Wątpisz co do swoich objawów? Dyskusja, opisy, wyjaśnianie.

Aleksandranba23 · 11 stycznia 2019, o 14:45

A dodatkowo zastanawiają mnie opcje, ze potrafię to olać i powiedzieć dobra bierz mnie! Jak „ „zwariowanie „ tak wyglada to tez okej, ale to trwa 20 min i za chwile znowu wraca lęk... ze nie, nie da się o tym nie myśleć bo to jest zbyt silne i „niebezpieczne”..

martaa1 · 11 stycznia 2019, o 17:26

Jak na moje oko to ty wtedy poznalas kogos i dlatego ci to zeszlo bo odwrocilas uwage. Po czasie opadaja troche emocje i troche nudy bylo bo mialas zwolnienie i wrocilo to z powrotem. Bo z jednej strony piszesz ze ci zeszlo a z drugiej pytasz o takie podstawy troche...wiec zeszlo ci raczej nie praca wlasna nad tym. Tak mi sie wydaje ale moze sie myle.

bbea · 11 stycznia 2019, o 17:49

Mnie wróciło już 4 raz także jest możliwe

na swoim przykładzie wydaje mi się, jeśli samo przeszło to i samo wraca niestety.

Aleksandranba23 · 11 stycznia 2019, o 18:21

No to się „pocieszałam”. .. ja caly czas uważam ze To nie to. Ze pęknę za chwile z tego wszystkiego i ze skoro wtedy to tyle trwało i jednak tego nie „przerobilam” to tym razem to już w ogóle nie dam rady. Tylko, ze ja teraz nie pracuje i jesyem całymi dniami w domu i tak sobie tłumacze, ze To może przez to również mi się „nasiliło” bo ja zawsze miałam „sporo” na głowie/

Aleksandranba23 · 11 stycznia 2019, o 18:51

Myśle ze popełniłam ogromny błąd. Bo miałam trochę stresu w gorach przez tydzień, wróciłam poczułam lekkie odcięcie i odrazu zaczęłam czytać forum, nagrania, swoje wpisy i tak od tygodnia polowe dnia spędzam na czytaniu wszystkiego. Kiedyś jak wracały opcje „odcięcia ” to próbowałam to trochę olewać i mijało. A tak jak pisałam teraz przez godzinę się „nie boje i robię swoje” np. Uczę angielskiego a za chwile znowu to odcięcie i „wariowanie”. Tak jak piszecie ze samo poszło samo wrocilo to wydaje mi się, ze przez to ze nie „przerobiłam” to wróci z podwójnym pierdolniecie aż mnie sparaliżuje.

bbea · 12 stycznia 2019, o 00:14

Nie wkrecaj się, już Ci wróciło, wiec nie będzie żadnego pierdolniecia

Uporasz się z tym dobrze teraz i tyle.

Aleksandranba23 · 12 stycznia 2019, o 00:28

Z racji tego, ze totalnie mam obojętność na objawy fizyczne , tylko odcięcie ciała i taki lęk wolnpplynancy w srodku. Ciagle nie wierze ze to nerwica.

martaa1 · 12 stycznia 2019, o 11:45

Aleksandranba23 pisze: ↑
11 stycznia 2019, o 18:51
Myśle ze popełniłam ogromny błąd. Bo miałam trochę stresu w gorach przez tydzień, wróciłam poczułam lekkie odcięcie i odrazu zaczęłam czytać forum, nagrania, swoje wpisy i tak od tygodnia polowe dnia spędzam na czytaniu wszystkiego. Kiedyś jak wracały opcje „odcięcia ” to próbowałam to trochę olewać i mijało. A tak jak pisałam teraz przez godzinę się „nie boje i robię swoje” np. Uczę angielskiego a za chwile znowu to odcięcie i „wariowanie”. Tak jak piszecie ze samo poszło samo wrocilo to wydaje mi się, ze przez to ze nie „przerobiłam” to wróci z podwójnym pierdolniecie aż mnie sparaliżuje.

Zalezy jak kto podchodzi do sprawy. Ja też wiem jak to jest bo miałam epizody wcześniej. I też olewałam ale tylko to robiłam a w środku tak naprawdę się tego bałam. Ja mam takie zdanie, że kiedy czytając o tym boimy się tego to mamy zawsze możliwość wpadnęcia w te stany jak mamy predyspozycje. Dlatego ja tym razem DD przerobiłam inaczej i faktycznie puściło.
Oprócz jednej rzeczy z która sobie nie daję rady ale myślę że skoro inne rzeczy puściły to kiedyś ta też choć wiadomo że to słowa przez łzy ale tak samo było z innymi objawami.

