Trauma czy coś gorszego ? :/
: 8 stycznia 2019, o 21:53
Witajcie. Wiem że post długi , ale musiałam to z siebie wyrzucić 
wiem też ze już radziłam się na forum ale nie daje mi to spokoju. Mój problem zaczął się 9 lat temu. Na imprezie pierwszy i ostatni raz spróbowałam Amfy. Wzięłam tego za dużo. Strasznie się czułam po tym , dzień później dostałam ataków paniki, lazilam w kółko , wydawało mi się że wszyscy robią głupie miny, miałam jakieś urojenia. To było najgorsze co zrobiłam i do dziś żałuję ale stało się . Mimo tego stanu kazałam w tej panice zadzwonić po karetkę , bo miałam przebłyski ze coś ze mną nie tak. W szpitalu trochę minęło. Wyszłam po 2 dniach , oczywiście z moralniakiem że uszkodziłam sobie mózg , że co ja zrobiłam . Jak wracalam do domu Dostałam takich ataków paniki ze nie mogłam usiedzieć w pociągu wśród ludzi , bałam się wszystkiego. W domu przespałam parę dni z koszmarami i lekami że sobie coś zrobię i jakoś po paru dniach wróciłam do szkoły. Ataki paniki miałam dłuższy czas ale później to przeszło.( Oczywiście balam się że znowu ten stan wróci,) W późniejszym okresie miałam sporadyczne nawroty że zaraz coś mi się stanie bo miałam jakieś kłucia w klatce , ale normalnie funkcjonowałam pracowałam, jak każdy normalny człowiek. Nikt mi nigdy nie powiedział że coś ze mną nie tak. Radziłam sobie z tym bo zdawałam sobie sprawę że to tylko nerwica ... Ale - W tamtym roku znów dostałam ataków paniki przez myśl że zaraz dostanę omamów i coś zobaczę , od razu wróciły do mnie tamte chwilę i analiza że pewnie uszkodziłam wtedy mózg i że wariuje. Odrealnienie miałam straszne . Postanowiłam iść z tym do psychoterapeuty który na ostatnie miesiące wybił mi z głowy choroby psychiczne i zapewnił że to tylko nerwica . Powiedział że nie trzeba leków i poradzę sobie sama. I poradziłam aż do dzis..Rodzina już nie mogła słuchać mnie że coś ze mną nie tak bo twierdzili - jak najbardziej wszystko jest w porządku.. Ale nie mówiłam psychologowi o tamtym incydencie i teraz znów to wszystko wróciło i mam wyrzuty sumienia że to pewnie zaważyło na tym że on powiedział ze to tylko nerwica a nie np. psychoza. Że pewnie te parę lat temu dostałam psychozy ,albo badtripa , nie wiem czy to duża roznica ( chociarz lekarze napisali zatrucie, nie wiem co to było ) wylądowałam w szpitalu i teraz będę mieć to samo bo to wraca( bo wyczytałam w google że psychozę ma się już na całe życie ) . Nie mam żadnych omamów na dzień dzisiejszy ( i od tamtego zdarzenia nic nie miałam , jedyne co mam do dziś to jakieś powidoki mroczki, iskierki jak patrzę na coś jasnego ) ale strasznie sie boje ze zaraz będę mieć ze zaraz coś powiem zrobię , albo że juz jestem chora a myślę że to nerwica . Albo myśli że coś zobaczę, że pewnie to jest psychoza koszmary w nocy - nie dają mi spokoju. Nawet rozmawiając przez tel mam myśli że może nie rozmawiam tylko sobie wszystko wymyśliłam i najlepiej udać się na oddział zamknięty. Nie chce znów się użalać rodzinie ani pisać do psychologa bo głupio mi że mimo że chodziłam na terapię do niego nie powiedziałam mu o tak ważnej sytuacji. Najgorsze jest to że minęło już tyle czasu , żyłam normalnie nie wspominając tego , a teraz jakby wszystko wróciło ciągle się czuje dziwnie , mam takie napięcie jakby zaraz miało się coś stać . Na niczym nie mogę się skupić bo ciągle o tym myślę. Nawet jak pomyślę o ciąży , operacji ( bo najprawdopodobniej będę mieć) to myślę że dostanę psychozy depresji że będzie jeszcze gorzej. Że nie będę już potrafiła skupić się na codziennym zyciu, ani cieszyć się z niczego. ;( 
