Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Byłam dzisiaj na kolejnym spotkaniu z psychologiem i stwierdziła mi osobowość narcystyczną.
Co poza terapia mogę dla siebie zrobić?
Boje się życia z ludźmi wiedząc to jaka jestem.
Dosłownie psycholog powiedziała mi ze jestem narcyzem w czystej postaci.
I to w sumie odpowiada mi na wiele pytań m. in dlaczego mam trudności w utrzymaniu znajomosci/związku i ogólnie relacji z ludźmi.
Czuje sie z tym faktem tragicznie.
Może są ty osoby które same mają tę osobowość lub spotykały sie z kimś takim .
Naprawdę nic mi nie przychodzi do głowy co poza terapia mogę zrobić
(Zależy mi na tym bo za 2 tyg jadę do pracy za granice gdzie będę mieszkała w domu z innymi 20 osobami i wizja tego mnie załamuje bo wiem ze będą dramy spowodowane przeze mnie nie umyślnie)

Ale zrobiono Ci profesjonalną diagnozę? Na ilu spotkaniach byłaś? Spotykałam się z ludźmi z tym zaburzeniem jak i jest osoba w mojej bliższej rodzinie która ma/miała (nie wiem czy teraz się kwalifikuje, bo włożyła sporo pracy) npd. Dobra terapia(u terapeuty po kilkuletniej szkole terapii z certyfikatem, nie po prostu psychologiem) może zdziałać cuda, ważne żeby to była osoba która rozumie i zajmuje się zaburzeniami osobowości, która nie stygmatyzuje(niestety jest dużo specjalistów którzy stygmatyzują i nie zbyt się znają na zaburzeniach osobowości, nie tylko npd), to że chcesz pracować nad sobą to już ogromny krok. Myślę że warto pamiętać że każdy z nas ma różne cechy osobowości, też te zaburzone, i to że się kwalifikujesz do danego zaburzenia nie znaczy że masz wszystkie cechy npd lub że wszystkie cechy są z takim samym nasileniem. Jednak myślę że dasz radę mimo wszystko, z moich obserwacji raczej wynika że osoby z npd dobrze radzą sobie w relacjach platonicznych/koleżeńskich, choć oczywiście u każdego może być różnie. Myślę że pomóc może edukowanie się w tym temacie, i to nie mówię o mainstreamowych książkach o narcyzach tylko specjalistycznych(ja mogę polecić style charakteru, lecz jest to dosyć ciężka pozycja) lub takich które są specyficznie przeznaczone dla osób z tym zaburzeniem

Super, że jesteś tego świadoma. To już krok! Porozmawiaj o tym z psychologiem, co robić w takich sytuacjach i jakie sytuacje mogą cię trigerowac. Śmiało możesz też już na samym początku powiedzieć w grupie „słuchajcie, mam teraz słabszy czas, więc jeśli powiedziałabym coś co by was uraziło, lub uważalibyście że zachowałam się nie w porządku - proszę, powiedzcie mi o tym wprost, bo nie chciałabym nieumyślnie komuś sprawić przykrość”. To już pierwszy krok, którym możesz co nieco załagodzić, ale jeśli pewne niefajne sytuacje mają miejsce u ciebie często i tego się obawiasz, to pozostaje tylko kontynuować terapię, bo z tym nie da się zawalczyć „na już”. Ważne jest też to, że jeśli ktoś zwróci ci uwagę, możesz mieć tendencję np do przyjęcia postawy defensywnej i zaognienia sytuacji - pamiętaj, żeby w takiej sytuacji wziąć parę oddechów, zdystansować się i przyjąć ten feedback, a nie z nim walczyć.
https://stylowymag.pl/psychoterapia-onl ... arna-46174
Na pewno pomoże dobrze prowadzona psychoterapia.