Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witajcie! Mogę rzec, że po 8 latach mordęgi, wyleczyłem się z dd Słowa nie wyrażą męczarni, jaką przeszedłem... Prosiłem jakiś czas temu o pomoc w postaci spotkania na żywo tutejszych użytkowników, niestety nikt nie był zainteresowany, by przedyskutować problem. Ja jednak lubię pomagać i z chęcią uraczę spotkaniem osoby, które będą chciały ze mną pogadać o swoim problemie, a także postaram się doradzić jak wygrać z dd. (okolice Katowic)

Z dd da się wyjść w 100 procentach!!!!! i to po 8 latach!!!

Wiesz, zauważ, ze tu na forum sa ludzie z całej Polski a czesto i poza nia, czasem problematyczne jest jechanie do kogoś kogo sie nie zna za bardzo bo tez nie udzielal sie i na forum zbytnio.
Tak juz jest, pelna pomoc poprzez forum to rowniez pomoc z ktorej mozna skorzystac jak ktos chce.
Ale oczywiscie powodzenia i gratuluje

Jeśli ktoś ma wątpliwości co do mojego profilu, to zapraszam na forum: http://www.derealizacja.fora.pl/ Wypowiadałem się tam często pod tym samym nickiem.

Aneta, ja byłem w stanie jechać na drugi koniec Polski by uzyskać pomoc a do spotkania ze mną zachęcam osoby, mieszkające w pobliżu Katowic

DD jest czymś strasznym, i z racji, że sam je przeszedłem, mogę i chcę pomóc ludziom stawić temu czoła.

wiesz nie taki diabeł straszny jak go malują że tak po wiem do dd tez trzeba mieć odpowiednie podejście wiedzę i da sie z tego wyjść , ah i nie m co też tak za głęboko w to wchodzić ciągle czytać nakręcać się i takie pierdoły .

No cóż superr ze z tego wszedłeś, ja nie mam dd ale objawy somatyczne które teraz się bardzo zaostrzyly, miałam nadzieję że wyjdę z tego ale straciłam ta nadzieje niestety i juz walczyć nie będę bo nie mam siły a do tego mam objawy odstawienne bo benzo odstawiam ,wszystko razem się skumulowalo, nie ma już dla mnie ratunku, przepraszam wszystkich tych, ktorym dawałam wskazówki i dobre rady, chciałam pomoc, a sama nie daje rady, nie jestem żadnym dobrym przykładem, pozdrawiam was wszystkich i walczcie może wam się uda tego wam życzę z całego serca.

Asia chodz na czata co Ty piszesz ? przecież sama wiesz że są i lepsze i gorsze dni w nerwicy ja tez np wczoraj czułam się fatalnie myślałam że to juz jest mój ostatni dzień i że nie dam rady w sumie nie raz tak myślałam , jejku jak ja zazdroszczę ludzią którzy z tego wyszli podziwiam ich ... tez mam wiele wątpliwości że jednak mi się nie uda że innym tak ale mi nie że popadłam juz tak głęboko , i nie ma dla mnie ratunku .
Asia ale tak nie jest każdy ma takie wątpliwości i Ty również przyjdą znów dobre dni sama wiesz że wiele już ich było w całej Twojej nerwicy , a teraz jest czas na gorsze ale to nie znaczy że i one nie miną .
Jesteś moim wielkim wsparciem tu na forum i zawsze będziesz .

Przepraszam ale nie jestem w stanie, arletko kochana

Joannaw27 pisze:No cóż superr ze z tego wszedłeś, ja nie mam dd ale objawy somatyczne które teraz się bardzo zaostrzyly, miałam nadzieję że wyjdę z tego ale straciłam ta nadzieje niestety i juz walczyć nie będę bo nie mam siły a do tego mam objawy odstawienne bo benzo odstawiam ,wszystko razem się skumulowalo, nie ma już dla mnie ratunku, przepraszam wszystkich tych, ktorym dawałam wskazówki i dobre rady, chciałam pomoc, a sama nie daje rady, nie jestem żadnym dobrym przykładem, pozdrawiam was wszystkich i walczcie może wam się uda tego wam życzę z całego serca.

Asia, co ty za przeproszeniem pierd*lisz ?
Jakie nie ma ratunku, każdy przechodzi kryzys. Sam miałem coś takiego z miesiąc temu i różnie u mnie. Ale nie poddaję się ?
Każdy może być zgnojony, czuć się jak na początku zaburzenia. Ale to normalne, trzeba to przetrwać, tak jak pisał Victor i nie robić z tym nic

Mam takie pytanie , 8 lat to bardzo długo i pewnie nie raz nawet po 4 latach były dobre okresy i myślałeś że już z tego wychodzisz i najgorsze masz już za soba , Na pewno miałeś powroty i wątpliwości gdy DD wracało do najgorszych stanów . Co wtedy robiłeś ? Zastanawiałeś sie jakoś czemu tak sie dzieje , Czy tylko akceptowałeś ?

