Cześć może mi ktoś podpowiedzieć jak sobie radziliscie z natretymyi myślami a raczej u kladaniem w głowie jakichś dialogów i wgl które i tak się wydarzyły nigdy a poprostu zwyczajnie zabieraly czas np jestem w pracy i łapią mnie natrety związane z moim szefem którego nie za bardzo lubię i już w głowie jakieś scenariusze ze zaraz F czegoś się przyczepi i wgl a co mu odpowiem zaraz sobie przygotowuje odpowiedź. Łapie ktoś o co mi chodzi ?

Markowski pisze: ↑

11 sierpnia 2018, o 14:08

Cześć może mi ktoś podpowiedzieć jak sobie radziliscie z natretymyi myślami a raczej u kladaniem w głowie jakichś dialogów i wgl które i tak się wydarzyły nigdy a poprostu zwyczajnie zabieraly czas np jestem w pracy i łapią mnie natrety związane z moim szefem którego nie za bardzo lubię i już w głowie jakieś scenariusze ze zaraz F czegoś się przyczepi i wgl a co mu odpowiem zaraz sobie przygotowuje odpowiedź. Łapie ktoś o co mi chodzi ?

Takie dialogi układające scenariusze to dość powszechne zjawisko.
Pytanie czemu nie lubisz tego szefa, nie czujesz się może przy nim komfortowo z jakiegoś powodu? Autorytetu może?
I czy dotychczasowe doświadczenia z nim naprawdę pokazały Ci, że musisz układać coś zawczasu?

A jeśli uważasz, że marnujesz czas na te wszystkie dialogi to mów STOP im, wchodząc samemu w polemikę z nimi jakby się sam w to zagłębiasz. Spróbuj parę razy zaprzestać dyskusji z myślami, bo to zawsze tylko myśli. Po czasie załapiesz, ze możesz mieć to w nosie.

To dosyć specyficzny typ który zna się na wszystkim i na niczym nie tylko ja nie mogę się z nim dogadać bo i reszta ludzi prcujacych w tej firmie. Może i dotychczasowe doświadczenia z nim mnie tego nauczyły ale postaram się zrobić jak mówisz spróbuję się w to nie zagłębiać. Racja to niepotrzebne dyskusje a nieraz potrafię je długo rozpamietywac.

Hej nie za bardzo ogarniam jeszcze forum i nie wiem gdzie kierować pytania . Szukam ludzi którzy cierpieli na depresję lękową z napadami paniki, a dokładniej agorafobia. Szukam osob które z tego wyszły. I chciałabym zadać konkretne pytania ale żeby nie robić tu spamu

TrzeciakAnia pisze: ↑

13 sierpnia 2018, o 14:43

Hej nie za bardzo ogarniam jeszcze forum i nie wiem gdzie kierować pytania . Szukam ludzi którzy cierpieli na depresję lękową z napadami paniki, a dokładniej agorafobia. Szukam osob które z tego wyszły. I chciałabym zadać konkretne pytania ale żeby nie robić tu spamu

Hej, jest tu całkiem spora grupa ludzi która sobie poradziła z lekiem ogólnie.
Polecam Ci bardzo wpisy Victora
victor.html
Oraz nagrania divovicka
odburzanie-wed-divovica.html

Te metody już używam ale mam pytania czysto techniczne bo czasami jeszcze nie do końca wiem jak się zachować i co robić i chciałabym.pogadac z kimś kto to przeszedł i już tego nie ma.

TrzeciakAnia pisze: ↑

13 sierpnia 2018, o 22:33

Te metody już używam ale mam pytania czysto techniczne bo czasami jeszcze nie do końca wiem jak się zachować i co robić i chciałabym.pogadac z kimś kto to przeszedł i już tego nie ma.

Przesledz dokladnie wszystkie dzialy na forum. Znajdz osoby, ktore zaznaczone maja "odburzeni", czyli pozegnali nerwice. Jest ich cala masa. Pytania mozesz zadawac rowniez w odpowiednich dzialach. Jest tez czat, ktory na poczatku bardzo mi pomogl, bo poznalam ludzi, ktorzy mieli wieksze doswiadczenie w wychodzeniu z nerwicy ....

