Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 19:17

Mun pisze: ↑

1 lutego 2019, o 16:48

to jest wręcz klasyka w nerwicy natręctw. Takie myśli to standard. Wątpilowści to samo. Nic nikomu nie zrobisz, kochasz swoją córkę, a to są tylko myśli lękowe, które nie mają wplywu na nasze zachowanie. Miałam podobne mysli i najleppszym sposobem, jak do tej pory okazała się ekspozycja na te mysli...czyli specjalnie myśleć o tym, aż lęk sam zacznie opadać. To jedna z technik terapii poznawczo-behawioralnej. Ja dzięki temu pozbylam się wielu natręctw. Trzyma się dzielnie. To mini, tylko uwierz, ze to nerwica, nie poddawaj się analizom, a watpliwości traktuj jak śmieci.

Dzięki za odpowiedź. Te myśli męczą w tej chwili tak i mieszają się z poczuciem beznadziei i dlatego ciągle myślę że to mnie doprowadzi do czegoś złego że zrobie to czego się boje bo teraz czuję się już taka nie wiem zmeczona tym bo jakoby mam świadomość że tego nie zrobię ale te wątpliwości budzi u mnie to depresyjne poczucie że depresja mnie wpędzi w coś , poza tym zawsze rano czuje lęk czy to wszystko to nadal nerwicowe?

Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 19:17

Mun pisze: ↑

1 lutego 2019, o 16:48

to jest wręcz klasyka w nerwicy natręctw. Takie myśli to standard. Wątpilowści to samo. Nic nikomu nie zrobisz, kochasz swoją córkę, a to są tylko myśli lękowe, które nie mają wplywu na nasze zachowanie. Miałam podobne mysli i najleppszym sposobem, jak do tej pory okazała się ekspozycja na te mysli...czyli specjalnie myśleć o tym, aż lęk sam zacznie opadać. To jedna z technik terapii poznawczo-behawioralnej. Ja dzięki temu pozbylam się wielu natręctw. Trzyma się dzielnie. To mini, tylko uwierz, ze to nerwica, nie poddawaj się analizom, a watpliwości traktuj jak śmieci.

Dzięki za odpowiedź. Te myśli męczą w tej chwili tak i mieszają się z poczuciem beznadziei i dlatego ciągle myślę że to mnie doprowadzi do czegoś złego że zrobie to czego się boje bo teraz czuję się już taka nie wiem zmeczona tym bo jakoby mam świadomość że tego nie zrobię ale te wątpliwości budzi u mnie to depresyjne poczucie że depresja mnie wpędzi w coś , poza tym zawsze rano czuje lęk czy to wszystko to nadal nerwicowe?

Mun pisze: ↑

1 lutego 2019, o 20:39

Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 19:17

Mun pisze: ↑

1 lutego 2019, o 16:48

to jest wręcz klasyka w nerwicy natręctw. Takie myśli to standard. Wątpilowści to samo. Nic nikomu nie zrobisz, kochasz swoją córkę, a to są tylko myśli lękowe, które nie mają wplywu na nasze zachowanie. Miałam podobne mysli i najleppszym sposobem, jak do tej pory okazała się ekspozycja na te mysli...czyli specjalnie myśleć o tym, aż lęk sam zacznie opadać. To jedna z technik terapii poznawczo-behawioralnej. Ja dzięki temu pozbylam się wielu natręctw. Trzyma się dzielnie. To mini, tylko uwierz, ze to nerwica, nie poddawaj się analizom, a watpliwości traktuj jak śmieci.