No przeciez kolega juz raz kiedys wyzdrowial z tego co widac po tamtym profilu, potem mu to wrocilo i znowu mu sie udalo uspokoic ten stan ale nie ma co oczekiwac ze wymysli cos nowego jesli chodzi o te stany
Do tego nie mozna tez sie tak sugerowac bo kazdy dd maoze miec z innych powodow i nie mozna poprzestawac tylko na uswiadomieniu sobie dd ale czasem trzeba popracowac nad soba, chocby po to aby nie wracalo.
Takie teksty w stylu wyzdrowialem, mam tajemna wiedze ale powiem wam jak sie spotkamy mnie strasznie irytuja (mimo ze wiem ze ma moze dobre intencje), szczegolnie jak wiadomo ze to nic nowego z tego nie bedzie, bo juz niczego nowego powiedziec sie nie da niz to co juz wszystkim o tych stanach wiadomo i o tym jak z tego wyjsc.
jak masz cos nowego do napisania to napisz i tyle, bo sie ludzie nastawia a ty im powiesz aby akceptowali albo uswiadamiali sobie ze to nic takiego. Zastanow sie troche nad tym, ze mozesz dac komus falszywa nadzieje, ze posiadasz zdolnosci i nowe mozliwosci wychodzenia z tego. Podczas gdy tak zapewne nie jest, byc moze ugrzezles w tematyce sprzed lat ale teraz juz naprawde wiele wiadomo o dd.

Ahh ta polska mentalność... negatywne nastawienie, brak wiary. Abelarda - myślisz, że chcę się spotkać i dać dużo cennych wskazówek ludziom, bo szukam nowych przyjaciół...? Oczywiście, że nie. Mnie pomogła psycholog i podziękować za to mogę, niosąc pomoc ludziom. Czuję się wręcz w obowiązku by to zrobić. Gdy miałem dd, modliłem się, błagałem wręcz by ktoś się ze mną spotkał i porozmawiał ze mną o tym, lecz niestety tego nie doświadczyłem, co jest dla mnie przykre. Nikogo jednak za to nie obwiniam.

Co do tego, że mogę się podzielić swoją dużą wiedzą na forum - to prawda, zrobiłem to już na stronce derealizacja.fora.pl, lecz te pomoce są bardzo ogólne. Nie jesteś w stanie zadać takich szczegółowych, nieraz krępujących pytań na forum i dostać na nie ciężkie odpowiedzi, tak jak na żywo. Kto nie spróbuje, ten się nie dowie; ja chętnie służę pomocą.

B00s123 - nigdy wcześniej nie byłem przekonany, że wyzdrowiałem. Zawsze było w 90-95% dobrze, lecz czułem, że nie wróciłem jeszcze do normalnego życia. Ogólnie rzecz biorąc wyzdrowiałem dzięki psychologowi, lekom i swojej chęci życia. Do psychologa już nie chodzę, gdyż poruszyliśmy/rozwiązaliśmy wszystkie tematy, a było ich setki; leki biorę już bardzo rzadko i jest dobrze. Nie akceptowałem dd, wręcz przeciwnie - negowałem je logicznymi i sensownymi argumentami i racjami, przez co ono słabło. Rzeczy, sytuacje, nawet ludzie, które wzmacniały dd znikały i stawały się normalne.
"Zastanawiałeś sie jakoś czemu tak sie dzieje?" - nie brałem maryśki itp. więc ten argument u mnie odpadał. Odpadały też czynniki zdrowotne, gdyż wszystko było jak najbardziej dobrze (robiłem badania). Jedynym sensownym argumentem była zbyt bujna wyobraźnia na temat rzeczywistości, która zapętlała się i niszczyła mnie.
"Na pewno miałeś powroty i wątpliwości gdy DD wracało do najgorszych stanów. Co wtedy robiłeś ?" - walczyłem, nie poddawałem się, mimo, że cierpiałem katusze. Trzymały mnie przy życiu myśli z dzieciństwa, że chcę przeżyć życie WSPANIALE - to był mój cel i wiedziałem, że muszę go za wszelką ilość łez, potu, stresu, wewnętrznej pustki, osiągnąć.

Asia co ty mówisz,bywa trudno.....mega trudno.Ja od 15 miesięcy nie mialam dnia bez objawów.Mam trudną sytuację życiowa,wiesz o tym.I zawsze ale to zawsze twierdzę że wyzdrowieję.I TY TEZ.Somatyka bywa piekielna.Asiu,mów do siebie tak ,,kazdego dnia blizej zdrowia''No bo jakie masz wyjscie.To tylko kryzys miałam takich miliard.To jest ta droga i pokonasz ja

-- 28 grudnia 2015, o 23:00 --
Polandpolandpoland,skoro jesteś zdrowy to po co ci leki.Pijesz rzadko ale jednak.Ja zas nie piję zadnych leków a jeszce walczę.Więc nie bardzo rozumiem.

Powoli je odstawiam, nie chcę tego robić od razu.

Cieszę się ze wyzdrowiałeś,nie chcę ci robić przykrosci,chociaz ja na twoim miejscu dopiero po odstawienu lekó bym się cieszylo w pelni odburzeniem.Zyczę powodzenia.

Era miałam i troszkę mam chwilę zwątpienia, ale dziś sobie przemyslalam i troszkę jest mi chyba lepiej tzw.psychicznie, są tu na forum ludzie którzy mnie dziś podbudowali, myślę że z dnia na dzień będzie lepiej i tobie też dziękuję, jesteś kochana.

-- 29 grudnia 2015, o 00:54 --
Poland pewnie ,odstawiaj leki ,ja też odstawiam i to benzo, ale dopiero gdy odstawie i poczuje ze jestem zdrowa, wtedy będę mogła powiedzieć o sobie ze jestem odburzona, bo leki tłumia objawy, zobaczymy co wyjdzie po odstawieniu.