wiem też ze już radziłam się na forum ale nie daje mi to spokoju. Mój problem zaczął się 9 lat temu. Na imprezie pierwszy i ostatni raz spróbowałam Amfy. Wzięłam tego za dużo. Strasznie się czułam po tym , dzień później dostałam ataków paniki, lazilam w kółko , wydawało mi się że wszyscy robią głupie miny, miałam jakieś urojenia. To było najgorsze co zrobiłam i do dziś żałuję ale stało się . Mimo tego stanu kazałam w tej panice zadzwonić po karetkę , bo miałam przebłyski ze coś ze mną nie tak. W szpitalu trochę minęło. Wyszłam po 2 dniach , oczywiście z moralniakiem że uszkodziłam sobie mózg , że co ja zrobiłam . Jak wracalam do domu Dostałam takich ataków paniki ze nie mogłam usiedzieć w pociągu wśród ludzi , bałam się wszystkiego. W domu przespałam parę dni z koszmarami i lekami że sobie coś zrobię i jakoś po paru dniach wróciłam do szkoły. Ataki paniki miałam dłuższy czas ale później to przeszło.( Oczywiście balam się że znowu ten stan wróci,) W późniejszym okresie miałam sporadyczne nawroty że zaraz coś mi się stanie bo miałam jakieś kłucia w klatce , ale normalnie funkcjonowałam pracowałam, jak każdy normalny człowiek. Nikt mi nigdy nie powiedział że coś ze mną nie tak. Radziłam sobie z tym bo zdawałam sobie sprawę że to tylko nerwica ... Ale - W tamtym roku znów dostałam ataków paniki przez myśl że zaraz dostanę omamów i coś zobaczę , od razu wróciły do mnie tamte chwilę i analiza że pewnie uszkodziłam wtedy mózg i że wariuje. Odrealnienie miałam straszne . Postanowiłam iść z tym do psychoterapeuty który na ostatnie miesiące wybił mi z głowy choroby psychiczne i zapewnił że to tylko nerwica . Powiedział że nie trzeba leków i poradzę sobie sama. I poradziłam aż do dzis..Rodzina już nie mogła słuchać mnie że coś ze mną nie tak bo twierdzili - jak najbardziej wszystko jest w porządku.. Ale nie mówiłam psychologowi o tamtym incydencie i teraz znów to wszystko wróciło i mam wyrzuty sumienia że to pewnie zaważyło na tym że on powiedział ze to tylko nerwica a nie np. psychoza. Że pewnie te parę lat temu dostałam psychozy ,albo badtripa , nie wiem czy to duża roznica ( chociarz lekarze napisali zatrucie, nie wiem co to było ) wylądowałam w szpitalu i teraz będę mieć to samo bo to wraca( bo wyczytałam w google że psychozę ma się już na całe życie ) . Nie mam żadnych omamów na dzień dzisiejszy ( i od tamtego zdarzenia nic nie miałam , jedyne co mam do dziś to jakieś powidoki mroczki, iskierki jak patrzę na coś jasnego ) ale strasznie sie boje ze zaraz będę mieć ze zaraz coś powiem zrobię , albo że juz jestem chora a myślę że to nerwica . Albo myśli że coś zobaczę, że pewnie to jest psychoza koszmary w nocy - nie dają mi spokoju. Nawet rozmawiając przez tel mam myśli że może nie rozmawiam tylko sobie wszystko wymyśliłam i najlepiej udać się na oddział zamknięty. Nie chce znów się użalać rodzinie ani pisać do psychologa bo głupio mi że mimo że chodziłam na terapię do niego nie powiedziałam mu o tak ważnej sytuacji. Najgorsze jest to że minęło już tyle czasu , żyłam normalnie nie wspominając tego , a teraz jakby wszystko wróciło ciągle się czuje dziwnie , mam takie napięcie jakby zaraz miało się coś stać . Na niczym nie mogę się skupić bo ciągle o tym myślę. Nawet jak pomyślę o ciąży , operacji ( bo najprawdopodobniej będę mieć) to myślę że dostanę psychozy depresji że będzie jeszcze gorzej. Że nie będę już potrafiła skupić się na codziennym zyciu, ani cieszyć się z niczego. ;( 
zwykłe dd po narksach. im dłużej sobie wkręcasz, że masz psychozę i uszkodziłaś mózg tym gorzej,. jak widać nadal żyjesz, a od tego incydentu minęło 9 lat !! to co na ten moment doświadczasz to ZWYKŁA nerwica, akcję z amfetaminą polecam odłożyć bo czasu nie cofniesz, a coś co wydarzyło się 9 lat temu raczej nie ma żadnego znaczenia dla Ciebie na ten moment. spokojnie, nic Ci się nie stało, ani nic złego nie zrobiłaś. moja wkręta nerwicowa była identyczna. bez sensu się zadręczasz. Gdyby wtedy Ci się coś stało, ze szpitala by Cię raczej nie wypuścili.
chociaż zwlekałam z tym tyle czasu. Psycholog powtarzał mi że mam taką osobowość że wszystko na siłę musi być poukładane i idealne. I pewnie dlatego nie miałam odwagi mu tego powiedzieć . Mimo że gryzie mnie to do dziś.
