Teraz już zasadniczo został mi tylko lęk przed samotnością, reszta przewijała się przez 4 lata z różnym nasileniem. Staram się wprowadzać podejście na zasadzie "Tak, tego się właśnie boję, to moje wyobrażenie. Nie mam na nie wpływu, więc godzę się że to się pojawia, umysł miaał do tego powód" Warto dodać że z "przyziemnymi" lękami zawsze sobie radziłem, udowadniałem że dam radę, że nic się nie stanie. A to już nie jest kwestia "zwykłej" samotności, tylko abstrakcyjna wizja podkręcona do granic "straszności". U mnie najprawdopodobniej dalej toczą się konflikty wewnętrzne, bądź po prostu jestem dalej w toku odburzania i wiem że to się będzie przewijało - kwestia by nie stawiać już temu oporu.

Cześć wszystkim. Co powiecie na temat strachu przed schizofrenią? Czy jest to możliwe żeby zdarzało się czasem aby w naszej głwoie pojawiła się myśl z dźwiękiem (głosem) ale nie moich myśli ? jakbym usłyszała w głowie jakieś zdanie, tyle że to myśl, której mózg nadał głos, jakbym przypomniała sobie czyjąś wypowiedź tyle tylko że takiej wypowiedzi nigdy realnie nie słyszałam. Nie wiem czy dobrze tłumaczę. Miał ktoś coś podobnego? Czy takie rzeczy to już choroba psychiczna czy "normalka" ?

hathaway pisze: ↑

5 grudnia 2018, o 14:23

Cześć wszystkim. Co powiecie na temat strachu przed schizofrenią? Czy jest to możliwe żeby zdarzało się czasem aby w naszej głwoie pojawiła się myśl z dźwiękiem (głosem) ale nie moich myśli ? jakbym usłyszała w głowie jakieś zdanie, tyle że to myśl, której mózg nadał głos, jakbym przypomniała sobie czyjąś wypowiedź tyle tylko że takiej wypowiedzi nigdy realnie nie słyszałam. Nie wiem czy dobrze tłumaczę. Miał ktoś coś podobnego? Czy takie rzeczy to już choroba psychiczna czy "normalka" ?

Tak jest to możliwe i bardzo dobrze to odpisałaś. To żadne omamy a dokładnie głos któremu mózg nadaje odzdźwięk, nic więcej. Dużo tu jest postow na ten temat, polecam poczytać

Nie będę oryginalna. Ranki są najgorsze. Budzę się z przeświadczeniem, że będę się źle czuła i tego się boję najbardziej. Jest pobudka, skan jak jest i albo strach, albo radość i ulga, że jednak dam radę. Taka huśtawka. Dzień tak, dzień inaczej.

na codzień mam lek przed chorobami ale akurat tymi które mam - kamica nerkowa, dziury w zębach wiec strach przed bólem, ale ostatnio miałem jazde, jakies 2 dni temu zasypiajac nagle sobie wkreciłem ze za głosno oddycham i teraz wlaczyl sie jakis monitor i co gorszego, mam takie mątki w oczach taki jakby kurz i zawsze jak jest jasno widze takie w oczach latajace kurze nitki itd i wlasnie tez mi sie osttsnio włączyło zeby zwracac na to uwage jak mi to przeszkadza, czysta paranoja bo czuje jakby ktos mi wynajdywał problemy które są mało ważne i z którymi zyje na codzien i nie zwracałem nigdy uwagi

Uluru pisze: ↑

9 grudnia 2018, o 11:00

Nie będę oryginalna. Ranki są najgorsze. Budzę się z przeświadczeniem, że będę się źle czuła i tego się boję najbardziej. Jest pobudka, skan jak jest i albo strach, albo radość i ulga, że jednak dam radę. Taka huśtawka. Dzień tak, dzień inaczej.

No bo to jest właśnie ta podstawowa sprawa, o czym Victor gdzieś pisał/mówił, że wstajemy właśnie rano i od razu skan, zmień nastawienie, musisz się zaczać nastawiać w taki sposób, że traktujesz to jako normalność, w sensie takim że musisz mieć że tak powiem wyjeb..e n to co będzie, wstajesz, robisz swoje, zawszę będzię się franca odzywać, bo chce na siebie zwrócić uwagę, a Ty musisz uporem i logiką oduczyć się tego skanowania, musisz puścić kontrole, Ja mam takie podejście że niech się dzieje co ma dziać, jak przylatują myśli, to je ignorujesz, tylko że najpierw musi nastąpić akceptacja tego wszystkiego, masz dużo info w materiałach, poczytaj, posłuchaj. Nigdy nie rozprawiaj się z tym że taki czy taki objaw, czy to czy to, zawsze podejście że to wszystko nerwica, do jednego worka, bez zastanawiania, bez sprawdzania co i jak, tak jest i tyle, to nerwica!