Od kilku dni mam lżejsze ataki paniki, ale ciągle mam jeden problem. Jak oduczyć się analizy lęku? Tego, że w ogóle przyszedł, skąd, jak długo teraz będzie. Tego, że wydarzyła się stresująca sytuacja i 'coś mi się zaczyna' i teraz rozmyślam jak długo będzie to trwać i jak mocna panika mnie dopadnie. Mam wrażenie, że tylko sama się nakręcam, bo nerwicy się zaczęło nudzić

weird_thoughts pisze: ↑

24 sierpnia 2018, o 13:23

Od kilku dni mam lżejsze ataki paniki, ale ciągle mam jeden problem. Jak oduczyć się analizy lęku? Tego, że w ogóle przyszedł, skąd, jak długo teraz będzie. Tego, że wydarzyła się stresująca sytuacja i 'coś mi się zaczyna' i teraz rozmyślam jak długo będzie to trwać i jak mocna panika mnie dopadnie. Mam wrażenie, że tylko sama się nakręcam, bo nerwicy się zaczęło nudzić

ZAAKCEPTOWAĆ
AMEN!

Formenos pisze: ↑

24 sierpnia 2018, o 13:34

ZAAKCEPTOWAĆ
AMEN!

Pytam się jak, bo zaakceptować się staram, ale akceptuję też nakręcanie sobie lęku jak go nie ma i takie przyzwalanie kończy się małą paniką

weird_thoughts pisze: ↑

24 sierpnia 2018, o 13:40

Formenos pisze: ↑

24 sierpnia 2018, o 13:34

ZAAKCEPTOWAĆ
AMEN!

Pytam się jak, bo zaakceptować się staram, ale akceptuję też nakręcanie sobie lęku jak go nie ma i takie przyzwalanie kończy się małą paniką

Dopadnie panika to dopadnie, masz myśli takie bo widocznie boisz się lęku i ataków. Zacznij przezywać ataki na spokojnie to przestaną się pojawiać i łatwiej będzie Ci zaakceptować to ze np zbliża się atak. Ale moim zdaniem jak przeżyjesz Kilka takich ataków świadomie ze to tylko wyrzut emocji i nic się kompletnie nie stanie to przestaną się pojawiać

Sine pisze: ↑

25 sierpnia 2018, o 09:08

Dopadnie panika to dopadnie, masz myśli takie bo widocznie boisz się lęku i ataków. Zacznij przezywać ataki na spokojnie to przestaną się pojawiać i łatwiej będzie Ci zaakceptować to ze np zbliża się atak. Ale moim zdaniem jak przeżyjesz Kilka takich ataków świadomie ze to tylko wyrzut emocji i nic się kompletnie nie stanie to przestaną się pojawiać

Teraz boję się osłabienia tych lęków, że pewnie i tak zaraz przyjdą silniejsze, bo to niemożliwe żeby coś ruszyło do przodu
Mimo tego, że ostatnio ciągle jestem czymś zajęta to lubię sobie znajdować jakiś problem, analizować emocje.
Przy ostatniej poprawie nie zwracałam tak uwagi na proces zdrowienia, po prostu go przyjęłam bez analizy. Zakładam, że teraz muszę włożyć w to więcej wysiłku.

Musze chyba wywalić swoja irytacje. Od jakiegoś czasu mam tak, ze jest już naprawdę dobrze, ale wystarczy głupi życiowy stres zdenerwowanie sie na kogoś i znowu cos sie tam przypałęta. Zdaje sobie sprawę, ze układ emocjonalny jest jeszcze leki rozchwiany. Czasami mam jednak wrażenie, ze nie mogę sie niczym zdenerwować, na nic zezłościć,bo za chwile pogorsze sobie. Denerwuje mnie to i męczy.

Ostatnio miałem podobnie. Troche się zdenerwowałem czymś i somaty się wzmocniły. Nie zawsze tak jest ale zdarza się.

Olalala pisze: ↑

31 sierpnia 2018, o 10:09

Musze chyba wywalić swoja irytacje. Od jakiegoś czasu mam tak, ze jest już naprawdę dobrze, ale wystarczy głupi życiowy stres zdenerwowanie sie na kogoś i znowu cos sie tam przypałęta. Zdaje sobie sprawę, ze układ emocjonalny jest jeszcze leki rozchwiany. Czasami mam jednak wrażenie, ze nie mogę sie niczym zdenerwować, na nic zezłościć,bo za chwile pogorsze sobie. Denerwuje mnie to i męczy.

Mam dokładnie takie samo wrażenie, że ciężko mi sobie przyzwolić na złość (taką jak jeszcze przed nerwicą). I że automatycznie nerwica się rozkręci. Wcześniej miałam obawy przed furią, która doprowadzi do psychozy-jak to ja

Później jednak zauważyłam, że różne kłótnie, stres, pogarszają mój stan, ale w sposób normalny-tak jak u każdego. Tylko te nasze wrażliwe emocje dają zupełnie inne wrażenia takich sytuacji. Bo zamiast skupiać się na danym stresie tu i teraz to znów mamy tę nerwicową blokadę.