Co utrudnia / przeszkadza w odburzeniu?

Paul1na · 22 października 2015, o 20:35

Mi przeszkadzs to, ze wszystkp zwalam na nerwice.. nie wzielam witamin ; przez nerwice, nic mi sie nie chce, o wszystkim zapominam - to pewnie juz depresja.. nie chce mi sie malowac na wyjscie.. przez nerwice.. zycie nie ma sensu po co o siebie dbac.. :d u mnie nawet to ze juz nie lubie np. Kebaba jest przez nerwice :dd

Tojajestem · 22 października 2015, o 20:42

Nonto chyba lepiej niz gdybys watpila w nerwice? Z kebabem to bym nie przesadzal ale wiele rzeczy jest przez nerwice. W szczegolnosci mysli ktore tu opisujesz

Paul1na · 22 października 2015, o 21:02

No widzisz u mnie nie lubienie kebaba to juz oznaka, ze sie zmienilsm, nie lubie tego co lubilam.. nerwica mnie zepsula :d a i owszem zaczelam w koncu wierzyc, ze mam nerwice

Tojajestem · 22 października 2015, o 21:39

Wszystko w zyciu jest po cos. Nawet nerwica, co widac po doświadczeniach wielu osób, kiedy to nerwca pomogla im zmienić siebie. Poczytaj posty innych i naszych mistrzów oczywiście. Może w Twoim wypadku chodzi o kebaba?

. Tak serio to mysle ze na końcu tej drogi powiesz, ze nie żałujesz ze ja mialas a kebab nie będzie w tym najważniejszy.

Paul1na · 22 października 2015, o 21:41

Heh ja mam dystans do tego.. i z tego kebaba tak na prawde sie smieje bo to byl jeden z tysiaca przykladow :d czytam, czytam duzo i dzieki temu czuje sie o wiele lepiej niz miesiac czy dwa temu.. a co do tego, ze ludzie jej nie zaluja to prawda.. i ja juz zaczynam doceniac zmiany mojej osoby poprzez zmagania sie z lekiem..

ponoc leku trzeba nauczyc sie sluchac bo on chce nam czasem cos waznego pokazac :p

Godethead · 27 października 2015, o 10:45

Mi najbardziej przeszkadza to, że na pewne rzeczy patrzę przez pryzmat dolegliwości tzn.:
- trudno mi się pogodzić z tym że mam gorszy dzień;
- odczuwanie "zdrowego" lęku czasami automatycznie interpretuję przez pryzmat dolegliwości (jakbym nie miał do niego prawa :-/);
- zmęczenie i brak ochoty na coś zrzucam na karb dolegliwości zamiast zaakceptować to że w stanie pełnego zdrowia to naturalne że nie zawsze żyje się w 100% na pełnych obrotach :-/

niepojęta · 4 listopada 2015, o 21:52

Godethead pisze:Mi najbardziej przeszkadza to, że na pewne rzeczy patrzę przez pryzmat dolegliwości tzn.:
- trudno mi się pogodzić z tym że mam gorszy dzień;
- odczuwanie "zdrowego" lęku czasami automatycznie interpretuję przez pryzmat dolegliwości (jakbym nie miał do niego prawa :-/);
- zmęczenie i brak ochoty na coś zrzucam na karb dolegliwości zamiast zaakceptować to że w stanie pełnego zdrowia to naturalne że nie zawsze żyje się w 100% na pełnych obrotach :-/

Ooo tak, to właśnie chciałam napisać...
Dlatego trudno jest wyrobić sobie ten dystans. A to jest ważne w odburzaniu

justka · 10 listopada 2015, o 07:45

Na mnie zle wpływa zbyt dużo wolnego czasu,niewystarczajaca ilość snu,pms,dość częste przezywanie jakiegoś objawu,latem ciężkie byly dla mnie upaly,doszukiwanie sie chorób.

nevermind · 29 grudnia 2015, o 07:19

Mi najbardziej utrudnia wyjście z nerwicy ciągłe jej uleganie. Zamulam w łóżku 'bo fatalnie się czuje'. Sprowadziłem moje życie do cierpienia i oczekiwania aż przejdzie. Próbuje zaakceptować nerwice, przelamywac się, robić coś mimo niej, ale mam z tym straszny problem, bo przecież kiedyś było dobrze, a teraz jest źle. Do tego dochodzi frustracja, że kiedyś jadłem ciastko ze smakiem, a teraz mnie od niego odpycha. Kiedyś ta piosenka była przeżyciem, a teraz drażni mnie jej dźwięk itd itp.

zeniu87 · 24 stycznia 2016, o 17:13

a mi przeszkadza atmosfera domowa ciagle klotnie to ze nie dam rady z tym wszystkim i zlosc na samego siebie i tez na innych ze dawniej bylem wesoly a teraz nie potrafie

Ciasteczko · 24 stycznia 2016, o 23:34

Starajcie się nie porównywać w kółko siebie sprzed nerwicy i teraz. Wiem, że tak się dzieje naturalnie, ale pamiętajcie, że to nie jest stan permanentny, to nie jest jak porównywanie życia z nogami i bez nóg. To jest jak przeziębienie, tylko takie na prawdę męczące, dotyczące psychiki, które można pokonać. Nie jesteście nieuleczalnie napiętnowani, choć na pewno przykro się robi, że teraz jest jak jest. Ale zmiana podejścia do tej kwestii jest zawsze już jakimś krokiem.

nevermind · 25 stycznia 2016, o 05:40

Cenna rada ciasteczko. Wielokrotnie poruszana jako podstawa wyjścia z nerwicy. Staram się stosować, teorie to mam w jednym palcu :p tylko z praktyką trudniej.

Ciasteczko · 25 stycznia 2016, o 07:59

Próbuj do upadłego, trzeba być wytrwałym wojownikiem

Joannaw27 · 25 stycznia 2016, o 08:46

Dla mnie takim kluczowym wyjściem z nerwicy jest to żeby mimo tych wszystkich objawów, mieć cały czas nadzieję że będzie lepiej i ze da się z tego wyjść, to chyba mnie tak mobilizuje, natomiast największą trudność sprawia mi jeszcze pokonanie tego lęku, który już opisałam w swoim temacie ,ale myślę że pokonam to.

jacobsen · 25 stycznia 2016, o 10:02

Mnie najbardziej przeszkadza czytanie w necie o chorobach, wątpienie lub odrzucanie całkowite tego, że to nerwica.

Nie wyobrażam sobie z kolei rezygnacji z pracy przez nerwice. Nie zrobię tego, choćby nie wiem co. Praca to dla mnie często odskocznia, chociaż zdarzają mi się ataki i koszmarne samopoczucie w pracy.