Powrót do normalnego życia
: 22 czerwca 2022, o 00:40
Hej!
Z derealizacją i depersonalizacją żyje już szósty rok i w ciągu tego czasu bywały momenty w których czułam się okropnie i też takie gdzie pomimo dokuczliwych objawów potrafiłam prowadzić w miarę normalne życie. W tym momencie czuje się bardzo źle (nie wiem czy kiedykolwiek miałam tak mocne odcięcie) i ciężko mi znaleźć jakikolwiek sposób, aby z powrotem wrócić do normalnego funkcjonowania. Pogorszenie nastąpiło podczas podróży ze znajomymi gdzie w pewnym momencie dostając mocnego ataku paniki bardzo źle się poczułam i jak zawsze ten stan bardzo mocnego odcięcia mi znikał po kilkudziesięciu minutach tak teraz mijają prawie dwa miesiące a ja nadal czuję się jakbym od tego czasu żyła w jakiejś alternatywnej rzeczywistości, bo sama derealizacja jest tak silna, że już sam widok z okna powoduje u mnie kompletne uczucie snu czy oderwania. Ktoś z was może mi poradzić czy istnieje jakaś metoda małych kroczków, aby stanąć na nogi i zrobić jakikolwiek progres? Zbliża się lato i także zbliżają się wyjścia czy wyjazdy, a ja wpadłam do takiej dziury, że wyjście na klatkę schodową, aby zabrać pocztę jest dla mnie wyzwaniem praktycznie nie do pokonania.
Z derealizacją i depersonalizacją żyje już szósty rok i w ciągu tego czasu bywały momenty w których czułam się okropnie i też takie gdzie pomimo dokuczliwych objawów potrafiłam prowadzić w miarę normalne życie. W tym momencie czuje się bardzo źle (nie wiem czy kiedykolwiek miałam tak mocne odcięcie) i ciężko mi znaleźć jakikolwiek sposób, aby z powrotem wrócić do normalnego funkcjonowania. Pogorszenie nastąpiło podczas podróży ze znajomymi gdzie w pewnym momencie dostając mocnego ataku paniki bardzo źle się poczułam i jak zawsze ten stan bardzo mocnego odcięcia mi znikał po kilkudziesięciu minutach tak teraz mijają prawie dwa miesiące a ja nadal czuję się jakbym od tego czasu żyła w jakiejś alternatywnej rzeczywistości, bo sama derealizacja jest tak silna, że już sam widok z okna powoduje u mnie kompletne uczucie snu czy oderwania. Ktoś z was może mi poradzić czy istnieje jakaś metoda małych kroczków, aby stanąć na nogi i zrobić jakikolwiek progres? Zbliża się lato i także zbliżają się wyjścia czy wyjazdy, a ja wpadłam do takiej dziury, że wyjście na klatkę schodową, aby zabrać pocztę jest dla mnie wyzwaniem praktycznie nie do pokonania.