Dzięki za odpowiedź. Te myśli męczą w tej chwili tak i mieszają się z poczuciem beznadziei i dlatego ciągle myślę że to mnie doprowadzi do czegoś złego że zrobie to czego się boje bo teraz czuję się już taka nie wiem zmeczona tym bo jakoby mam świadomość że tego nie zrobię ale te wątpliwości budzi u mnie to depresyjne poczucie że depresja mnie wpędzi w coś , poza tym zawsze rano czuje lęk czy to wszystko to nadal nerwicowe?

tak to nerwicowe. Rano czujemy większy lęk, bo organizm robi wyrzut kortyzolu do organizmy, żeby sie obudzić...a on powoduje lęk. Nie ma ma czym się przejmować.

zrk pisze: ↑

1 lutego 2019, o 22:20

Czy wierzysz temu co mówią te myśli.

zrk pisze: ↑

1 lutego 2019, o 22:49

Ok, czyli masz już świadectwa kilku osób że tego typu myśli raczej krzywdy nikomu nie robią. Sama też raczej im nie wierzysz.To może warto teraz poczytać posty Divina w zakładce o nerwicy natręctw skąd to cholerstwo się bierze. Następnie poproś MUN o tytuł książki na temat jak sobie z tym radzić (chyba da się pobrać z chomikuj). Jeśli to co tam piszą jest trudne do zrobienia samemu znajdź sobie terapeutę CBT który ma doświadczenie w pracy z natrętnymi myślami tego typu i trza trenować ponoć jest to skuteczne. Wiesz ja to tak widzę. Ale to moja opinia na podstawie drogi którą ja przeszedłem dotychczas A jak już będziesz miała te myśli w dupie to pisz i chwal się tym.
P.s.
Taka dygresja: w ubiegłym tygodniu miałem myśl że trafię szóstkę w totka ( byłem wręcz pewien) i kupię sobie nowe Audi Q8, zagrałem i wieczorem tak nakręciłem się że już widziałem jak kupuję ten samochód (po prostu to widziałem, czułem jak siedzę w fotelu kierowcy, jak wkórwia... sąsiadów jak podjeżdżam nim pod bramę), całą noc myślałem jak bezpiecznie odebrać nagrodę. I wiesz co się stało -nadal jeżdżę 20 letnią Skodą i dwa dni byłem wkurw.. bo się nie wyspałem.

Kaja987 pisze: ↑

2 lutego 2019, o 07:07

Hej ludzie, slychajcie mialam taka sytuacje ze wkurzyla mnie znajoma w sumie nic zlego nie powiedziala błahostka poprostu a ja odrazu cisnienie w gore no i mysl ze jak jeszcze pogada to wbije jej ten noz co byl na stole tak mnie to przerazilo ze szok ze pod wplywem zlosci bym mogla to zrobic to chyba nie jest nerwica macie tak ???

Kaja987 pisze: ↑

2 lutego 2019, o 07:07

Hej ludzie, slychajcie mialam taka sytuacje ze wkurzyla mnie znajoma w sumie nic zlego nie powiedziala błahostka poprostu a ja odrazu cisnienie w gore no i mysl ze jak jeszcze pogada to wbije jej ten noz co byl na stole tak mnie to przerazilo ze szok ze pod wplywem zlosci bym mogla to zrobic to chyba nie jest nerwica macie tak ???

Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 15:51

Staram się to racjonalizować ale na chwilę obecną ciężko mi idzie. Najgorzej jest rano bo wstaje już z lekiem i tak do południa czuje się totalnie depresyjnie i te myśli mnie męczą. Druga połowa dnia jest lepsza, a więc doczytałam że takie coś występuje w depresji i mam myśli że w nią popadam a to wiadomo jak się musi skończyć. Drugie moje wrażenie że mam jakąś psychozę albo inne dziadostwo a nie nerwicę lękowa i że stracę kontrolę albo skoczę w psychiatryku. Weszłam nawet na stronę internetową szpitala psychiatrycznego w mojej okolicy nie wiem po co. Boje się że mi się coś w mózgu rozreguluje i naprawdę coś mi odwali. Od poniedziałku zaczynam pracę po 6 letniej przerwie się zmobilizowałam żeby nie mieć tyle czasu wolnego. Mam nadzieję że tobmi pomoże.

