Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Totalny bezsens

Forum dotyczące derealizacji i depersonalizacji.
Dzielimy się tutaj naszymi historiami, objawami, wątpliwościami oraz wszystkim co nas dręczy mając derealizację.
Dopisz się do istniejącego tematu lub po prostu jeśli chcesz stwórz nowy własny wątek.
ODPOWIEDZ
Kasia25
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 37
Rejestracja: 5 marca 2018, o 16:03

3 lutego 2021, o 13:33

Pisze bo chyba poprostu muszę się wyżalić. Nie mam już siły walczyć ze swoją depersonalizacja. Wszyscy piszą olej to, zaakceptuj, żyj z tym a minie. Wiecie co robię wszystko staram się z tym żyć, funkcjonować, pracować a jest coraz gorzej, dochodzą nowe objawy, nie czuje nic, czuje się jak duch, nie czuje łączności z ciałem w ogóle. I jak z tym żyć? Biorę lęki a nie ma końca czuje się załamana to jest wegetacja nie życie.
Awatar użytkownika
Nana
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 76
Rejestracja: 10 maja 2016, o 21:27

3 lutego 2021, o 18:39

Od kiedy bierzesz leki? Wszyscy którzy Ci piszą, zeby to zaakceptować - mają 100% rację. Ale wiem jakie to trudne. Najważniejsze, żebyś Ty uwierzyła w to, ze to nic takiego. Tylko to Ci pozwoli odpuścić ten stan. Mi pomagają myśli "jest tak, bo mam rozkrecony mechanizm lękowy. Lęk jest tak silny ze odcina mnie od innych doznań- tak reaguje każdy zdrowy organizm żeby przetrwać. Nie moge jesc, spac, pic, wszystko mnie przerasta - trudno. Teraz tak jest, ale to minie". Najgorsze co może byc to podtrzymywanie tego. Ja tak mialam ze wstawalam rano i juz czulam odciecie od świata i mowilam do siebie "no tak.. Znowu to samo. Zeby tylko to odeszlo" i sie dziwilam ze nie odchodzilo. Daj sobie z 2 dni na przyzwolenie na te odczucie..
Kasia25
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 37
Rejestracja: 5 marca 2018, o 16:03

3 lutego 2021, o 19:37

Nana pisze:
3 lutego 2021, o 18:39
Od kiedy bierzesz leki? Wszyscy którzy Ci piszą, zeby to zaakceptować - mają 100% rację. Ale wiem jakie to trudne. Najważniejsze, żebyś Ty uwierzyła w to, ze to nic takiego. Tylko to Ci pozwoli odpuścić ten stan. Mi pomagają myśli "jest tak, bo mam rozkrecony mechanizm lękowy. Lęk jest tak silny ze odcina mnie od innych doznań- tak reaguje każdy zdrowy organizm żeby przetrwać. Nie moge jesc, spac, pic, wszystko mnie przerasta - trudno. Teraz tak jest, ale to minie". Najgorsze co może byc to podtrzymywanie tego. Ja tak mialam ze wstawalam rano i juz czulam odciecie od świata i mowilam do siebie "no tak.. Znowu to samo. Zeby tylko to odeszlo" i sie dziwilam ze nie odchodzilo. Daj sobie z 2 dni na przyzwolenie na te odczucie..



Mam zdiagnozowany zespół derealizacji depersonalizacji. Na depersonalizacje leczę się od 6 lat że skutkiem zerowym. Brałam różne leki od SSRI do neuroleptyków. Staram się czytam opowieści ozdrowieńców że wszystko wróci do normy poprawi się jak się zaakceptuje i wkurzam się tylko tym. Bo dlaczego jest mi coraz gorzej? Jestem jak zombie nie czuje się w ciele. Moje objawy są ciężkie a Ci co x tego wyszli na pewno mieli lekkie objawy, nie takie jak ja. Chodziłam na terapię 5 lat i też nic. Staram się funkcjonować, pracować robić wszystko a i tak mi że wszystkich stron dowala. Myślę że jednak mam uszkodzony mózg skoro nie mogę wyzdrowieć
nadzieja1234
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 280
Rejestracja: 10 czerwca 2019, o 18:48

