Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Nie będę się rozpisywać. Na dniach prześlę Wiktorowi do zamieszczenia kompendium. W momencie kiedy zostanie umieszczone - Wiktor prosiłbym Cie o usunięcie mojego konta.
Osoby, które chcą zachować kontakt - piszcie na pw.

Chce Wam jeszcze raz podziękować za wszystko - jesteście diamentowymi i unikatowymi ludźmi.
Jest to mój ostatni post na forum.

Czeka mnie w życiu jeszcze bardzo dużo pracy - nie jestem szczęśliwy, ale już nie cierpię.
I to jest dla mnie najważniejsze - to mi wystarczy.

Jestem we Wrocławiu, za kilkanaście dni zaczynam studia - nie wiem jak będzie, czy tak jak zawsze będę sam, odstawiony przez innych ludzi na bok, czy będę dalej dla innych 5 kołem u wozu jak zawsze - to nie ma znaczenia.
Mam tylko jeden cel - być dobrym archeologiem. Nie oczekuje od życia, że nagle się ono odmieni i ludzie zaczną mnie lubić, szanować i traktować jako równego sobie. Zrezygnowałem już z tego pragnienia - tak jak i z pragnienia bliskości kobiety i jej miłości. Jedno jest pewne, że nigdy więcej nie sam już sobą pomiatać przez innych ludzi. Wiem, że nie będzie łatwo na studiach - ale teraz już nie jestem słaby jak dawniej. Mam dużo siły, żeby móc dalej walczyć o swoje życie.

Powodzenia na nowej drodze życia I dziękuję za to że poświęciłeś swój czas na stworzenie kompendium, które na pewno bardzo pomoże nam, osobą z derealizacją.
Mam nadzieję że uda mi się zwalczyć ten "stan" tak jak Tobie, i za rok również zostanę studentem.

Wszystkiego dobrego

troche smutne że znikasz z forum na dobre. Nie mieliśmy ze sobą kontaktu poza forum ani w sumie prywatnie na forum. Ale dobrze było wiedzieć że jesteś gdzieś na forum bo miałes dobre podejście do derealizacji i wiele chciałeś zdziałać.
Życze ci samych sukcesów !! I abyś wyznaczał granice jak największe dla siebie!
Trzymaj się!

To prawda smutne to jest ze znikasz z forum. Powiem Ci ze pamietam jak mialam stan nerwicy aktywny to twoje posty dzialaly na mnie dobrze, i choc nie pisales ze wyzdrowiales czy cos takiego, to po prostu bila z nich determinacja, jakas sila i wielka chec na zmiany.
Uwazam ze zyczyc Ci chocby szczescia nie trzeba bo osiagniesz to co zaplanujesz i bez niego bo jestes zdeterminowany i choc boisz sie jak kazdy brniesz do przodu albo sie starasz brnac. A tym staraniem posuwasz sie zawsze do przodu.
Jedynie czego zyczycze Tobie najbardziej to abys wyrwal sie ze swoich blednych przekonan o sobie na dobre.

Wielki buziak kochany i trzymaj sie mocno ziemi! Dziekuje za wszystko.

PS. A przy takiej determinacji i miłość Cie odnajdzie i to prawdziwa.

Odchodzę z forum. Ale jeżeli ktoś chciałby zachować kontakt - proszę podajcie mi na pw jakieś inne namiary na siebie.
Zawsze można od czasu do czasu do siebie zadzwonić albo napisać maila. A może uda się nawet kiedyś spotkać w rzeczywistości.
Jestem pewien, że wszystkim Wam uda się pokonać te trudności.

Uciekam, żeby się nie rozczulić.

-- 3 września 2013, o 20:32 --
Każdy z Was zawsze bardzo będzie mi bliski.

Ja ze swej strony Kuba chcę ci bardzo podziękować za wkład jaki włożyłeś w forum. W szczególności za to, że bardzo często pilnowałeś aby nie siano herezji na tematy derealizacji i depersonalizacji, tylko usilnie przykładałeś się do tego aby wyjaśniać czym jest to naprawdę.
A to było główne zamierzenie działu o dd i w ogóle cel mojej obecności na początku na tym forum. Nie miano tu nikogo leczyć, ozdrawiać tylko informować i wskazywać ewentualną drogę, bardzo dużo w tym kierunku zrobiłeś.

Ja tak szczerze to zawsze podziwiałem twoją determinację i siłę do walki o zmianę dla siebie. Jak wiesz bo rozmawialiśmy czasem, miałem rozterki podobne do ciebie jak miałem tyle lat co ty, taki był to okres, jednakże ja wówczas się wycofywałem i unikałem zmiany siebie, to znaczy możne nie unikałem bo chciałem ale byłem zbyt bierny.
Ty natomiast masz zupełnie inne do tego podejście a problemy takie same. Bardziej mobilizujesz się i wychodzisz na przeciw temu co chcesz zmienić.

