Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Siema powiem wam tak . Jest na luzie, znam wszystkie mechanizmy , ogarniam sobie przy ludziach , wychodzę z domu mimo lęku itd itp . Nie daje sobie wejść nerwicy na głowe, ale ta zawieszka i ten śnieg wszędzie widząc białe kropki ( jak jest ciemno w nocy to najbardziej ) od razu jest taka myśl ' ale to Ci psuje życie ' np siedze sobie z ziomkami każdy leży, jara się gwiazdami czy czymkolwiek a ja wszędzie widze te białe kropki i to jest mój główny konik, jak mi uzasadnicie jak do tego podchodzić itd to będzie spoko, ja wiem że wyjebka, spontan, luzne podejscie, nie kminienie tego . Ale wariaty to tak mocno wchodzi że ciężko tego nie widzieć, w sumie nie da się tego nie widzieć to jest mój główny konik jak ktoś ma śnieg, jak do tego podchodziicie i jakie macie rady dla mnie z tego powodu

Również mnie to ostatnio bardzo wkurza

Ja uważam że przez te wszystkie zaburzenia widzenia w dd które mam ( śnieg optyczny, ciemne smugi, mety, iskry i inne ) psują ogromnie komfort widzenia i nie da się przez to zapomnieć o tym wszystkim. Gdyby było tylko niewyraźnie widzenie i dziwne od dd to jeszcze człowiek dawałby radę.

Rada, nie myśl o tym. Też wcześniej w ten sposób tak myślałem że eh wszyscy znajomi cieszą się z jakiegoś np zachodu słońca czy coś a ja nie bo przez śniegi optyczne i inne tego nie dostrzegam. Teraz i tak to mam i to jeszcze bardziej zaostrzone ale nie mam ochoty o tym myśleć.

To trzeba jakiś patent na to wszystko, w sumie znam dużo ludzi którzy sobie poradzili z tym śniegiem tylko jak o to jest pytanie

Patro1995 pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 20:12

To trzeba jakiś patent na to wszystko, w sumie znam dużo ludzi którzy sobie poradzili z tym śniegiem tylko jak o to jest pytanie

Ja mam zaburzenia widzenia o których piszecie od kilku lat. Teraz dostrzegam je tylko, gdy się na nich świadomie skupię. Wystarczy nie myśleć o tym-rzeczywiscie, może to byc denerwujące, ale to naprawdę błahostka, którą nie warto zaprzątać sobie głowy.

Nie zwracać uwagi na to, zaakceptować że to się ma, tak samo jak się ma nogi i ręce. Część Ciebie.