Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Mam 24 lata zawsze pragnalem byc szczesliwy i roznie to wychodzilo. Dzis nie mam dziewczyny, zwiazki mi sie roznie ukladaly. Ale od 3 miesiecy jestem samotny a wokolo kazdy kogos ma. 3 miesiace samotnosci dla faceta w wieku 24 lata to jest stanowocza za duzo
gdzie nie spojrze wszedzie pary, kochaja sie, chodza gdzies, mialem duzo dziewczyn i przyjaciolek ale teraz 3 misiace samotnosci dobilo mnie. Czuje sie osowialy i chodze wkurzony a zarazem smutny. Czytalem ze to wina serotoniny czy polecicie mi jakies leki na to? Bo trudno walczyc z samotnoscia samemu.

tak na szybko od siebie : wykup sobie karnet na siłownie / basen, na cokolwiek co związane ze sportem dostaniesz napływ energii i bedzie git
albo opisz bardziej szczegółowo swoj problem xd

Ja mysle ze po prostu masz troche zle spojrzenie na "bycie samotnym" i za bardzo polegasz nie na sobie a na tym co kto robi i co kto ma, troche tak to brzmi "wszyscy maja mambe?" "Chce miec ja".
Ale mozliwe ze nie opisales calosci i tak to odczulem.
No bo jednak 3 miesieczny czas bez dziewczyny to nie jest znowu jakis okres ogromny aby brac leki psychotropowe.

Hej,

Zawsze tak jest ,że jak człowiek jest sam to nagle zaczyna dostrzegać jacy wszyscy ludzie w parach są szczesliwi i to trochę może człowieka dobić. Jednak masz dopiero 24 lata więc młody z Ciebie facet i 3 msc bez związku nie przekreślają szans na poznanie kogoś wartościowego w przyszłości. Może wywierasz na siebie zbyt dużą presję żeby mieć partnerkę ? Czesto mówi się, że aby byc z kimś tak na prawdę trzeba nauczyć sie też być samemu. Według mnie te słowa mają w sobie duzo sensu, bo nawet będąc z kims czasem można czuć się samotnym... Nie ma lekow na samotność - niestety Możesz byc otwarty na innych ludzi, spędzać czas ze znajomymi oraz angazować się w rozmowy na forum i oczywiście w miarę wychodzenia z nerwicy poprawia się też pewność siebie i łatwiej zawierac nowe znajomosci Pozdrawiam

Opisalem calosc Wiem ze to wydaje sie moze slabe ale dla mnie to tragedia, mam wielu przyjaciol a zadnej dziewczyny na ten moment

ahh jak ja bym chciał mieć "taki problem"

Andersg,

Z miłościa jest tak , że przychodzi jak się człowiek najmniej tego spodziewa...wiec nie masz co sie spinać z tego powodu, że każdy ma dziewczyne a Ty nie Zajmij sie teraz swoim zyciem, swoją nerwicą i samopoczuciem żebys potem mogł wziać też odpowiedzialność za kogoś innego.

Nie chce byc to lat za murzynami. Znajomi biora leki na serotonine i sa szczesliwsi mimo ze maja gorsze probolemy niz ja.

A może lepiej nie szukać miłości na siłę? Poczekać na coś bardziej wartego uwagi niż sobie zapełniać pustkę kolejną dziewczyną. Zamiast rozmyślania i obserwowania innych warto skupić się na sobie i poświęcić więcej uwagi na rozwoju osobistym. Zajęcie czasu to dobry pomysł. Znalezienie nowej pasji, czy poprawienie kondycji poprzez systematyczne ćwiczenia mogą sprawić, że Twój humor polepszy się i także odwrócisz uwagę od swojej samotności. Również przeanalizuj swoją dietę bo może Twoje posiłki nie są aż tak bogate w różne produkty normujące niektóre funkcje w tym odpowiednie za samopoczucie. Pozdrawiam

Dziekuje za odpowiedzi, przemysle to choc watopie aby czyms mozna bylo zatkac ta dziure. Dlatego myslalem o lekach.

Hah xD 100 lat za murzynami ? Śmiesznie to ujałes. A tak poważnie to myślę, że fajnie jest zbudować swoje szczescie na stabilnym fundamencie, a nie na jakichś antydepresantach. I to nie jest tak, że od tabletek to wszystko sie zmienia, bo tabletki mają tylko pomagać i stabilizować stan, a nie tworzyć to szczescie...Żeby być szczesliwym czlowiekiem trzeba zrobić wiecej niż wyjsc do apteki po tabletki, trzeba zyc w zgodzie ze samym sobą, zaakceptowac swoj stan i zakochac się spontanicznie a nie szukać kogoś na siłe

Leki nie nauczą Cię żyć. Czasami jest tak, że się nic nie układa i ma się dość, ale w końcu kiedyś ta passa się skończy i nie ma sensu się dołować i poddawać, bo to w niczym nie pomoże. Sam możesz zauważyć, że to bezsensowne. Nikt nie rodzi się z gotowym planem, to jest właśnie cała spontaniczność i chichot losu

Chłopie, jeszcze spokojnie zdążysz zatykać dziury

A tak na poważnie to tak jak Ci napisali powyżej, to nie jest powód do brania leków. Leki się bierze pod różnego typu stany i zaburzenia a nie pod samotność. Co to w ogóle za zaburzone pomysły

Wiem że samotność potrafi dawać w kość ale to nie jest koniec świata! Nie ma sensu szukać czegoś na siłę, wystarczy po prostu pozostać na to otwartym. Jak szukasz na siłę to wyjdziesz na desperata a tego raczej nie chcesz prawda? Więc daj sobie czas, 3 miesiące to naprawdę jest nic, są faceci w Twoim wieku co nigdy nikogo nie mieli. Także naprawdę, przemyśl to zejdź z tego tory brania leków bo to kompletnie bez sensu.

Rozumiem wasze podejscie, naprawde i podziwiam je ale czy...nie lepiej sobie zycie ulatwiac zamiast utrudniac?

Wiesz co, ja ci tylko powiem cos o tym ułatwianiu bo zdaje mi sie, ze chyba myslisz ze sobie walniesz antydepresant i bedziesz mial banana na twarzy caly rok
Spróbuj leku jak chcesz i zobaczysz ze to ulatwienie nie jest takie jaki podaja znajomi
Nie oszukasz emocji