Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Cześć tak sobie analizuje od czego się zaczęło... Jest coś takiego i nie wiem czy można to podpisać pod kompulsje, ciągle przeglądanie się w lustrze i we wszystkim co daje jakie kolwiek odbicie.. Przechodząc koło lustra cały czas dostaje takiego dziwnego niepokoju żeby się popatrzyc i przeglądać. Zaczęło się to po odstawieniu narkotyków, byłem baaardzo szczupły co powoduje do tej pory straszne kompleksy. I wiem napewno że to przeglądanie było pierwsze i wydaje mi się że mogło zapoczatkowac derealizacje.. Zacząłem chodzić na siłownię, chce przytyć. Wiem że to pomaga bo był okres taki w którym cwiczylem i czułem się o niebo lepiej. I moje pytanie jest takie czy to przeglądanie ( + obsesyjne chodzenie do fryzjera i na solarium co tydzień) jest kompulsją czy poprostu strasznymi kompleksami, a jeśli to natręctwa to czy pójście na siłownię można nazwać walką z tym i czy to pomoże, czy jakoś inaczej powinienem podejść do sprawy?

Niskie poczucie pewności siebie, kompleksy.. jeżeli faktycznie wyglądasz źle to nie ma się co oszukiwać tylko zabrać się za siebie, siłownia, jedzenie sam wzrost masy mięśniowej spowoduje u Ciebie większą pewność siebie, większą odwage i lepsze samopoczucie. Ale zaburzenie lękowe jest u Ciebie chyba bardziej dotkliwe niż sam wygląd, powinniśmy akceptować swój wygląd w granicach rozsądku jeżeli poczujesz się przez to lepiej to jak najbardziej warto trenować - chociaż nie tak powinno się rozwiązywać te kompleksy.

A jak sobie radzić z takimi zachowaniami jak ciągle przeglądanie się, starać się na siłę odwracać głowę od lustra? Bo może to śmieszne ale tak to rozumiem jako ignorowanie. A jak Kret mówisz że inaczej powinienem walczyć z kompleksami?