Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Dzisiaj krótki wpis ode mnie, ale chciałem podzielić się z Wami moim przemyśleniem:

W zaburzeniu wszyscy dążymy do tego żeby było jak dawniej - przecież kiedyś mieliśmy o wiele lepsze życia kiedy nie było tej całej nerwicy. Wtedy wszystko było lepsze, bo świat inaczej wyglądał i czuliśmy się o wiele lepiej, nie mieliśmy objawu “xyz”, a objaw “q” to już w ogóle byłby wtedy nie do wytrzymania. Ale fart, że my wszyscy tych objawów nie mieliśmy. Ale czy na pewno tak właśnie było?

Przeciążony układ nerwowy i mnóstwo chronicznych objawów, które na co dzień dają mocno popalić w zaburzeniu bardzo głośno krzyczą, że właśnie tak wyglądał tamten świat, ale nie możemy jednak zapominać o tym, że bardzo łatwo jest wpaść w pułapkę idealizowania naszej przeszłości.
Nie zrozumcie mnie źle - to, że będąc w zaburzeniu posiadacie takie odczucia jest z tej perspektywy czymś zupełnie prawdziwym, sam również miałem takie przekonanie przez długi okres czasu. Bardzo długo chciałem za wszelką cenę złapać króliczka, który był przeszłością. Bardzo chciałem żeby było tak jak kiedyś. Ale prawda jest taka, że to świat, który jest przereklamowany kiedy patrzymy na niego oczami podczas zaburzenia.

Kiedy wyszedłem z zaburzenia szybko okazało się, że w tamtym przereklamowanym świecie:

• mam realne wspomnienia, w których czasami różne objawy się pojawiały, ale totalnie nie zwracałem na nie uwagi,

• w przeszłości wiele z moich nawyków doprowadziły do tego, że wpadłem w zaburzenie - mimo tego, że wtedy wydawało mi się, że moje życie jest super,

• nie potrafiłem słuchać własnego organizmu i odpowiadać na jego potrzeby,

Dużym krokiem naprzód w wychodzeniu z zaburzenia jest uświadomienie sobie tego, że przeszła normalność jest przereklamowana, a podczas odburzania budujecie w sobie solidne fundamenty nowej przyszłości, która po wyjściu z zaburzenia będzie jeszcze lepsza. Głównie dlatego, że będzie prawdziwa oraz świadoma.

I tego Wam życzę w tym tygodniu!

/karol