Aleksandranba23 · 12 stycznia 2019, o 12:23

To jest właśnie chyba predyspozycja.
Może tym razem uporam się po prostu bardziej szczegółowo. Bo niby minęło a były aspekty które mnie paraliżowały ze strachu wiec ich unikałam i tyle. A właśnie ciagle się bałam ze mi to wróci no i sobie przyciagnelam.

martaa1 · 12 stycznia 2019, o 22:10

Aleksandranba23 pisze: ↑
12 stycznia 2019, o 12:23
To jest właśnie chyba predyspozycja.
Może tym razem uporam się po prostu bardziej szczegółowo. Bo niby minęło a były aspekty które mnie paraliżowały ze strachu wiec ich unikałam i tyle. A właśnie ciagle się bałam ze mi to wróci no i sobie przyciagnelam.

Dokladnie. Moim zdaniem nie miozna tego unikac tak totalnie. To blad. Nie wierze ze mozna calkiem wyjsc z zaburzen angazujac sie tylko w zycie. Juz to przerabialam

boniasky · 12 stycznia 2019, o 23:05

martaa1 pisze: ↑
12 stycznia 2019, o 22:10

Aleksandranba23 pisze: ↑
12 stycznia 2019, o 12:23
To jest właśnie chyba predyspozycja.
Może tym razem uporam się po prostu bardziej szczegółowo. Bo niby minęło a były aspekty które mnie paraliżowały ze strachu wiec ich unikałam i tyle. A właśnie ciagle się bałam ze mi to wróci no i sobie przyciagnelam.
Dokladnie. Moim zdaniem nie miozna tego unikac tak totalnie. To blad. Nie wierze ze mozna calkiem wyjsc z zaburzen angazujac sie tylko w zycie. Juz to przerabialam

Marta ja uważam tak samo, trzeba chyba to jakoś porządnie przerobić, bo ja angażując się w życie przez dwa lata miałem spokój i normalność, ale jednak jak nie zaczniesz na stresory reagować inaczej to nerwica wraca jak bumerang.

Aleksandranba23 · 13 stycznia 2019, o 11:27

Ja wiem które u mnie aspekty leżały i kiedy właśnie Milam momenty w których dostawałam ataki paniki ( co prawda oczywiście nie tak silne jak kiedyś ale jednak były )
Zastanawiam się czy ta depersonalizacja i takie odcięcie ( tez lżejsze niż kiedyś - co abstrakcyjnie mnie stresuje ) może być właśnie wynikiem presji szukania pracy, niezadowolenia z siebieX nacisku rodziców i chęci ich zadowolenia również i tym samym z tygodnia na tydzień ( chyba podświadomie bardziej) mniejszej samooceny samej siebie i nagle głowa się przegrzewa ? I czy jak to się zaakceptuje, znajdzie się prace i spowrotem wdroży w taki rytm pracy jest większa szansa na wyjście z tego ?

martaa1 · 13 stycznia 2019, o 14:31

Aleksandranba23 pisze: ↑
13 stycznia 2019, o 11:27
Ja wiem które u mnie aspekty leżały i kiedy właśnie Milam momenty w których dostawałam ataki paniki ( co prawda oczywiście nie tak silne jak kiedyś ale jednak były )
Zastanawiam się czy ta depersonalizacja i takie odcięcie ( tez lżejsze niż kiedyś - co abstrakcyjnie mnie stresuje ) może być właśnie wynikiem presji szukania pracy, niezadowolenia z siebieX nacisku rodziców i chęci ich zadowolenia również i tym samym z tygodnia na tydzień ( chyba podświadomie bardziej) mniejszej samooceny samej siebie i nagle głowa się przegrzewa ? I czy jak to się zaakceptuje, znajdzie się prace i spowrotem wdroży w taki rytm pracy jest większa szansa na wyjście z tego ?

Pewnie. Zawsze jest szansa

Sama w to staram się wierzyć;)

Aleksandranba23 · 13 stycznia 2019, o 14:33

Tylko Tobie z tego co wiem depersonalizacja minęła ?:)

martaa1 · 13 stycznia 2019, o 14:33

Aleksandranba23 pisze: ↑
13 stycznia 2019, o 14:33
Tylko Tobie z tego co wiem depersonalizacja minęła ?:)

Objawy tak ale niestety zostal mi jeszcze jeden który mnie bardzo męczy