ddd pisze: ↑

21 października 2018, o 10:24

Klaudia55 pisze: ↑

19 października 2018, o 21:48

Nipo pisze: ↑

19 października 2018, o 21:46

Klaudia Cierpliwości.My z Monia właśnie dlatego napisaliśmy Ci w którymś z tematów żeby się nie napalać jak szczerbaty na suchary.Spokojnie.Wychodzenie z nerwicy to sinusoida raz ma gorze raz na dole,ale ciagle do przodu.Nie trać nigdy celu przed oczami mimo gorszego okresu czy kryzysu i nie siedź w nim za długo ale przyzwalaj sobie na gorsze samopoczucie

No tak,pisaliscie..wiem wiem.. kurczę no ale już tak się cieszyłam że jest ok, w sumie nie ma tragedii bo wróciłam Do "żywych" i normalnie niby funkcjonuje i już nie zamykam się w domu i nie placze ze to koniec mojego życia bo zwariowalam Boze niech już tylko moja głowa zrozumie że to tylko nerwica a nie nakręca mnie ciągle na te schizy to będzie pięknie

Poczytaj wpisy victora:
czemu-tak-trudno-t3449.html
post108328.html#p108328
I doceniaj stan emocjonalny ;p

Przeczytałam i faktycznie..wszystko jest identycznie jak Victor pisze. Najgorsze jest to że mój umysł funduje mi natręty o zwariowaniu, wszystko co wiem o chorobach psychicznych mi się przypomina i straszy.. No ale trochę mi dał do zrozumienia ten wpis i spróbuje to w końcu zaakceptować a nie czekać na cud ze samo przejdzie

Cześć, u mnie właśnie największa role odgrywa teraz strach przed choroba psychiczna tak jakby wszystkie lęki odeszły na bok bo nie nadaje im takiego znaczenia. Boje się tak strasznie ze to coś poważnego i będzie gorzej ze odbiera mi to kompletnie radość z życia . Chodzę na terapie ale chyba czas zmienić psychoterapeutę, który nie próbuje zając się moimi lękami. Na każdej wizycie słyszę i co dalej choroba psychiczna ? z jednej strony mnie to śmieszy a z drugiej przeraża. Może jest tu ktoś to chciałby ze mną o tym porozmawiać ?

Ja powoli wychodzę na prostą, ale wiem o czym mówisz. U mnie był mega strach przed nowotworem. Oglądałem swoje ciało codziennie, badałem się bez przerwy, mimo dobrych wyników nakręcałem się na maxa. I ten lęk, coś strasznego.

karolina1998 pisze: ↑

21 października 2018, o 13:17

Cześć, u mnie właśnie największa role odgrywa teraz strach przed choroba psychiczna tak jakby wszystkie lęki odeszły na bok bo nie nadaje im takiego znaczenia. Boje się tak strasznie ze to coś poważnego i będzie gorzej ze odbiera mi to kompletnie radość z życia . Chodzę na terapie ale chyba czas zmienić psychoterapeutę, który nie próbuje zając się moimi lękami. Na każdej wizycie słyszę i co dalej choroba psychiczna ? z jednej strony mnie to śmieszy a z drugiej przeraża. Może jest tu ktoś to chciałby ze mną o tym porozmawiać ?

Jeśli chcesz pogadać to pisz na pw. Problem strachu przed chorobami psychicznymi znam bardzo dobrze.

karolina1998 pisze: ↑

21 października 2018, o 13:17

Cześć, u mnie właśnie największa role odgrywa teraz strach przed choroba psychiczna tak jakby wszystkie lęki odeszły na bok bo nie nadaje im takiego znaczenia. Boje się tak strasznie ze to coś poważnego i będzie gorzej ze odbiera mi to kompletnie radość z życia . Chodzę na terapie ale chyba czas zmienić psychoterapeutę, który nie próbuje zając się moimi lękami. Na każdej wizycie słyszę i co dalej choroba psychiczna ? z jednej strony mnie to śmieszy a z drugiej przeraża. Może jest tu ktoś to chciałby ze mną o tym porozmawiać ?

