Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Z rana jak wstane, zawsze najbardziej przymulony łeb mam i zwieszony jak po jakimś kwasie, czemu tak się dzieje, ogólnie mam natłok myśli straszny

Bo masz nerwicę i dd

Ogolnie rano jest wszystko nasilone bo mamy pelno sil i swizy umusl do tego dochodzi presja dnia przeciesz caly dzien przed nami . Warto zadbac o poranki czesto o tym zapominam i ja ale tez staram sie pracowac nad tym . Warto wstac wczesniej o 30 min poruszac sie posluchac jakiejs pozytywnej muzyki zjesc sniadanie na spokojnie i przestac biegac jak to w zwyczaju chyba ma kazdy . Prraca szkola wszedzie sie spieszymy w jednej rece kqnapka i wychodzimy . Nic dziwnego w tym nie ma ze masz ciezkie poranki to chyba standardowe u kazdego .

rano jest najwieksze stezenie kortyzolu we krwi....ma nas on obudzic...a u nerwicowca tego kortyzolu i tak jest full....wiec dodatkowe podklady podkrecaja poranki

Rzeczywiście poranki są gorsze od reszty dnia. Najlepiej wieczorem. Przynajmniej u mnie. Rano jakoś tak ciężko ..dużo myśli lękowych. Pośpiech i późne wstawanie na " styk" niestety pogarsza sprawę.

Poranki zawsze były gorsze niż reszta dnia, najlepiej było wieczorem. To chyba klasyka jest.

Ja z kolei wieczorem mam taki jakby niepokój w sobie. A z rana pełno energii i pozytywnych myśli. Każdy ma inaczej jak widać.

U mnie również poranki do kitu a wieczorki całkiem spoko .

Ja zawsze miałem tragiczne poranki. Otwierałem oczy, walenie serducha, lęk, masa myśli. Ogólnie dramat. Jeden z forumowiczów też tłumaczył mi to tym, że mieliśmy noc, umysł się jakoś zrelaksował i powrót do świata nerwicowego i jest źle...
Ale minęła mi nerwica więc spoko... czasem coś tam się wydarzy. Ale to już nie te poranki co były... ahh

Także się dopisuje do poprzedników. Poranki są ciężkie, trudno jest mi się ogarnąć i zajmuje mi to więcej czasu niż kiedyś. Gdy nie miałem dd to wstawałem raz, dwa i byłem już ogarnięty. A teraz to nawet trudno mi zerwać się rano z łóżka...

Zaproponuję taką zabawę myślami która mi pomogła , wyobraziłam sobie że jestem w wojsku i musżę wykonywać rozkazy - dostałam rozkaz rano wstać i iść do pracy, i to robie bez jęczenia i marudzenie . Nie ja to wymyśliłam tylko mój przyjaciel z froum Damian1414 . Ja skorzystałam z tego pomysłu !

podpisuję się , poranki zawsze były gorsze ...wieczór był już spokojniejszy i często bywało tak,że wieczorem snułam plany na jutrzejszy dzień, rano wstawałam i plany poszły w zapomnienie

Też się podpisuję
Na początku mojej przygody z nerwicą to było bardziej zauważalne Pamiętam jak przychodził wieczór, ludzie z forum się schodzili i razem pisaliśmy do późnych godzin nocnych na czacie zapominając momentami o nerwicy