Hepi berzdej for mi.Wszytko zaczęło się w czerwcu zeszłego roku, a więc trwa już kilkanaście miesięcy. Nie chcę się wgłębiać w objawy i w to ile się wycierpiałem dlatego ten post będzie należał do pozytywnych. Po 1 i najważniejsze - Nie cackajcie się przyjaciele z tym co Was spotkało (teraz pewnie myśli "no ale jak się nie przejmować!?") No właśnie! NIC NIE PRZYCHODZI OD RAZU! TO PEWNE! I każdy odburzony lub ten kto jest już na prostej do "zdrowia" to potwierdzi. Musicie uwierzyć na słowo! Victor w jednym z nagrań podkreślił i zadał bardzo ważne pytanie dla każdego zaburzonego... "a co jeśli Wam to nie minie?" No właśnie, co wtedy? Poddacie się? Co to właściwie znaczy poddać się w walce z nerwica? Przecież to tak czy siak nic człowiekowi nie zrobi, więc? Będziecie leżeć w łóżku, ograniczycie kontakt ze światem do zera? Dokąd to prowadzi? Donikąd kochani
Musicie raz na zawsze sobie zapamiętać, że LUDZKA PSYCHIKA jest jak plastelina - i to jak ją będziemy kształtować zależy tylko od NAS SAMYCH. Teraz pytanie "No jak?" Jak to jest wszystko takie trudne" A właśnie nie jest - gdybyśmy do tego odpowiednio podeszli... Zapytajcie Odburzonych na forum, czy nie zadają sobie pytań "czego ja się bałem?" No właśnie - Nerwica/DD/Depresja NIC WAM NIE WYRZĄDZI! Nie pozostawi śladów na psychice. To wszystko jest odwracalne, po prostu. Ale samo się nie zrobi - nie zrobi się także samo dzięki lekom. Wiele wpisów prześledziłem tutaj od ponad roku na forum gdzie ludzie zawierzali latami lekom i dziwili się, że po ich odstawieniu objawy wróciły. Nie neguję oczywiście brania leków - jest to sprawa każdego z Was. ALE NAJWAŻNIEJSZE JEST PODEJŚCIE WŁASNE I WŁASNE DZIAŁANIA, RYZYKOWANIE, ODWRACANIE UWAGI ITP ITD. (Wszystko wyjaśnione w nagraniach i wpisach - nie będę się powtarzał 
) I teraz najważniejsze... Po co Kamień pisze ten post? A po to żeby Wam powiedzieć, że całkowicie zmieniłem podejście do nerwicy dzięki temu forum które dało mi podwaliny do WŁAŚCIWEGO NASTAWIENIA. Nie napiszę, że nie mam już żadnych objawów bo lekkie DD i napięcie nadal jest... Ale - Nie interesuje mnie to już w lękowy sposób. Dlaczego? Stało się to dla mnie śmieszne. W NICZYM NIE PRZESZKADZAJĄCE W ŻYCIU, NIE OGRANICZA MNIE TO I NIE UMNIEJSZA W ŻADEN SPOSÓB. PAMIĘTAJCIE - ŻYCIE JEST JEDNO... WARTO ZAWALCZYĆ O SPOKÓJ I NORMALNE PRZYZIEMNE PODEJŚCIE.
ZABURZENIE NIE JEST WAMI I NA ODWRÓT. TO TYLKO PRZEJŚCIOWY ETAP W ŻYCIU - KAŻDY Z WAS MA 100% SZANSE NA KOLEJNY. Wiecie jaki, nie?
Trzymajcie się zasad jakie wprowadzają tutaj mądre głowy i działajcie SAMI, nie ufajcie tylko lekom i pomocy psychologa - to tylko pomoc w drodze do celu. JEDYNIE SAMI MOŻECIE DOJŚĆ DO MOMENTU W KTÓRYM POWIECIE SOBIE - TAK MAM TO GDZIEŚ i ZACZYNAM ŻYĆ SWOIM ŻYCIEM BEZ ANALIZY WIECZNEJ.
pozdrawiam Ciepło w ten deszczowy dzień, dziś wypiję Wasze zdrówko.
Że sytuacja, w której się obecnie znajdujesz musiała zaistnieć, żebyś zrozumiał, że są ważniejsze problemy od DD 
Niech moc będzie z Tobą na tej nowej ścieżce! 
