Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Hej, pisze bo chciałam zapytać osoby z zewnątrz o zdanie.
Od około 3 miesięcy jestem w związku, spotykamy się pol roku- mój chłopak ma objawy które pasują do BPD:
raz jest super, później nagle musi się dystansować i urywa kontakt na kilka dni, czuje potrzebę ciągłej kontroli mnie, co robie, gdzie jestem itd. Nie ma tylko fragmentu o jakichś wyzwiskach czy agresji, ale nie zmienia to faktu że jego zachowanie funduje mi jeden wielki rollercoaster emocjonalny. Aktualnie znowu jest moment kiedy on potrzebuje się dystansować i to się już utrzymuje od tygodnia a ja jestem tym najzwyczajniej w świecie zmęczona.
Ciagle miałam nadzieje że będzie lepiej, oboje się staramy - on zapisał się na terapie i bierze leki od tygodnia (Aciprex), ale wiadomo, że one zaczną działać po jakimś czasie (może 3-4 tygodnie). Aktualnie naczytałam się forów i jedyne co z nich wyniosłam to to, że sobie zniszczę psychikę. No i teraz pytanie : czekać i mieć (być może złudna) nadzieje, że leki pomogą czy już teraz sobie dać spokój i dla własnego zdrowia to zakończyć? Zwłaszcza, że nasz związek nie ma tak długiego stażu, a ja jestem jeszcze dosyć młoda.
Może ktoś z was ma doświadczenie z tym lekiem i wie jak działa on na osoby z zaburzeniem borderline?

Byłem w takim zwiazku i jest to niezwykle trudne, a z czasem wcale nie jest łatwiej, a jak już to trudniej.

Chłopak musi chcieć się leczyć. Wyleczyłem się- więc się da, nie jestem jedyny.
Im wiek bardziej nabuzowany hormonami tym trudniej podjąć decyzję. Faktycznie jak wcześniej napisał Marek im dalej w las tym więcej drzew. Jestem idealistą więc miłość ponad wszystko- ale z całym jej przejawem. Czsami trzeba z miłości pozwolić sobie i drugiej osobie żyć osobno.
Ciężki kawałek chleba. Zazwyczaj z BDP pałętają się inne przypadłości. Wszystko do przeżycia- trzeba chcieć. Ty musisz dbać o siebie i posiąść niezbędną wiedzę- będzie łatwiej.
Jak zrobisz bilans- to się nie opłaca, jak podejdziesz sercem- warto. ...ale tylko i wyłącznie wtedy gdy chłopak będzie się leczył, terapia podstawa. Inaczej cię zdemoluje.
Wiem, trudna sprawa.
Póki jesteście na początku bycia razem, utwierdź się w tym czy jest z jego strony inicjatywa- jeśli nie, obawiam się, że lepszy będzie koniec.
On się kiedyś zmęczy i ocknie, stanie pod ścianą - tylko kiedy?
Forów w których jesteśmy potworami nie czytaj, owszem są tam zawiedzeni i poszkodowani ludzie, ale z drugiej strony nikt nie pisze, że jest nieszczęśliwy bo partner ma grypę i zaraża, że ma alergię i kicha na wszystko. Choroba nie wybiera. Nie jest usprawiedliwieniem ale dużo tłumaczy- wyjaśnia.
Trzymam za was kciuki.