3 lutego 2021, o 19:55

Kasia25 pisze:
3 lutego 2021, o 19:37
Nana pisze:
3 lutego 2021, o 18:39
Od kiedy bierzesz leki? Wszyscy którzy Ci piszą, zeby to zaakceptować - mają 100% rację. Ale wiem jakie to trudne. Najważniejsze, żebyś Ty uwierzyła w to, ze to nic takiego. Tylko to Ci pozwoli odpuścić ten stan. Mi pomagają myśli "jest tak, bo mam rozkrecony mechanizm lękowy. Lęk jest tak silny ze odcina mnie od innych doznań- tak reaguje każdy zdrowy organizm żeby przetrwać. Nie moge jesc, spac, pic, wszystko mnie przerasta - trudno. Teraz tak jest, ale to minie". Najgorsze co może byc to podtrzymywanie tego. Ja tak mialam ze wstawalam rano i juz czulam odciecie od świata i mowilam do siebie "no tak.. Znowu to samo. Zeby tylko to odeszlo" i sie dziwilam ze nie odchodzilo. Daj sobie z 2 dni na przyzwolenie na te odczucie..



Mam zdiagnozowany zespół derealizacji depersonalizacji. Na depersonalizacje leczę się od 6 lat że skutkiem zerowym. Brałam różne leki od SSRI do neuroleptyków. Staram się czytam opowieści ozdrowieńców że wszystko wróci do normy poprawi się jak się zaakceptuje i wkurzam się tylko tym. Bo dlaczego jest mi coraz gorzej? Jestem jak zombie nie czuje się w ciele. Moje objawy są ciężkie a Ci co x tego wyszli na pewno mieli lekkie objawy, nie takie jak ja. Chodziłam na terapię 5 lat i też nic. Staram się funkcjonować, pracować robić wszystko a i tak mi że wszystkich stron dowala. Myślę że jednak mam uszkodzony mózg skoro nie mogę wyzdrowieć


A czy przez te lata zaakecptowalas że to masz ? Przestałaś się bać ? Przyswoiłas do świadomości że masz dd a nie coś innego ? Skoro piszesz ze masz uszkodzony mózg to właściwie odrazu pokazujesz ze nie zaakceptowałaś tego w pełni .... albo pisząc ze inni mieli lżej .... ja miałam takie dd ze wstając nie mogłam znieść ze coś wiedzę, a jak ledwo wyszłam pod blok to na kolana prawie podałam bo miałam takie dd ze nie mogłam znieść ze widzę świat i tego co w koło jest + brak czucia ciała, duszenie, okropne przygnębienie i lęk. Jak jechałam autem to myślałam ze wyskoczę i się zabije bo nie wiedziałam czy jestem w ogóle w rym aucie bo nie czułam życia ani siebie ... i poprawiło mi się od kiedy zaczęłam pracować nad sobą ;) wiec można wyjść i z najgorszego stanu ale trzeba chcieć i włożyć prace bo żadna terapia ani leki tego za nas nie zrobią
Życie jest darem i to od nas zależy jak je poprowadzimy
znerwicowana_ja
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 842
Rejestracja: 1 listopada 2017, o 15:05

