Sport, wysiłek a nerwica/problemy

TheHermit · 13 marca 2019, o 12:04

kamil89 pisze: ↑
12 marca 2019, o 19:57
Hm ja bym nawet nie pomyślał, że tak można

Ja biegam i w domu też ćwiczę i jak trzeba to cisnę na maksa.

kilka miesięcy temu też bym nie pomyślała

kamil89 · 13 marca 2019, o 12:16

Może spróbuj kiedyś przycisnąć na maksa i zobaczysz jakie będą efekty

toczka · 15 kwietnia 2019, o 20:43

U mnie jak nachodził mnie atak brałam skakankę i skakałam. Trochę pomagało

Całe moje życie związane jest ze sportem więc mimo lęku, że coś mi się może stać to zawsze wysiłek fizyczny mi pomaga

Sky22 · 16 kwietnia 2019, o 20:32

Mi pomaga jazda konna

z końskiego grzbietu świat staje się trochę inny .Jak ktoś nie próbował to szczerze polecam

cinek8822 · 31 sierpnia 2020, o 17:12

Odświeżam temat.
Od pół roku walczę z lękiem i napadami paniki. Wcześniej żyłem sportem, dużo piłki nożnej - gram w klubie, siłownia, boks.
Niestety, mam to samo co parę osób tutaj wymieniło - jak za bardzo docisnę z wysiłkiem fizycznym, zaraz pojawiają się duże objawy somatyczne, które prowadzą często do paniki.
Ciężko jest mi uprawiać sport drużynowy jakim jest piłka nożna w zespole - dochodzi presja, chęć wykazania się, bycia w treningu.
Zmniejszyłem liczbę treningów, nastawiam się psychicznie na luz, na nie napinanie się ale niestety słabo mi to wychodzi.
Nie chciałbym rezygnować z treningów ale staje sie to uciążliwe. Zamiast sie relaksacja, człowiek się nastawia co by dziś się będzie działo? Potem walczy z samym sobą w czasie meczu czy treningu.
Jestem dobrze przebadany pod względem kariologicznym, oprócz nadciśnienia - które lecze lekami, nic nie znaleziono.
Biorę Parogen czasem Afobam doraźnie. Jednak jakoś słabo pomagają.
Wkurzam się tym wszystkim, że ciężko jest funkcjonować nawet w piłce nożnej gdzie człowiek nawet nie chce się napinać.

Ktoś coś? jakieś rady?

Olalala · 31 sierpnia 2020, o 18:26

Przy zaburzeniu trzeba uważać na sport - jego dużą ilość. Sport jest wskazany, ale nie tak żeby dawać sobie wycisk - ciało jest rozedrgane przez zaburzony stan emocji, więc kolejne dawki ruchu to tak naprawdę dokładanie ciału, a jako, że ciało powiązane jest z psychiką to będzie to się odbijało na gorszym samopoczuciu.

Bardzo dobrze, że zmniejszyłeś ilość treningów. Ważne żebyś tego też nie unikał - gdyż w ten sposób za chwilę wyhodujesz sobie lęk przed ruchem, a co za tym idzie za określonymi objawami fizjologicznymi z ciała, jak np. szybkie bicie serca. Ja tak miałam i potem wręcz panicznie bałam się jakiejkolwiek formy ruchu. Trzeba zachować w tym balans. Czyli nie dokładam sobie tyle co kiedyś, ale też nie rezygnuję; nie rezygnuję, ale gdy poczuję się źle, pojawią się jakieś objawy to nie wpadam w panikę.

Lara · 2 września 2020, o 14:28

cinek8822 pisze: ↑
31 sierpnia 2020, o 17:12
Odświeżam temat.
Od pół roku walczę z lękiem i napadami paniki. Wcześniej żyłem sportem, dużo piłki nożnej - gram w klubie, siłownia, boks.
Niestety, mam to samo co parę osób tutaj wymieniło - jak za bardzo docisnę z wysiłkiem fizycznym, zaraz pojawiają się duże objawy somatyczne, które prowadzą często do paniki.
Ciężko jest mi uprawiać sport drużynowy jakim jest piłka nożna w zespole - dochodzi presja, chęć wykazania się, bycia w treningu.
Zmniejszyłem liczbę treningów, nastawiam się psychicznie na luz, na nie napinanie się ale niestety słabo mi to wychodzi.
Nie chciałbym rezygnować z treningów ale staje sie to uciążliwe. Zamiast sie relaksacja, człowiek się nastawia co by dziś się będzie działo? Potem walczy z samym sobą w czasie meczu czy treningu.
Jestem dobrze przebadany pod względem kariologicznym, oprócz nadciśnienia - które lecze lekami, nic nie znaleziono.
Biorę Parogen czasem Afobam doraźnie. Jednak jakoś słabo pomagają.
Wkurzam się tym wszystkim, że ciężko jest funkcjonować nawet w piłce nożnej gdzie człowiek nawet nie chce się napinać.

Ktoś coś? jakieś rady?

