Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam współcierpiących depresyjnych

Chciałem zapytać Panie i Panów jak postrzegają związek między samotnością a depresją? Co jest przyczyną a co skutkiem? Dyskusję chciałbym zacząć od wyrażenia mojego kontrowersyjnego poglądu:

Albowiem z moich obserwacji (nie tylko na tym forum, ale także ogólnych) wynika, że powyższa kwestia jest zróżnicowana ze względu na płeć.
Dlaczego 90% mężczyzn z depresją jest samotnych i nie mają praktycznie żadnych szans na znalezienie partnerki życiowej, natomiast 90% kobiet z depresją ma partnerów, mężów, są w szczęśliwych związkach? (wartości procentowe są tutaj oczywiście przejaskrawione, na potrzeby wzmocnienia przekazu)

A jak słyszę od kobiet tekst typu, że czuje się samotna w związku, to jestem po prostu zażenowany... To nie można takiego związku zakończyć?

Zapraszam do dyskusji

A ty Paczuszku skąd masz te dane statystyczne 90%? Nie ma co generalizować i prowadzić akademickich dyskusji, które do niczego pozytywnego nie prowadzą, w mojej opinii. Może ktoś się skusi . Mniej analizowania więcej bycia w tu i teraz. Tak na marginesie to dlaczego czujesz się zażenowany cudzym zachowaniem, czy jesteś za nie odpowiedzialny?

Tak to jest. Załóżmy takie konto na Tinderze. Będąc kobieta (nawet słabej urody) dostaniesz mnóstwo wiadomości. Będąc z kolei przeciętnym facetem - maksymalnie kilka. Kobiety są faworyzowane w tych czasach nie oszukujmy się. W dzienniku mówią o kobiecie, która została zgwałcona? Tragedia. Afera na cały kraj. I słusznie. Ale załóżmy, że w wiadomościach mówią o zgwałconym przez kobietę mężczyźnie. No jak to tak? Ciota. Przecież to nawet przyjemne.
Kolejna sprawa to to, że jak mężczyzna ma depresję to jest postrzegany przez społeczeństwo jako nieudacznik. Jako ktoś kto nie potrafi wziąć się w garść. Wyobrażamy sobie wtedy przygarbionego niezdare z niedowagą. Taki chłopak boi się powiedzieć o swoich problemach komukolwiek - bo przecież nie wypada.
Kobieta z kolei wiadomo. Dużo się słyszy z opowieści, że jakaś koleżanka miała depresję i to jest normalne. A jak jej mąż - jest słaby psychicznie.
Wniosek jest taki, że kobiety są bardzo faworyzowane. Mężczyzna ma zarabiać pieniądze i być silny. Dlatego dużo mężczyzn zarabiających np. najniższa krajowa ma problemy psychiczne. A kobieta jaka by nie była i tak znajdzie druga połówkę. Nie ma co się spierać. Sam jestem młodym facetem i widać te problemy po moich postach.

pączuszek pisze: ↑

9 listopada 2019, o 02:46

Albowiem z moich obserwacji (nie tylko na tym forum, ale także ogólnych) wynika, że powyższa kwestia jest zróżnicowana ze względu na płeć.
Dlaczego 90% mężczyzn z depresją jest samotnych i nie mają praktycznie żadnych szans na znalezienie partnerki życiowej, natomiast 90% kobiet z depresją ma partnerów, mężów, są w szczęśliwych związkach? (wartości procentowe są tutaj oczywiście przejaskrawione, na potrzeby wzmocnienia przekazu)

Wychodząc z fałszywych danych wejściowych chcesz uzyskać prawdziwy, sensowny rezultat?

"Garbage in, garbage out".

Ale nawet gdyby tak było to co w tym jest dziwnego?
Ja jestem dość konserwatywny i średnio kupuje te wszystkie niezależności kobiet itp. ale nie dlatego, że nie daje im prawa, tylko kobieta (większość) jeszcze przez wiele wiele lat będzie miała przede wszystkim w sobie zakodowaną potrzebę poczucia bezpieczeństwa. To wynika z natury. Oczywiście, że wymiar społeczeństwa się zaczyna na tą potrzebę nakładać i powstaje wiele społecznych zmian i wynikających z tego problemów. Ale na obecny moment poczucie bezpieczeństwa gdzieś tam w środku dominuje, a przynajmniej u większości kobiet.
Nie byłoby nic według mnie dziwnego, jeżeli kobiety z zaburzeniem miałyby większą możliwość zdobycia partnera. To też wynika z natury. U wielu facetów odzywa się potrzeba harcerzykowania/rycerzykowania/rumakowania ;p a więc widzą wręcz czasem szansę na możliwość otoczenia opieką kogoś z problemem. I to nie jest rzadkość.

