Jak w temacie...czy może być czynnikiem powodującym, że nie potrafię wyjść z nerwicy?

A ile grasz dziennie ? Możesz np. nie grać cały dzień czy Cię ciągnie ?

Mam teraz prawie 30 lat. Zacząłem grać w wieku kilku lat na ówczesnych "konsolach". Parę lat pózniej dostałem pierwszy komputer i od tego momentu regularnie gralem, ale wtedy jeszcze były to gry bez internetu. w 2002 roku miałem już stałe łącze internetowe i wciągnąłem się w gry online, mmo. DO 2012 ROKU grałem bez przerwy w jakąś grę online, już wtedy nie grałem dla przyjemności, tylko z przymusu. Gry mmorpg wciągają do tego stopnia, że człowiek gra bez opamiętania. Próbowałem w tym okresie dozować sobie granie, bo zle sie juz wtedy czulem-było to parę miesięcy przed nerwicą. Kolejnych kilka lat w nerwicy gralem juz mniej, bo zmęczenie psychiczne było zbyt duże. Dwa lata temu zorientowałem się, że jestem mocno uzależniony. Kilka razy próbowałem przestać, ale zawsze wracałem, najdłużej wytrzymałem 3 miesiące. Po pary tygodniach pauzy, czuję silny przymus grania. Przez nerwicę nie odczuwam niewielką przyjemność z grania, bo większość czasu padam na twarz ze zmęczenia. W miarę odburzania udało mi się ujarzmić ten nałóg. Przy pierwszych próbach rzucenia mózg dosłownie mnie wykręcał i przepuszczał przez maszynkę do mielenia. Teraz jest to coś w rodzaju męczącego natręta, który momentami odbiera mi logikę, ale jakoś się trzymam. Moje pytanie brzmi: czy Waszym zdaniem do odburzenia się konieczne jest pierw całkowite wyjście z tego nałogu?

Tak, Do oburzenia jest potrzebne całkowite wyjściem z nałogu. A dlaczego? To proste, nie wiesz co jest nerwica a co objawem abstynencyjnym twojego nałogu.

Dlatego też żaden terapeuta nie podejmie się leczenia osoby uzależnionej. Najpierw uzależnienie późniejszym powrót na terapię, inaczej nie ma sensu

p.karnia1 pisze: ↑

5 marca 2019, o 23:00

Dlatego też żaden terapeuta nie podejmie się leczenia osoby uzależnionej. Najpierw uzależnienie późniejszym powrót na terapię, inaczej nie ma sensu

Do żadnego terapeuty nie wybieram się, uważam to za stratę pieniędzy i czasu, bo znalezienie kompetentnego terapeuty graniczy z cudem.
Zwykli ludzie na tym forum posiadają dużo więcej wiedzy niż uczone, gadające głowy z dyplomami.

Według mnie nałóg utrudnia wychodzenie z nerwic, dd. Najpierw bym na Twoim miejscu skupił się na pokonaniu uzależnienia. Odstawić to na bok. Poszukac sobie nowego hobby. Zmieniac otoczenie myślowe by nie brnąć dalej w ten temat.
Wiem to jest cholernie trudne, pokonać nałóg, niby proste ale tylko gdy się to czyta i przygląda z boku. Ale to jest czasem piekło by wyjść z uzależnienie. Sam walczę z kilkoma które próbuje pokonać, bo wiem, że przez nie mam tak cholernie duże dd.

Jak jesteś tak wkręcony to moim zdaniem zostaniesz takim jakby alkoholikiem graczowo-sieciowym do końca życia, łupałem tak w wota maniakalnie,po 8-12 godz. dziennie, chyba ze 4 konta stworzyłem i potem sprzedałem i czuję się jak heroinista, czy hazardzista.

Musisz sobie uzmysłowić,ze taki nałóg ma mechanizm czysto hazardowy, to samo się w mózgu dzieje co przy grze w karty czy ruletce, tylko tam masz jakiś czynnik losowy, a ty jesteś wałowany po całości , algorytm gry przede wszystkim mam drażnić,denerwować,masz czekać jak kania dżdżu na tą jedyną w dniu super rozgrywkę w której jesteś panem planszy.

Musisz z tym skończyć radykalnie,półśrodki nic nie dadzą, ale to pewnie wiesz

No i pomyśl o zdrowiu fizycznym-za 10 lat się rozpadniesz przy takim trybie życia, może to cię zmotywuje .

Już takiego wkręta nie mam od paru lat. Teraz pogram sobie w coś kilka-kilkanaście h w przeciągu paru dni, a pozniej znowu pare tygodni nie gram. Tak więc bardzo to ukróciłem. Właśnie chyba przy wocie się tak wkręciłem. Tam stosują chyba wszystkie możliwe mechanizmy uzależniania człowieka od tej durnej gry.

