a są dni kiedy udaje Ci się przekonać wewnętrznymi rozważaniami, że tak na prawdę jest odwrotnie i zamiast siedzieć gdzieś po środku w stabilnej zdrowej samoocenie balansujesz na dwóch krawędziach-skrajnościach.

Tak, racja. Nie mam wyrobionej samooceny. I to ciągłe, wewnętrzne niezdecydowanie. Brak stałej osobowości.

No widzisz, gdybyś znalazła coś po środku, coś wyważonego, to nie miałabyś poczucia rozszczepienia, bo teraz jesteś na huśtawce, raz na górce raz w dołku. Patrzenie na innych z wyższością jest jak stawianie się w roli tych , których widzisz jako spoglądających na Ciebie z góry. Chcesz zamienić role, a prawda jest taka, że nie musisz grać ani jednej, ani drugiej roli. Potrzebujesz jednak trochę czasu, by do tego dojść w praktyce.

rzeczywiście też zauważam taką cechę u mnie . Takie skrajności zachowań i odczuwania. Raz niesamowita wrażliwość a raz niechęć. Myślę ,że te drugie pojawiają się w stanach lękowych , czyli trudne myśli kreują moje odczuwanie otoczenia.

Dokładnie tak jest. Te nasze myśli tworzą nas obraz siebie... Nasze postrzeganie siebie i innych.