Taaa. Ogólnie rzecz biorąc. To faktycznie strach przez choroba psychiczną może utrzymywać się najdłużej, tak samo jak strach że coś zrobimy swoim bliskim(a co jak kiedyś tam w końcu stracę kontrolę ) itp. Ja wychodząc praktycznie z nerwicy i "nie mając "objawów nadal katowalam się myślą a co jeśli teraz mi to przeszło a załóżmy za 10 lat będę w psychiatryku. Wyobrażałam sobie siebie w przyszłości jako osobę chora psychicznie i co powiedzą znajomi i jak to będzie. Dżizassss.
Nie będę Ci mówić że. To kolejna wspaniała sztuczka nerwicy bo to zapewne już wiesz. Nie będę Ci mówić że skoro masz takie myśli to nadal jesteś w silnym leku bo to też napewno wiesz. Powiem Ci coś co jest udowodnione naukowo ( albo doświadczeniowo przez wiele osób na tym forum i nie tylko) że skoro myślisz o tym że zwariujesz, i co jeśli kiedyś będziesz psychiczna i przypieta pasami, jeśli poświęcasz na to tak dużo czasu swojego życia i chce Ci się trwać w tym i wyobrażać to tak długo, analizować rozpatrywać i przeżywać, jeżeli masz siłę na wysilanie swojej wyobraźni a jak to będzie w psychiatryku a co powiedzą ludzie, to uwierz mi. Jest to dowód na to że prawdopodobnie NIGDY nie zwariujesz bo Twój analityczny umysł. I Twoja kontrola Ci prawdopodobnie NIGDY na to nie pozwolą!!!!!!!! Amen.

Hej. A co powiecie o depersonalizacji? Miewam czasem lepsze dni, takie w których jakbym już czuła siebie. Są też i takie w których już prawie się załamuję bo mam uczucie jakbym ja sama nie była sobą ? Ciężko to wytłumaczyć. Mam normalne wspomnienia z przeszłości, wszystko co robię i mówię jest logiczne, ale czasem mam silne uczucie i wątpliwości że może ja to nie ja. Boję się, że dalej tak będzie, że już nigdy nie poczuję siebie a co za tym idzie że mój facet, któremu będę to musiała powiedzieć, zostawi mnie ( jest czymś najpiękniejszym co mnie spotkało w życiu). Czy wasi partnerzy wiedzą takie rzeczy o was ? Czy to co czuję może to być coś innego niż nerwica?

Hathaway
Doskonale wiem jak się czujesz bo mam tak samo. Miewam już czasami w ciągu dnia przybłyski normalności ale nie trwają one za długo, ale przynajmniej jakieś mam. Co do tych objawów to ja mam tak, że niby wszystko pamiętam ale mgliście. Teraz mam tak, że wykonuję wszystkie czynności tak jak zawsze ale jakbym to nie robiła za pomocą własnego mózgu. Dziwne uczucie. Myślę że to jest nerwica ale dla nas, czyli osób które to mają to koszmar. Wierzę że kiedyś wszyscy z tego wyjdziemy

Kasia2002 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 06:32

Hathaway
Doskonale wiem jak się czujesz bo mam tak samo. Miewam już czasami w ciągu dnia przybłyski normalności ale nie trwają one za długo, ale przynajmniej jakieś mam. Co do tych objawów to ja mam tak, że niby wszystko pamiętam ale mgliście. Teraz mam tak, że wykonuję wszystkie czynności tak jak zawsze ale jakbym to nie robiła za pomocą własnego mózgu. Dziwne uczucie. Myślę że to jest nerwica ale dla nas, czyli osób które to mają to koszmar. Wierzę że kiedyś wszyscy z tego wyjdziemy

A byłaś może u jakiegoś specjalisty? Bo ja tak planuję i jakoś nie mogę się w sobie zebrać żeby iść i szczerze zapytać: czy ja wariuje?

Byłam u jedneho specialisty który mnie nie zrozumiał, ale niedawno poszłam do innej. Na razie miałam tylko jedną wizytę z nią więc ciężko określić czy potrafi mi pomóc. Powiem tak nie panikuj to tylko rozmowa

hathaway pisze: ↑

8 listopada 2018, o 21:01

Kasia2002 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 06:32

Hathaway
Doskonale wiem jak się czujesz bo mam tak samo. Miewam już czasami w ciągu dnia przybłyski normalności ale nie trwają one za długo, ale przynajmniej jakieś mam. Co do tych objawów to ja mam tak, że niby wszystko pamiętam ale mgliście. Teraz mam tak, że wykonuję wszystkie czynności tak jak zawsze ale jakbym to nie robiła za pomocą własnego mózgu. Dziwne uczucie. Myślę że to jest nerwica ale dla nas, czyli osób które to mają to koszmar. Wierzę że kiedyś wszyscy z tego wyjdziemy