Heimdall pisze: ↑

6 marca 2019, o 17:59

Właśnie chyba przy wocie się tak wkręciłem. Tam stosują chyba wszystkie możliwe mechanizmy uzależniania człowieka od tej durnej gry.

Ale nie zwalaj winy na gry bo problem leży tylko i wyłącznie w Tobie. Coś jest u Ciebie bardzo nie tak, bo jako gracz z tak dłuuugim zaprawieniem w boju i graniem od tak wielu lat to gry powinny Cię już trochę znużyć i nie wciągać aż tak żebyś nie mógł się oderwać. Zwłaszcza jeśli mowa o graniu przez wiele tygodni w jedną grę.

Uzależnić się można od wszystkiego.

Moim zdaniem powinieneś sobie ustalić twardy limit, na przykład, że grasz tylko 3 godziny dziennie (to chyba taka minimalna ilość czasu dla kogoś kto grywał aż po 8-12 godzin dziennie, mniej to byłoby dla Ciebie za mało) przez powiedzmy 6 dni w tygodni (jeden dzień na całkowity odpoczynek od grania). I się tego limitu bezwzględnie trzymać. Potrzebna do tego bardzo silnej woli, ale jak Ci się uda to będziesz miał podwójną korzyść - Zapanujesz nad nałogiem i pokażesz, że to Ty decydujesz kiedy i ile grasz i nie jesteś niewolnikiem gry, a do to tego wytrenujesz silną wolę która jest niezwykle ważna i przydaje się w wielu dziedzinach życia.

Odstawienie gier całkowicie raczej nie wchodzi w grę bo skoro grasz tyle od małego to podejrzewam, że jest to Twoją pasją, hobby. No chyba, że znajdziesz sobie jakaś inną pasję i w niej będziesz się realizował, wtedy możesz dać rade bez gier.


P.S. Też grałem kiedyś w WoT i moim zdaniem to jedna z najlepszych gier sieciowych jaka powstała. Jak jak miałem coś do zrobienia (w tym czasie pracowałem nad czymś przy komputerze ale kusiło mnie żeby odrywać się od pracy i grać) to ustaliłem sobie coś takiego, że stocze powiedzmy 8 bitew w grze i ani jednej więcej, potem popracuje z dwie godziny, a potem znów mogę zajrzeć do gry czy do czegoś innego.
Więc jeśli nie limit czasowy na granie to może lepiej się sprawdzi limit na to co masz tam do zrobienia, w przypadku WoTa to ustal sobie dniówke na przykład 10 bitew dziennie się jej trzymaj
Wtedy będziesz wiedział kiedy skończyć granie. A nie ciągłe przeciąganie, że ,,jeszcze jedna bitwa'' albo ,,jeszcze godzinkę''.

Poradzisz sobie jeśli zainwestujesz w silną wolę. Z nią żaden nałóg nie straszny

Co ty piszesz, jak masz predyspozycje do uzależnień to taki WOT wciąga jak heroina (dosłownie), nie ma limitów, ograniczeń (oczywiście możesz sobie je stawiać,ale to jak krew w piach), tłuczesz na ile zdrowie pozwoli, oczywiście są osoby które sobie popykają pere meczów, ale są też takie które nie mogą od tego się oderwać żadną siłą.

Naprawdę,mechanizm tej gry jest tak skonstruowany ,ze uzależnia jak hazard , te same doznania co przy ruletce czy gry w kości, tylko tam masz losowość jakąś, a tu specjalnie skonstruowany algorytm który zapewnia identyczne doznania.

No ale przecież jeśli nie pokona tego uzależnienia siłą woli to chyba w ogóle nie pokona. Jest jakiś inny sposób?

2-3 godziny grania dziennie jeśli nie koliduje to z innymi obowiązkami i nie nic się nie zaniedbuje to dla mnie nie jest nałóg. Sam jestem dorosły, mam dziecko, a wieczorami gdy mam czas odpalę konsolę na 2-3 godziny. Mnie akurat to relaksuje, przestaje myśleć o objawach nerwicy, o pikawie, etc. Wszystko jest dla ludzi, tylko z umiarem i rozsądkiem.

Akurat w moim przypadku przez gry i pracę przy komputerze zniszczyłem sobie kręgosłup (zła postawa ciała), ale fajnie jest sobie pograć tym bardziej ze teraz to takie gry robią ze szok stety lub niestety żyjemy teraz w czasach internetu...

jeśli umiesz odstawić gry ma tydzień i mie czujesz rozdrażnienia to luz