3 lutego 2021, o 20:23

Kasia25 pisze:
3 lutego 2021, o 13:33
Pisze bo chyba poprostu muszę się wyżalić. Nie mam już siły walczyć ze swoją depersonalizacja. Wszyscy piszą olej to, zaakceptuj, żyj z tym a minie. Wiecie co robię wszystko staram się z tym żyć, funkcjonować, pracować a jest coraz gorzej, dochodzą nowe objawy, nie czuje nic, czuje się jak duch, nie czuje łączności z ciałem w ogóle. I jak z tym żyć? Biorę lęki a nie ma końca czuje się załamana to jest wegetacja nie życie.
Strasznie Ci współczuję bo wiem jakie to fatalne uczucie. Co Prawda silnej depersonalizacji nie miałam ale derealizacje już tak. Na początku nerwicy bardzo silna i strasznie mnie to przerażalo bo traktowałam to jako objaw wariowania. Masz rację człowiek czuje się jakby wegetowal ale uwierz mi to minie!!! Twój mózg broni się przed,lękiem i zmęczeniem. Powiedz mi jak sypiasz?bo ja mam zawsze pogorszenie jak jestem nie wyspana. Odrazu wraca derezliacja może nie w takim stopniu jak wczensiej no ale jest. Medytacje pomagają mi bardzo w uspokojeniu się. Ostania odkryłam na YouTube kanał "chodz na słówko" chłopaki mają niesamowite medytacje. Jest szczególnie jedna która wg mnie bardzo pomaga się wyciszyć.
Tu daje link. Polecam wszystkim👌🏻👌🏻👌🏻
https://youtu.be/vE5pWfQkLWk
"Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi, jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego, kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy".
Jim Morrison
Awatar użytkownika
Maciej Bizoń
Hardcorowy "Ryzykant" Forum
Posty: 545
Rejestracja: 7 sierpnia 2019, o 14:04

3 lutego 2021, o 20:41

Kasia25 pisze:
3 lutego 2021, o 13:33
Pisze bo chyba poprostu muszę się wyżalić. Nie mam już siły walczyć ze swoją depersonalizacja. Wszyscy piszą olej to, zaakceptuj, żyj z tym a minie. Wiecie co robię wszystko staram się z tym żyć, funkcjonować, pracować a jest coraz gorzej, dochodzą nowe objawy, nie czuje nic, czuje się jak duch, nie czuje łączności z ciałem w ogóle. I jak z tym żyć? Biorę lęki a nie ma końca czuje się załamana to jest wegetacja nie życie.
Musisz nauczyć się z tym żyć i jednocześnie nie zwracać na to uwagi i nienakręcac dalej lęku to jedyna słuszna droga , z tego jak piszesz tego posta widać ze nie możesz się z tym POGODZIĆ a więc zero Akceptacji tego stanu - jeśli sądzisz że akceptujesz to naprawdę tego nie ROBIsz a w dodatku szarpiesz się z tym dolewajac oliwy do ognia a w ten sposób Umysł się odcina i DD masz murowane . Plus pamiętam jak ja dawno dawno temu brałem leki to DD MI SIĘ NASILIŁO na kilka miesięcy a potem się unormowało wiec może to jest częściowy powód .
"Gotowy byłem iść do ubikacji, nasikać sobie na ręce, poczekac az wyschnie i chodzić z tym dwa dni.
I nie, nie żartuję." - :DD - ten cytat ma tylko Pokazać jaka determinacja powinna występować przy wyjściu z Zaburzenia . ( a przy okazji mnie rozbawiło ) https://www.youtube.com/watch?v=_f5hkHv ... e=youtu.be
https://youtu.be/M6wRnouGZFQ
martynka
Odważny i aktywny forumowicz
Posty: 385
Rejestracja: 10 marca 2014, o 22:12

3 lutego 2021, o 21:16

My wszyscy tutaj wiemy czego Ty doświadczasz, niestety wiemy. Jednak każdy z nas, aby wyjść z tego po pierwsze musiał to zaakceptować, powiedzieć sobie no dobra wpadłam w to, ale to nie jest koniec świata, jest z tego wyjście i jest z tego powrót. Wiem, że czujesz się kosmicznie źle, ja to wiem, bo miałam tak, pisze miałam, ale jeszcze do końca się nie odburzyłam, uwierz mi, że u mnie początki były kosmiczne jak u Ciebie, na początku szarpałam się z tym, nie chciałam czuć, prosiłam Boga żeby to zabrał ode mnie, jedyna ulga jaka była chociaż na chwilę to był sport, wprowadziłam codziennie ruch, wtedy trochę dd opadało. Pamiętam kryzys we wrześniu jak weszłam na forum, byłam w pracy i pisałam, że zwariuje, że nie wiem jak mam z tym żyć i pamiętam jak chłopaki, w tym też Bizoñ tu obecny 😃 napisał mi, odpuść to, niech to trwa, nie szarp się i nie trzymaj tego tak kurczowo, poprostu odpuść. Czytałam to i płakać mi się chciało jak to odpuścić, jak zaakceptować jak czuje się tak psiakostkowo. Jednak uparłam się, oni wyszli z tego to ja też wyjdę i z każdym tygodniem było lepiej. Odpuść. Niech to będzie, daj temu być tej chujozie, zobaczysz, że będzie lepiej, aż w końcu super, to na początek.
Kasia25
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 37
Rejestracja: 5 marca 2018, o 16:03