Nerwowy pisze: ↑

2 lutego 2019, o 16:40

Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 15:51

Staram się to racjonalizować ale na chwilę obecną ciężko mi idzie. Najgorzej jest rano bo wstaje już z lekiem i tak do południa czuje się totalnie depresyjnie i te myśli mnie męczą. Druga połowa dnia jest lepsza, a więc doczytałam że takie coś występuje w depresji i mam myśli że w nią popadam a to wiadomo jak się musi skończyć. Drugie moje wrażenie że mam jakąś psychozę albo inne dziadostwo a nie nerwicę lękowa i że stracę kontrolę albo skoczę w psychiatryku. Weszłam nawet na stronę internetową szpitala psychiatrycznego w mojej okolicy nie wiem po co. Boje się że mi się coś w mózgu rozreguluje i naprawdę coś mi odwali. Od poniedziałku zaczynam pracę po 6 letniej przerwie się zmobilizowałam żeby nie mieć tyle czasu wolnego. Mam nadzieję że tobmi pomoże.

Może to występuje w depresji - nie wiem, ale wiem, że na pewno w nerwicy. Wszystko co napisałaś miałem praktycznie tak samo

Ogólnie miałem też fazę na strach przed depresją. W nerwicy możesz mieć stany depresyjne, bo taki lęk i straszne myśli męczą i dobijają człowieka. Sam największe deprechy miałem gdy po względnym spokoju wszystko wracało. Działo się tak przynajmniej z 10 razy. Wtedy miałem najgorsze myśli, że nie dam rady, że już zawsze tak będzie, że jestem potrzaskany, etc. Więc od razu na forum poczytaj także o kryzysach w czasie wychodzenia z nerwicy.

Miałem okres lęku wolnopłynącego - zaczynało się od otwarcia oczu rano. Jakiś walony niepokój jakbym zaraz miał jakiś egzamin lub coś nademną wisiało. Oczywiście nie wiedziałem co. Trudno było się przy tym skupić, ale czym później było lepiej. Wieczorem gdy już relaksowałem się z żoną i oglądaliśmy jakiś fajny serial to uczucie znikało. W nocy wręcz zapominałem o nerwicy, ale rano zaczynała się zabawa na nowo... To chyba przez kortyzol, który największy poziom ma zawsze rano. Poszukaj na forum - jest kilka tematów o tym lęku z rana To nerwicowy standard.

Schizofrenia i psychoza też to przerabiałem. W największym apogeum nerwicy, gdy wychodziłem z domu dzwoniłem do żony czy nic jej nie jest. Bo bałem się, że coś mogłem jej zrobić i o tym zapomnieć / nie być tego świadomy. Gdy patrzyłem na krzyż miałem jazdę, że zacznę je malować po ścianie i strasznie się tego bałem, itp. Z perspektywy czasu niektóre takie sytuacje gdy będziesz sobie je przypominać będą cię później nawet bawić

Spróbuj medytacji. Ja niestety podchodziłem do niej kilka razy, ale zawsze brakowało mi wytrwałości. Teraz mam zamiar do tego wrócić, bo podnosi podobno odporność na stres, a u mnie z tym bardzo słabo. A póki nie opanuje go w jakimś stopniu, pewnie będę mieć nawroty.

Zapomniałem też napisać, że konieczne polecam kilka książek. W czasie największych ataków czytałem je i często uświadamiały mnie, że tysiące ludzi mają coś takiego i da się z tego wyjść:

1. Weekes Claire ‚Kompletna samopomoc dla twoich nerwów’
2. Baker Roger ‚Strach i paniczny lęk: mity a rzeczywistość’
3. Bemis Judith, Barrada Amr ‚Oswoić lęk. Jak sobie poradzić z niepokojem i napadami paniki?’
4. Grzegorz Szaffer, 'Pokonałem nerwicę. Historia mojego zmagania'
[/quot

Dzięki za odpowiedź. A miałeś tak że już nie wiedziałeś sam jak z tych myśli wybrnąć? I zastanawiałeś się czy nie chcesz aby zrealizować tych obaw? Odnoszę wrażenie że najpierw bardzo się tego bałam a teraz całe dnie jakby jestem w tych myślach bez lęku i one mi ciąża i boje się że mnie przekonają albo spowodują że tak się pogłębienie w tym i naprawdę coś się stanie boje się tego. Lek czuje rano a resztę dnia czuje stan umęczenia tymi myślami. Najbardziej boje się popadniecia w depresję która mnie doprowadzi do czegoś.

