Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Moje małżeństwo to fikcja

Tutaj rozmawiamy na tematy naszych partnerów, rodzin, miłości oraz zakochania.
O kłopotach w naszych związkach, rodzinach, (niezgodność charakterów, toksyczność, zdrada, chorobliwa zazdrość, przemoc domowa, a może ktoś w rodzinie ma zaburzenie? Itp.)
Nerwicowiec75
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 61
Rejestracja: 7 stycznia 2018, o 09:52

23 lutego 2018, o 18:48

Gadałem. To nic nie daje. Nie potrafię już z nią rozmawiać , zaraz kończy się kłótnia. Boli mnie najbardziej to że mamy cudowne i zdrowe dzieciaki. A jeżeli dłużej będę w tym związku to one będą miały zniszczona psychikę . Więc chyba lepiej się rozstać dla ich dobra . Ale nie wiem jak to przeżyć . Podziwiam ludzi którzy potrafią się rozwieść i jakoś żyć, odwiedzać dzieci , pozwolić innemu człowiekowi je wychowywać . Dla mnie to jest nie do przyjęcia . A z drugiej strony cierpie ja, cierpi żona , dzieci jeszcze nie bo nie rozumieją , ale pewnie zaczną za jakiś czas .
W ogóle to życie jest do bani tylko w łeb sobie strzelić
ZlotyKamyk
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 65
Rejestracja: 9 grudnia 2017, o 19:11

23 lutego 2018, o 22:35

Polecam terapię małżeńską, to jest miejsce gdzie można się nauczyć wzajemnie rozumieć i dogadać.

K.
znerwicowana_ja
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 842
Rejestracja: 1 listopada 2017, o 15:05

24 lutego 2018, o 07:57

ZlotyKamyk pisze:
23 lutego 2018, o 22:35
Polecam terapię małżeńską, to jest miejsce gdzie można się nauczyć wzajemnie rozumieć i dogadać.

K.
Dokładnie chyba juz tylko to może uratować Twoje małżeństwo..
"Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi, jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego, kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy".
Jim Morrison
Nerwicowiec75
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 61
Rejestracja: 7 stycznia 2018, o 09:52

24 lutego 2018, o 08:28

Też chyba jest to jedyna opcja. Ale nie wierzę czy terapia będzie potrafiła nam pomóc. Tyle żalu i wypowiedzianych słów padło. Brakuje mi odwagi aby to zakończyć. Wkręty że jej nie kocham to chyba nie są wkręty , tylko prawda. Jak wytrwać bez dzieci , żyjąc obok . Żona będzie szczęśliwa bo dostanie dzieciaki i będzie sobie żyła dalej jakby nic się nie stało. A ja będę sam . Obawiam się że moja psychika tego nie wytrzyma . Na terapii padnie pytanie czy kochasz żonę i ja powiem że nie albo nie wiem i będzie po wszystkim , będzie rozwód a ja zostanę sam. Wtedy życie straci dla mnie sens . Nie wyrabiam psychicznie
Awatar użytkownika
Iwona29
Dyżurny na forum Odważny VIP
Posty: 1899
Rejestracja: 10 maja 2017, o 08:53

24 lutego 2018, o 08:36

Czyli poważnie jej nie kochasz.
Ja bym chciala to wiedzieć bo ciężko dla samego Ciebie tak żyć u jej boku ale nie czując chemii tylko potrzebę bycia bo dzieci.
Ułożysz sobie życie a dzieci będziesz widział i zabierał je..
Ale spróbujcie koniecznie jeszcze.Moze rozwikłać to raz a dobrze.Albo będziecie razem albo nie.
Walcz ! Nie uciekaj bo wygrasz😉
Jak nie Ty to kto.
" Będziesz kiedyś bardzo szczęśliwa,powiedziało życie...Ale najpierw sprawię, że będziesz silna"🙂
ZlotyKamyk
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 65
Rejestracja: 9 grudnia 2017, o 19:11