3 lutego 2021, o 21:19

nadzieja1234 pisze:
3 lutego 2021, o 19:55
Kasia25 pisze:
3 lutego 2021, o 19:37
Nana pisze:
3 lutego 2021, o 18:39
Od kiedy bierzesz leki? Wszyscy którzy Ci piszą, zeby to zaakceptować - mają 100% rację. Ale wiem jakie to trudne. Najważniejsze, żebyś Ty uwierzyła w to, ze to nic takiego. Tylko to Ci pozwoli odpuścić ten stan. Mi pomagają myśli "jest tak, bo mam rozkrecony mechanizm lękowy. Lęk jest tak silny ze odcina mnie od innych doznań- tak reaguje każdy zdrowy organizm żeby przetrwać. Nie moge jesc, spac, pic, wszystko mnie przerasta - trudno. Teraz tak jest, ale to minie". Najgorsze co może byc to podtrzymywanie tego. Ja tak mialam ze wstawalam rano i juz czulam odciecie od świata i mowilam do siebie "no tak.. Znowu to samo. Zeby tylko to odeszlo" i sie dziwilam ze nie odchodzilo. Daj sobie z 2 dni na przyzwolenie na te odczucie..



Mam zdiagnozowany zespół derealizacji depersonalizacji. Na depersonalizacje leczę się od 6 lat że skutkiem zerowym. Brałam różne leki od SSRI do neuroleptyków. Staram się czytam opowieści ozdrowieńców że wszystko wróci do normy poprawi się jak się zaakceptuje i wkurzam się tylko tym. Bo dlaczego jest mi coraz gorzej? Jestem jak zombie nie czuje się w ciele. Moje objawy są ciężkie a Ci co x tego wyszli na pewno mieli lekkie objawy, nie takie jak ja. Chodziłam na terapię 5 lat i też nic. Staram się funkcjonować, pracować robić wszystko a i tak mi że wszystkich stron dowala. Myślę że jednak mam uszkodzony mózg skoro nie mogę wyzdrowieć


A czy przez te lata zaakecptowalas że to masz ? Przestałaś się bać ? Przyswoiłas do świadomości że masz dd a nie coś innego ? Skoro piszesz ze masz uszkodzony mózg to właściwie odrazu pokazujesz ze nie zaakceptowałaś tego w pełni .... albo pisząc ze inni mieli lżej .... ja miałam takie dd ze wstając nie mogłam znieść ze coś wiedzę, a jak ledwo wyszłam pod blok to na kolana prawie podałam bo miałam takie dd ze nie mogłam znieść ze widzę świat i tego co w koło jest + brak czucia ciała, duszenie, okropne przygnębienie i lęk. Jak jechałam autem to myślałam ze wyskoczę i się zabije bo nie wiedziałam czy jestem w ogóle w rym aucie bo nie czułam życia ani siebie ... i poprawiło mi się od kiedy zaczęłam pracować nad sobą ;) wiec można wyjść i z najgorszego stanu ale trzeba chcieć i włożyć prace bo żadna terapia ani leki tego za nas nie zrobią
Zawsze gdzieś z tyłu głowy był lęk. Na początku nie zwracałam zbytnio uwagi na objawy bo były znośne teraz jest masakra. Szukam przyczyny czemu innym przechodzi ot tak a mi nie.
martynka
Odważny i aktywny forumowicz
Posty: 385
Rejestracja: 10 marca 2014, o 22:12