Nerwowy pisze: ↑

2 lutego 2019, o 16:40

Kiwoszka pisze: ↑

1 lutego 2019, o 15:51

Staram się to racjonalizować ale na chwilę obecną ciężko mi idzie. Najgorzej jest rano bo wstaje już z lekiem i tak do południa czuje się totalnie depresyjnie i te myśli mnie męczą. Druga połowa dnia jest lepsza, a więc doczytałam że takie coś występuje w depresji i mam myśli że w nią popadam a to wiadomo jak się musi skończyć. Drugie moje wrażenie że mam jakąś psychozę albo inne dziadostwo a nie nerwicę lękowa i że stracę kontrolę albo skoczę w psychiatryku. Weszłam nawet na stronę internetową szpitala psychiatrycznego w mojej okolicy nie wiem po co. Boje się że mi się coś w mózgu rozreguluje i naprawdę coś mi odwali. Od poniedziałku zaczynam pracę po 6 letniej przerwie się zmobilizowałam żeby nie mieć tyle czasu wolnego. Mam nadzieję że tobmi pomoże.

Może to występuje w depresji - nie wiem, ale wiem, że na pewno w nerwicy. Wszystko co napisałaś miałem praktycznie tak samo

Ogólnie miałem też fazę na strach przed depresją. W nerwicy możesz mieć stany depresyjne, bo taki lęk i straszne myśli męczą i dobijają człowieka. Sam największe deprechy miałem gdy po względnym spokoju wszystko wracało. Działo się tak przynajmniej z 10 razy. Wtedy miałem najgorsze myśli, że nie dam rady, że już zawsze tak będzie, że jestem potrzaskany, etc. Więc od razu na forum poczytaj także o kryzysach w czasie wychodzenia z nerwicy.

Miałem okres lęku wolnopłynącego - zaczynało się od otwarcia oczu rano. Jakiś walony niepokój jakbym zaraz miał jakiś egzamin lub coś nademną wisiało. Oczywiście nie wiedziałem co. Trudno było się przy tym skupić, ale czym później było lepiej. Wieczorem gdy już relaksowałem się z żoną i oglądaliśmy jakiś fajny serial to uczucie znikało. W nocy wręcz zapominałem o nerwicy, ale rano zaczynała się zabawa na nowo... To chyba przez kortyzol, który największy poziom ma zawsze rano. Poszukaj na forum - jest kilka tematów o tym lęku z rana To nerwicowy standard.

Schizofrenia i psychoza też to przerabiałem. W największym apogeum nerwicy, gdy wychodziłem z domu dzwoniłem do żony czy nic jej nie jest. Bo bałem się, że coś mogłem jej zrobić i o tym zapomnieć / nie być tego świadomy. Gdy patrzyłem na krzyż miałem jazdę, że zacznę je malować po ścianie i strasznie się tego bałem, itp. Z perspektywy czasu niektóre takie sytuacje gdy będziesz sobie je przypominać będą cię później nawet bawić

Spróbuj medytacji. Ja niestety podchodziłem do niej kilka razy, ale zawsze brakowało mi wytrwałości. Teraz mam zamiar do tego wrócić, bo podnosi podobno odporność na stres, a u mnie z tym bardzo słabo. A póki nie opanuje go w jakimś stopniu, pewnie będę mieć nawroty.

Zapomniałem też napisać, że konieczne polecam kilka książek. W czasie największych ataków czytałem je i często uświadamiały mnie, że tysiące ludzi mają coś takiego i da się z tego wyjść:

1. Weekes Claire ‚Kompletna samopomoc dla twoich nerwów’
2. Baker Roger ‚Strach i paniczny lęk: mity a rzeczywistość’
3. Bemis Judith, Barrada Amr ‚Oswoić lęk. Jak sobie poradzić z niepokojem i napadami paniki?’
4. Grzegorz Szaffer, 'Pokonałem nerwicę. Historia mojego zmagania'