24 lutego 2018, o 13:41

Nerwicowiec75 pisze:
24 lutego 2018, o 08:28
Też chyba jest to jedyna opcja. Ale nie wierzę czy terapia będzie potrafiła nam pomóc. Tyle żalu i wypowiedzianych słów padło. Brakuje mi odwagi aby to zakończyć. Wkręty że jej nie kocham to chyba nie są wkręty , tylko prawda. Jak wytrwać bez dzieci , żyjąc obok . Żona będzie szczęśliwa bo dostanie dzieciaki i będzie sobie żyła dalej jakby nic się nie stało. A ja będę sam . Obawiam się że moja psychika tego nie wytrzyma . Na terapii padnie pytanie czy kochasz żonę i ja powiem że nie albo nie wiem i będzie po wszystkim , będzie rozwód a ja zostanę sam. Wtedy życie straci dla mnie sens . Nie wyrabiam psychicznie
No jak nie wierzysz, to nie wierzysz. Na razie nic się nie zadziało, nikt nie "dostał" dzieciaków, masz je przy sobie jak rozumiem. Więc chyba dołujesz się trochę na zapas.
Na terapii raczej nie padnie pytanie, czy kochasz żonę. Spodziewałabym się pytania co czujesz do żony ;) Znasz na nie odpowiedź?
znerwicowana_ja
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 842
Rejestracja: 1 listopada 2017, o 15:05

24 lutego 2018, o 14:47

Powiem Ci tak ..wiem i doskonale zdaję sobie sprawe z tego ze nie wyobrazasz sobie zycia bez dzieci albo co gorsza gdyby ktos obcy mial je wychowywać (gdyby Twoja ewentualnie przyszla ex zona kogos poznala) ale !!wez pod uwagę ze dzieci dorosną ,pójdą w świat i z czym Ty zostaniesz? Bedziesz bez milosci,bez kobiety,sfrustrowany i nieszczesliwy z poczuciem ze zmarnowales kupę lat...to sa mega ciężkie decyzje wiem, ze to łatwo powiedziec ale mysl tez o sobie.moze rozstanie albo moze na poczatek separacja na jakis czas nie byłaby takim zlym rozwiazaniem.piszesz ze nie kochasz żony wiec wg mnie sprawa jest oczywista, inaczej by bylo gdybys jednak kochal to wiadomo ze czlowiek jest w stanie zrobic wszystko by odbudowac związek...i pomysl tylko ze jak dalej będziesz zyl w takim konflikcie wewnętrznym a bez wątpienia w takim tkwisz to bedzie Ci bardzo ciezko wyjsc z nerwicy .😕
Napisales też "zona bedzie szczesliwa bo dostanie dzieciaki" oj jeszcze mógłbyś sie zdziwić..znam kilka par po rozwodach i zazwyczaj te kobiety ktore ostro wojowaly albo byly bardzo pewne siebie itp marnie skończyły tzn jako samotne nieszczęśliwe matki a faceci dla odmiany ulozyli sobie zycie na nowo i sa szczęśliwi.także nie mozesz tak pesymistycznie do tego podchodzic.naprawdę uwierz ze jeszcze możesz być szczęśliwy.a dzieci nawet jesli sie rozstaniecie to predzej czy później zrozumieją i zaakceptują nową sytuacje.