A byłaś może u jakiegoś specjalisty? Bo ja tak planuję i jakoś nie mogę się w sobie zebrać żeby iść i szczerze zapytać: czy ja wariuje?

nie wariujesz... to zwykle DD. mi po lekach zeszło ale co z tego leki nie sa rozwiazaniem bo dd sie boje tak jak rok temu
skoro zyjecie z dd to juz nic gorszego nie moze was spotkac ze strony nerwicy i jestescie mega silne. podziwiam.

Agata123 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 21:15

hathaway pisze: ↑

8 listopada 2018, o 21:01

Kasia2002 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 06:32

Hathaway
Doskonale wiem jak się czujesz bo mam tak samo. Miewam już czasami w ciągu dnia przybłyski normalności ale nie trwają one za długo, ale przynajmniej jakieś mam. Co do tych objawów to ja mam tak, że niby wszystko pamiętam ale mgliście. Teraz mam tak, że wykonuję wszystkie czynności tak jak zawsze ale jakbym to nie robiła za pomocą własnego mózgu. Dziwne uczucie. Myślę że to jest nerwica ale dla nas, czyli osób które to mają to koszmar. Wierzę że kiedyś wszyscy z tego wyjdziemy

A byłaś może u jakiegoś specjalisty? Bo ja tak planuję i jakoś nie mogę się w sobie zebrać żeby iść i szczerze zapytać: czy ja wariuje?

nie wariujesz... to zwykle DD. mi po lekach zeszło ale co z tego leki nie sa rozwiazaniem bo dd sie boje tak jak rok temu
skoro zyjecie z dd to juz nic gorszego nie moze was spotkac ze strony nerwicy i jestescie mega silne. podziwiam.

Czy widzisz sens/ konieczność żeby powiedzieć to swojemu chłopakowi? Na zewnątrz nic nie widać skoro chce mi się oświadczyć, tylko wewnątrz... Ciągła katorga, okropne uczucie i te myśli...

Strzałem w kolano jest przy lekach czytać o objawach zwariowana. Ja taki kiedyś popełniłem i teraz to się odbija na mnie.
Dziś np będąc w pracy. Wylalem sok, który był na dnie dzbanka i myśl " jakby był cały też byś wylal"
-przyszedł pies właściciela i mówię "o kolega " i myśl " nie twój "
Porąbane to jest. Nie chce sie w ogóle pracowac. Dużo mam takich myśli ostatni. X jakieś 2 miesiące temu ich nie miałem
Może to przez nakrecanie się? Mial ktoś podobne?

DzeSss pisze: ↑

9 listopada 2018, o 16:44

Strzałem w kolano jest przy lekach czytać o objawach zwariowana. Ja taki kiedyś popełniłem i teraz to się odbija na mnie.
Dziś np będąc w pracy. Wylalem sok, który był na dnie dzbanka i myśl " jakby był cały też byś wylal"
-przyszedł pies właściciela i mówię "o kolega " i myśl " nie twój "
Porąbane to jest. Nie chce sie w ogóle pracowac. Dużo mam takich myśli ostatni. X jakieś 2 miesiące temu ich nie miałem
Może to przez nakrecanie się? Mial ktoś podobne?

To zwykle straszaki...mysli lekowe posluchaj o nich nagrania. ja mam tak wciaz

DzeSss pisze: ↑

9 listopada 2018, o 16:44

Strzałem w kolano jest przy lekach czytać o objawach zwariowana. Ja taki kiedyś popełniłem i teraz to się odbija na mnie.
Dziś np będąc w pracy. Wylalem sok, który był na dnie dzbanka i myśl " jakby był cały też byś wylal"
-przyszedł pies właściciela i mówię "o kolega " i myśl " nie twój "
Porąbane to jest. Nie chce sie w ogóle pracowac. Dużo mam takich myśli ostatni. X jakieś 2 miesiące temu ich nie miałem
Może to przez nakrecanie się? Mial ktoś podobne?

hahha o matko boża XD
jak ciebie to pociesza to mam to samo, strasznie mi to dokucza ;c

Mi ostatnio bardzo. Takie upierdliwe jest to że szok.
W ciągu dnia to z milion razy tak mam