Natomiast jeśli chodzi o kobietę to nie można też wszystkiego generalizować. Oczywiście, że będą osoby, które automatycznie skreśloną faceta z zaburzeniem (nikt nie każe się z takimi zadawać) ale nie jest tak, że każda kobieta to zrobi.
Tu chodzi o to aby pomimo zaburzenia dać chociażby w jakiejś dziedzinie namiastkę poczucia bezpieczeństwa, pokaz jakiegoś postarania się aby było inaczej. W sensie, że ktoś z tym zaburzeniem coś będzie robił, a nie tylko mówił, że ma depresję i czuje się depresją i koniec.
Bo prawda jest taka, że w tym temacie poniekąd stawia się każdą depresję jako jedno, a nie każda depresja jest chorobą psychiczną. Większość depresji to stany emocjonalne, wynikające zazwyczaj z jakiś blokad życiowych z uwagi na emocje. I krok po kroku można coś w tym aspekcie zmieniać. I jak będzie ta chęć zmiany widoczna, to sądzę, że i tak znajdzie się kobieta, która to doceni i nikogo od razu nie odrzuci.
Oczywiście nie każda i nie zawsze, ale to i bez zaburzenia ma często miejsce.

A co do tinderów i tym podobnych i dużej uwagi jaką otrzymują tam kobiety, to czyja to wina? Gdyby faceci nie myśleli, że wszystko można tam pobzykać i by się nie jarali na każde zdjęcie wstawionej stopy, to by tego rodzaju kłopotu nie było. A tak wystarczy fotka i większość zesrana. No to do kogo pretensje, że powstają księżniczki, które mają mega dużo uwagi i łatwo im kogoś znaleźć? ;p

Żeby nie było ja nie bronię kobiet, a nawet z uwagi na pewne osobiste przeżycia z ostatniego roku mam wiele konkretnych powodów aby być wkurzonym xd ale nie bardzo wiem po co próbujemy na siłę oszukać naturę. Takie po prostu jest życie i nasza w dużej mierze natura.
Co do depresji i postrzegania faceta jako nieudacznika to okey...Ci co chcą niech postrzegają, jaki to ma związek z tym co możemy ze swoim stanem zrobić? I z tym aby gromadzić wokół siebie choć parę bliskich osób co to zrozumieją? Moim zdaniem żaden, a filozoficzne gdybanie w tych tematach też nie zmieni realnej sytuacji stanu waszych emocji.

Dlaczego jakiś "mądry" usunął mój post? Za bardzo zaburzony był?

labraks pisze: ↑

16 listopada 2019, o 11:19

Dlaczego jakiś "mądry" usunął mój post? Za bardzo zaburzony był?

Nie, aż tak bardzo zaburzony nie jesteś żeby Twoje posty z tego powodu były usuwane.
Natomiast kompletnie nie w temacie to było i mówiąc wprost, jeśli masz zamiar w każdym wątku wciskać swoją frustrację z powodu narcyzmu, terapii oraz wątki o eutanazji, a także jakiś awersjach seksualnych to zapewne kasowanie się nieraz zdarzy. Zwracanie uwagi w taki sposób jest bezsensownym pomysłem jak na forum. Nie myl proszę forum z terapią, bo to trochę dwie różne rzeczy. Załóż sobie wątek o swoich sprawach, które Cię męczą i tam pisz do woli.

Ja jak sie trzymałem w ryzach, i bylem w miare pewny siebie jesli chodzi o relajce damsko-meskie, tak ostatnio (w teoretycznie) bezpiecznym miejscu miało dosc do towarzyskiego spotkania. Pomyslalem..ja? przeciez jest do bani. I ze spotkania zrezygnowałem...
Czy tak juz zostanie? Chyba bardzo zle sie postrzegam..utrwalone wewnetrzne konflikty??