3 lutego 2021, o 21:23

Nikomu to nie przechodzi ot tak to na pewno, to jest praca nad sobą tak naprawdę, nad podejściem do stresu, presji, gonitwy itp.
Kasia25
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 37
Rejestracja: 5 marca 2018, o 16:03

3 lutego 2021, o 21:27

znerwicowana_ja pisze:
3 lutego 2021, o 20:23
Kasia25 pisze:
3 lutego 2021, o 13:33
Pisze bo chyba poprostu muszę się wyżalić. Nie mam już siły walczyć ze swoją depersonalizacja. Wszyscy piszą olej to, zaakceptuj, żyj z tym a minie. Wiecie co robię wszystko staram się z tym żyć, funkcjonować, pracować a jest coraz gorzej, dochodzą nowe objawy, nie czuje nic, czuje się jak duch, nie czuje łączności z ciałem w ogóle. I jak z tym żyć? Biorę lęki a nie ma końca czuje się załamana to jest wegetacja nie życie.
Strasznie Ci współczuję bo wiem jakie to fatalne uczucie. Co Prawda silnej depersonalizacji nie miałam ale derealizacje już tak. Na początku nerwicy bardzo silna i strasznie mnie to przerażalo bo traktowałam to jako objaw wariowania. Masz rację człowiek czuje się jakby wegetowal ale uwierz mi to minie!!! Twój mózg broni się przed,lękiem i zmęczeniem. Powiedz mi jak sypiasz?bo ja mam zawsze pogorszenie jak jestem nie wyspana. Odrazu wraca derezliacja może nie w takim stopniu jak wczensiej no ale jest. Medytacje pomagają mi bardzo w uspokojeniu się. Ostania odkryłam na YouTube kanał "chodz na słówko" chłopaki mają niesamowite medytacje. Jest szczególnie jedna która wg mnie bardzo pomaga się wyciszyć.
Tu daje link. Polecam wszystkim👌🏻👌🏻👌🏻
https://youtu.be/vE5pWfQkLWk
Nie mam problemu że snem. Każdy dzień jest dla mnie przetrwaniem. Swojego czasu miałam tylko derealizacje która mi wyciszyly leki potem pojawila się depersonalizacja i uderzyła że zdwojoną siła. Dziękuję za namiar.
Pudding
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 20
Rejestracja: 2 czerwca 2020, o 02:42

4 lutego 2021, o 11:50

Musisz sie pogodzic ze to trwa do konca zycia, ci co pisza ze im minelo zazwyczaj dodaja ze nie do konca lub sie zmniejszylo ale dalej jest. No moze jakies 5% osob sie uda.
Immo
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 103
Rejestracja: 10 stycznia 2021, o 05:40

4 lutego 2021, o 12:24

Pudding pisze:
4 lutego 2021, o 11:50
Musisz sie pogodzic ze to trwa do konca zycia, ci co pisza ze im minelo zazwyczaj dodaja ze nie do konca lub sie zmniejszylo ale dalej jest. No moze jakies 5% osob sie uda.
Kurde nie możesz tak pisać bo zniechęcasz ludzi, prawda jest taka że ten kto chce z tego wyjść to wyjdzie. Samo powiedzenie sobie ze musze w tym trwać do końca życia jest mega demotywujace. Więc jeśli o mnie chodzi to po prostu z tego wyjdę i nie ma opcji żebym w tym tkwił. Wszystko zależy od nas więc życzę wytrwałości w dążeniu do lepszych dni 😊
nadzieja1234
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 280
Rejestracja: 10 czerwca 2019, o 18:48

4 lutego 2021, o 14:12

Pudding pisze:
4 lutego 2021, o 11:50
Musisz sie pogodzic ze to trwa do konca zycia, ci co pisza ze im minelo zazwyczaj dodaja ze nie do konca lub sie zmniejszylo ale dalej jest. No moze jakies 5% osob sie uda.
Co za bzdura .... widać zero wiedzy
Życie jest darem i to od nas zależy jak je poprowadzimy
ODPOWIEDZ