Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam ponownie, znowu mam parę pytań. Od jakiegoś miesiąca, półtora odstawiłem już wszystkie leki. Biorąc leki miałem wrażenie, że nie działają nic, ponieważ nie czułem jakiejkolwiek poprawy. Teraz po odstawieniu objawy dd pogorszyły się, są mocniejsze. Najbardziej teraz przeszkadza mi bardzo silna pustka w głowie, nic jakbym nie czuł. Boje się często, że przez tą pustkę w końcu zemdleje bo nie czuje nic, czy mam siłę czy nie i boje się omdlenia. Napisałem że nie czuje nic, chociaż tak naprawdę to jedyną rzecz jaką odczuwam to słabość. Jest to mój drugi problem jest mi cały czas słabo, wraz z tą pustką jest okropnie. Codziennie czuje się bardzo zmęczony, śpiący, bardzo otępiały. Chodzę obecnie na prawo jazdy i mam jazdy dosyć często na Płock po 6h i tutaj zaczął się kolejny objaw. Zawsze w czasie jazdy już i potem po jeździe przez parę dni mam wrażenie takiego kołysania jak na statku, czuje że jestem cały czas w tym samochodzie i się tak kołysze na różne strony. A razem z tą słabością i pustką to ... Czuje się o wiele bardziej odrealniony, cały świat jest mało realny, ciągłe uczucie że nie wiem gdzie jestem i co ja w ogóle robię. Czuje się jak we śnie. Bardzo często teraz dopadają mnie lęki w różnych sytuacjach, bądź po prostu bez niczego nagle dostaję jakiś lęków. Mam spory problem jak gdzieś trzeba stać a tutaj ta słabość + duża pustka, nie odczuwanie niczego, po prostu wtedy mam lęk przed zemdleniem, upadkiem. Również mam okropny światłowstręt. Standardowo chciałem się dowiedzieć czy to normalne, czy miał tak ktoś, i ewentualnie jak ktoś ma jakieś porady to byłbym wdzięczny. Serdecznie pozdrawiam

@edit
Zapomniałem dodać jeszcze, że mam takie uciski w głowie dosyć mocne, i wrażenie że nieraz coś "przelewa się w głowie".

A to ty tylko lekami leczysz ta nerwice od tych paru lat?
A praca nad soba, terapia?

Co do objawow to moge one wszystkie wynika z zaburzen.
objawy-depersonalizacji.html
objawy-przyczyny-zaburzen.html

Sam mialem wszystkie jakie napisales. A moja rada to taka aby popracowac nad soba, nad samym zaburzeniem, nad tym co je moze wywoluje. Czyli czytac, czytac (o tym jak sobie z tym radzic - nerwica-depresja-rozwoj.html ) wdrazac to (warunek konieczny) i chodzic na terapie.

@ddd
Właśnie sprawa wygląda tak, że najpierw chodziłem do psychologa dziecięcego bo nie miałem 18 lat skończonych, ale ona chyba nie miała styczności ze starszą młodzieżą tylko z dzieciakami. Nie za wiele mi pomogła, a temat dd był jej obcy. Teraz po skończeniu 18 lat byłem u psycholog dla młodzieży powyżej 18 lat i co ? Wzięła mnie raz bo nie ma miejsc, widziała że dużo wiem i było widać że ona sama nie wie co ma mi powiedzieć. Miała się odezwać ale się nie odezwała. Praca nad sobą ? Oczywiście jest, zawsze i wszędzie robie to co do mnie należy, więc raczej pracuje nad sobą, przynajmniej staram się. A to, że jest jak jest to właśnie mnie trochę przeraża bo nikt ani nic w tej chwili nie może mi pomóc, czuje się coraz gorzej i dlatego właśnie piszę tego posta. Pozdrawiam i dziękuje za odpowiedź.