Mnie podczas ćwiczeń bardzo nasilało się dd i nawet oddech i bicie serca stawały się nerwicowe a nie po prostu przyspieszone i pierwsze co to odpuść sobie w ogóle to, że będziesz trenował na takim samym poziomie jak przed nerwicą i dla mnie to tez było trudne, bo lubię fitness. Po drugie nie rezygnuj bo zaczniesz się bać, tak miałam przez jakiś czas kiedy zaczęłam unikać tego co nasila objawy a objawy po prostu mają być. Dziś nie jest idealnie ale oswojenie dużo większe i w sumie to mnie powoli mało obchodzi że objawy są mocniejsze kiedy ćwiczę bądź dochodzą jakieś dodatkowe.

cinek8822 · 2 września 2020, o 16:08

Lara pisze: ↑
2 września 2020, o 14:28

cinek8822 pisze: ↑
31 sierpnia 2020, o 17:12
Odświeżam temat.
Od pół roku walczę z lękiem i napadami paniki. Wcześniej żyłem sportem, dużo piłki nożnej - gram w klubie, siłownia, boks.
Niestety, mam to samo co parę osób tutaj wymieniło - jak za bardzo docisnę z wysiłkiem fizycznym, zaraz pojawiają się duże objawy somatyczne, które prowadzą często do paniki.
Ciężko jest mi uprawiać sport drużynowy jakim jest piłka nożna w zespole - dochodzi presja, chęć wykazania się, bycia w treningu.
Zmniejszyłem liczbę treningów, nastawiam się psychicznie na luz, na nie napinanie się ale niestety słabo mi to wychodzi.
Nie chciałbym rezygnować z treningów ale staje sie to uciążliwe. Zamiast sie relaksacja, człowiek się nastawia co by dziś się będzie działo? Potem walczy z samym sobą w czasie meczu czy treningu.
Jestem dobrze przebadany pod względem kariologicznym, oprócz nadciśnienia - które lecze lekami, nic nie znaleziono.
Biorę Parogen czasem Afobam doraźnie. Jednak jakoś słabo pomagają.
Wkurzam się tym wszystkim, że ciężko jest funkcjonować nawet w piłce nożnej gdzie człowiek nawet nie chce się napinać.

Ktoś coś? jakieś rady?
Mnie podczas ćwiczeń bardzo nasilało się dd i nawet oddech i bicie serca stawały się nerwicowe a nie po prostu przyspieszone i pierwsze co to odpuść sobie w ogóle to, że będziesz trenował na takim samym poziomie jak przed nerwicą i dla mnie to tez było trudne, bo lubię fitness. Po drugie nie rezygnuj bo zaczniesz się bać, tak miałam przez jakiś czas kiedy zaczęłam unikać tego co nasila objawy a objawy po prostu mają być. Dziś nie jest idealnie ale oswojenie dużo większe i w sumie to mnie powoli mało obchodzi że objawy są mocniejsze kiedy ćwiczę bądź dochodzą jakieś dodatkowe.

To jest ciężka walka.
Ostatnio sie cały czas nieświadomie hiper wentyluje gdy biegam w grupie, pojawia się jakaś presja która wyzwala lęk.
Jak biegam sam to nic sie dzieje, tylko wcześniej się mecze. Zbyt duże zmęczenie powoduje ze niepokojów wzrasta. I tak w kółko...

Lara · 6 września 2020, o 17:40

Dlatego właśnie tej presji teraz nie ma co ulegać, bo nie będzie wszystko tak samo wydajne jak przed nerwicą i ja już się z tym pogodziłam, co dało mi sporo ulgi samo w sobie.

PiotrK · 29 stycznia 2024, o 14:38

Zastnawiam się czy komuś z tego wątku się udało ogarnąć problemy z ruchem.
Dla mnie problemem jest spacer, czy też odprowadzenie dziecka do przedszkola i teraz nie wiem czy wychodowałem sobie lęk ruch = somaty, czy po prostu jestem wykończony psychofizycznie.

zelie · 10 kwietnia 2024, o 14:09

Cześć wszystkim. Mam pytanie, gdyż z początkiem roku postanowiłem wziąć się w końcu za siebie i zacząć uprawiać sport. Padło na siłownię. Trenuję od stycznia i trzymam dietę cały czas. Udało mi się zejść ze 142 kg na 123 kg do tej pory. Moim celem jest 80 kg do końca obecnego roku. Pytanie moje jest następujące: czy tempo jakie sobie narzuciłem jest bezpieczne? Pytam, bo słyszę głosy znajomych, którzy mi mówią, że to za szybko i że będę mieć obwisłą skórę jak tyle zrzucę w tak krótkim czasie i to mnie trochę martwi, dlatego pytam się tutaj, bo liczę, że kilka kompetentnych odpowiedzi dostanę.

Swoją drogą, planuje również zakup roweru elektrycznego. Jakieś opinie na temat rowerów od Fischer?

Louise · 10 kwietnia 2024, o 17:56

Od stycznia do 10 kwietnia, czyli w trzy miesiące 19 km. Moim zdaniem jest ok, a znajomi albo są zazdrośni albo nie mają własnych problemów. Na początku zazwyczaj spada trochę więcej, potem się normuje.

Louise · 10 kwietnia 2024, o 18:18

Oczywiście nie km, a kg

Mi tylko dystanse w głowie, chociaż mam nadzieję, że poza sportem, utrzymam również zdrowe odżywianie i może trochę zgubię