Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam wszystkich, mam na imię Patrycja. Kilka lat temu chorowałam na nerwicę lękową. To było piekło, bałam się wyjść nawet do sklepu pod blok. Doszło do takiego stanu, że mama z moim psychiatrą chcieli mnie oddać do szpitala psychiatrycznego. Tak bardzo nie chciałam tam iść że pokonałam nerwicę. Niestety obecnie po tych kilku latach piekło wróciło. Sama jestem sobie winna - przejmowałam się wszystkim. Swoimi wyimaginowanymi chorobami, lękami że bliska mi osoba wróci do ćpania, miałam urojenia że mój mąż zdradzi mnie z każdą kobietą, bo przecież każda jest lepsza niż ja. Na chwilę obecną przyjmuję pregabalinę w dawce 300 mg, będzie zwiększana do 450mg. Mam natrętne myśli, że nie poznaję swoich bliskich, mimo że logicznie wiem kim są. Myśli że nie wiem gdzie jestem, mimo że jestem w stanie to dokładnie określić. Myśli że nie rozumiem co czytam i powtarzanie po kilka razy takiego samego tekstu. Boję się wychodzić z domu żeby nie dostać ataki paniki lub psychozy, zawsze mam w torebce hydroksyzyne i xanax, bez tego się nie rusze. Od paru dni robię treningi i staram się wmawiać sobie że to tylko nerwica. Choroba paskudna, ale krzywdy mi nie zrobi. Mieliście podobnie i zechcecie podzielić się ze mną radami jak wygrać z tym syfem?

Biegałem, jeździłem na rowerze. Czasem wychodziłem w nocy, kiedy nikogo nie można byľo sporkać, i biegałem dłuższe dystansy.