Moją obsesją od w sumie niemal początku nerwicy jest wzrok Czyli już ze 3 lata... Zaczęło się od tego, że pojawiły mi się męty w oczach, nie wiedziałam co to jest i zaczęłam panikować. Później dowiedziałam się, że to jest to i sporo osób tak ma, uspokoiło mnie to... na jakiś czas Potem zaczęłam rozmyślać nad tym jakie to musi być straszne stracić wzrok, zaczęłam się nakręcać, starałam się na siłę te myśli odpychać, bo wg mojego nerwicowego rozumowania, nawet jeżeli teraz nic mi nie jest, to myślenie o tym sprawi, że coś złego się stanie. Oczywiście łatwo się domyśleć jaki był tego efekt Były dni, że miałam to z tyłu głowy 24/7, nie byłam w stanie nic produktywnego robić przytłoczona przez te myśli. Szczególnie, że zajmuję się sztuką, studiuję malarstwo. Ale po co robić cokolwiek, skoro jest możliwość, że cała moja praca pójdzie na marne? To skutecznie cofało mnie przed robieniem czegokolwiek... Poza tym, skanując cały czas to co widzę, zauważyłam, że kiedy coś zaświeci mi od boku mocnym światłem w oczy, widzę taką siateczkę, jakby jakieś połączenia nerwowe? Strasznie się tego wystraszyłam, mimo strachu przed doktorem Google, w końcu z desperacji zaczęłam to wyszukiwać pod różnymi hasłami i co dziwne - nie znalazłam NIC na ten temat. Stwierdziłam zatem, że cierpię na jakąś bardzo rzadką chorobę i zapisałam się do okulisty. Na poczekalni myślałam, że zejdę z tego padołu, byłam już gotowa na najgorsze Pani okulistka zbadała mi wzrok, nie powiedziała nic, pod koniec wizyty powiedziałam jej o swoich objawach, a ona powiedziała, że "to naturalne zjawisko fizyczne". Uspokoiło mnie to... na jakiś czas Potem pomyślałam, że może lekarka jest niekompetentna, że coś przeoczyła i się myli, standard... Za miesiąc znowu idę na wizytę, zresztą do okulisty chodzę całe życie, bo jestem krótkowidzem. Ale i tak panikuję na myśl, że może tym razem zauważy coś niepokojącego i całe moje życie się rozwali. Już 3 lata bujam się z tą wkrętką, oszaleć można

A co w przypadku kiedy ucisk w klatce piersiowej jest ciągly z małymi przerwami na zatkany nos i kłucia nie można wziąść głębokiego wdechu jak sobie radzić ?

Julcia66 pisze: ↑

29 marca 2019, o 08:57

A co w przypadku kiedy ucisk w klatce piersiowej jest ciągly z małymi przerwami na zatkany nos i kłucia nie można wziąść głębokiego wdechu jak sobie radzić ?

Przyzwyczaić się ;p. Miałem dokładnie tak samo. Ciągły ucisk, praktycznie 24/7 i potem doszły do tego duszności, kłucia, te przy oddechu też. Ty miałaś jakieś badania?

Nie mam zamiaru się przyzwyczaić bo chcę pożegnać te objawy z tą całą nerwica jeśli to ona .Miałam Ekg RTG klatki piersiowej krew rte zatkany bo miałam ostre zapalanie ale chcę zrobić jeszcze echo serca i spirometrię

Julcia66 pisze: ↑

29 marca 2019, o 10:20

Nie mam zamiaru się przyzwyczaić bo chcę pożegnać te objawy z tą całą nerwica jeśli to ona .Miałam Ekg RTG klatki piersiowej krew rte zatkany bo miałam ostre zapalanie ale chcę zrobić jeszcze echo serca i spirometrię

To zrób sobie.

Ja sie przyzwyczaiłem i te somaty osłabły i są juz małe.

Same osłabły czy pracowałaś nad nimi ?.Z nerwicy się wychodzi jak z każdej choroby ale trzeba dużo własnej pracy włożyć z tego co czytam na forum

A jak myślisz na czym ta praca polega w nerwicy? właśnie na tym,żeby objawy zaakceptować i się ich nie bać, wtedy samo przejdzie .Lecz żeby się nie bać to lepiej wykluczyć ewentualne faktyczne schorzenie i tu należało by rzeczywiście zrobić te badania o których mówisz i przestać się bać jeśli wyjdą ok ,olać sprawę bo to nerwica i tyle

Julcia66 pisze: ↑

29 marca 2019, o 11:56

Same osłabły czy pracowałaś nad nimi ?.Z nerwicy się wychodzi jak z każdej choroby ale trzeba dużo własnej pracy włożyć z tego co czytam na forum

Były i były. Skoro były to były, w końcu jak już były tyle czasu to się zacząłem przywyczajać, a jak się przyzwyczaiłem to osłabły. Nie pracowałem nad nimi.

Jak sobie radziłeś choćby w pracy czy na uczelni ?