Dlatego też to co my możemy sobie tutaj życzyć to takiej determinacji dla siebie jaką ma Kuba

Co do szczęścia to wiem jedno, że na pewno w końcu poczujesz się szczęśliwy, zawsze przychodzi taki czas i do ciebie też on dotrze. To cię nie ominie bo za bardzo się starasz i za bardzo jesteś świadomy własnych problemów żeby nic się nie zmieniło.
To nawet statystycznie jest niemożliwe
Wszystko to ci się w przyszłości bardzo opłaci o czym sam się przekonasz.

Trzymaj się stary.

Nie wiem Wiktor, co teraz mogę Ci napisać - jestem Ci bardzo wdzięczny za wszystko, za wsparcie, jakie dawałeś mi kiedy byłem w tym najgorszym stanie, kiedy bałem się derealizacji, kiedy nie spałem po nocach ze strachu przed schizofrenią, kiedy w ogóle bałem się zasnąć, w obawie, że mogę umrzeć - kiedy nie wiedziałem co mi jest. Chce podziękować Wojtkowi i każdemu z Was - chce to zrobić po przez kompendium, które niebawem prześlę Wiktorowi do zamieszczenia. Zresztą tutaj słowo "dziękuje" jest nie wystarczające i nawet w najmniejszym stopniu nie oddaje tego jak bardzo jestem Wam wdzięczny - uwierzyliście we mnie, zanim ja zacząłem w ogóle mieć nadzieje. Jestem pewien, że jakby nie Wy - nic by się nie zmieniło w moim życiu. Wszystkim osobom, które chcą - podam na pw swojego maila, może będzie kiedyś szansa na spotkanie się w rzeczywistości. Wiktor - pewnie za jakiś czas napiszę do Ciebie długiego maila, w którym jeszcze raz podziękuje Ci za wsparcie. Nigdy nie dostałem od nikogo tyle ciepła co od Was.

Chciałbym tutaj we Wrocławiu spotkać chociaż kilka osób, które mnie polubią - zawsze tego najbardziej mi brakowało. Zawsze byłem na boku mimo, że starałem się być w porządku dla wszystkich - zawsze byłem traktowany jako ktoś gorszy, w jakiś sposób ułomny, zawsze utwierdzany w tym, że będę sam. Obiecuje, że będę pracować nad tymi wszystkimi swoimi błędnymi przekonaniami, - mam nadzieje, że rzeczywiście są one nie prawdziwe.

Jeszcze raz Wam dziękuje.


Jestem całkowicie pewien i nie mam ani cienia wątpliwości - każdy z Was pokona wszystkie te trudności i będzie żyć tak prawdziwe - jak żaden inny człowiek nie potrafi.

Sam nie wiem co napisać. Napisz mi jak mozesz swojego maila bo obecnego bede zmienial na nowy. napisze do ciebie co jakis czas jak tam zyjesz. A moze bede we Wrocku to sie stykniemy

Gwoli pozegnainia, napisze krotko bo i nie wiem co pisac, bo nie lubie pozegnac, jak chyba nikt

Dzieki ze moglem Cie tutaj poznac, choc oczywiscie szkoda ze w takim momencie ale coz tego nie zmienimy. Po prostu dzieki.

I druga rzecz to zebys byl szczesliwy tak jak tego chcesz w przyszlosci. Ja nie mam dd od dosc dawna ale nadal szukam swojego miejsca. Mysle ze go znajdziemy

I czekamy na Twoja prace choc nie mam juz dd lubie o niej cos ciekawego poczytac.

Trzymaj sie

Dzięki za wszystko!
Powodzenia na studiach i w relacjach z ludźmi

Zdrowia!

3maj się Kuba, wszystkiego dobrego

Cóż mogę napisać, dzięki Tobie również zmieniłem moje nastawienie do życia i do zaburzenia. Tchnąłeś we mnie tą energię do działania i zmiany podejścia. Pokazałeś mi że się da, że można pokonać samego siebie. Jestem Ci za to ogromnie wdzięczny i naprawdę nie rozumiem jak mogłeś być przez wszystkich odtrącany. Pzecież jesteś bardzo wartościową osobą. No ale cóż, przez negatywne emocje typu zazdrość, zawiść, itp. Ludzie stają się nieludzcy, czasami wręcz trafnym jest stwierdzenie że są 'potworami'.

Życzę Ci wyjścia poza wszelkie negatywne stany, zmiany błędnych przekonań i wielu sucesów. Wiem że jesteś w stanie to zrobić i zaznasz prawdziwego szczęścia którego tak usilnie szukasz. Każdy z nas ma ten potencjał i każdy z nas na to zasługuje.

Także powodzenia na szlaku a tym kompendium odchodzisz z wielką klasą.

Pamiętam jak w desperacji do Ciebie napisałem, bardzo mi pomogłeś. Dowiedziałem się od Ciebie wielu istotnych rzeczy. Dzięki wielkie Kuba - za chęci, za starania, za to wszystko.

Powodzonka w dążeniu do celów i do wymarzonego bf'u Najlepszego.

Trzymaj się.

Smutne to Kubus ale tak juz jest ja tez rzadziej tu zagladam a dawniej byl to moj drugi dom Wszystkiego najlepszego i trzymaj sie!