Ps.podam Ci jeszcze przykład moich dziadkow cale zycie odkad pamiętam zyja jak pies z kotem,nawet nie potrafia przy świątecznym stole powstrzymać sie od kłótni,babcia czesto zaplakana ze dziadek jej ubliza wyzywa ja od najgorszuch itd..dwa totalnie niezgodne charsktery ,zawsze sie dziwilam ze nie zdecydowali sie na rozwód gdy byli mlodsi i mogli jeszcze inaczej to życie sobie ulozyc w spokoju z kimś innym..no ale kiedyś tak ludzie żyli ,nie wazne ze związek był toksyczny trzeba tak zyc bo " co ludzie powiedza"..teraz czasy sa inne.jesli nie ma juz naprawdę żadnego ratunku i szansy to mysle ze dalsza męka nie ma sensu.
"Kiedy inni oczekują od nas, że staniemy się takimi, jakimi oni chcą żebyśmy byli, zmuszają nas do zniszczenia tego, kim naprawdę jesteśmy. To dosyć subtelny rodzaj morderstwa. Większość kochających rodziców i krewnych popełnia je z uśmiechem na twarzy".
Jim Morrison
Nerwicowiec75
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 61
Rejestracja: 7 stycznia 2018, o 09:52

24 lutego 2018, o 20:38

ZlotyKamyk pisze:
24 lutego 2018, o 13:41
Nerwicowiec75 pisze:
24 lutego 2018, o 08:28
Też chyba jest to jedyna opcja. Ale nie wierzę czy terapia będzie potrafiła nam pomóc. Tyle żalu i wypowiedzianych słów padło. Brakuje mi odwagi aby to zakończyć. Wkręty że jej nie kocham to chyba nie są wkręty , tylko prawda. Jak wytrwać bez dzieci , żyjąc obok . Żona będzie szczęśliwa bo dostanie dzieciaki i będzie sobie żyła dalej jakby nic się nie stało. A ja będę sam . Obawiam się że moja psychika tego nie wytrzyma . Na terapii padnie pytanie czy kochasz żonę i ja powiem że nie albo nie wiem i będzie po wszystkim , będzie rozwód a ja zostanę sam. Wtedy życie straci dla mnie sens . Nie wyrabiam psychicznie
No jak nie wierzysz, to nie wierzysz. Na razie nic się nie zadziało, nikt nie "dostał" dzieciaków, masz je przy sobie jak rozumiem. Więc chyba dołujesz się trochę na zapas.
Na terapii raczej nie padnie pytanie, czy kochasz żonę. Spodziewałabym się pytania co czujesz do żony ;) Znasz na nie odpowiedź?
Teraz czuję złość i nienawiść. Ale to pewnie po ostatniej kłótni, bo zabolało mnie dużo. Nikt nie dostał jeszcze, ale znam realia polskich sądów . Nie tworzymy patologicznej rodziny , nie ma nałogów , oboje pracujemy więc nie ma podstaw by oddać dzieci matce. Jeżeli będzie jeden do jeden to wiadomo że sąd odda dzieci matce .
Ale mnie boli to że moje dzieci będą miały rozbita rodzinę.
Nerwicowiec75
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 61
Rejestracja: 7 stycznia 2018, o 09:52

24 lutego 2018, o 20:43

znerwicowana_ja pisze:
24 lutego 2018, o 14:47
Powiem Ci tak ..wiem i doskonale zdaję sobie sprawe z tego ze nie wyobrazasz sobie zycia bez dzieci albo co gorsza gdyby ktos obcy mial je wychowywać (gdyby Twoja ewentualnie przyszla ex zona kogos poznala) ale !!wez pod uwagę ze dzieci dorosną ,pójdą w świat i z czym Ty zostaniesz? Bedziesz bez milosci,bez kobiety,sfrustrowany i nieszczesliwy z poczuciem ze zmarnowales kupę lat...to sa mega ciężkie decyzje wiem, ze to łatwo powiedziec ale mysl tez o sobie.moze rozstanie albo moze na poczatek separacja na jakis czas nie byłaby takim zlym rozwiazaniem.piszesz ze nie kochasz żony wiec wg mnie sprawa jest oczywista, inaczej by bylo gdybys jednak kochal to wiadomo ze czlowiek jest w stanie zrobic wszystko by odbudowac związek...i pomysl tylko ze jak dalej będziesz zyl w takim konflikcie wewnętrznym a bez wątpienia w takim tkwisz to bedzie Ci bardzo ciezko wyjsc z nerwicy .😕
Napisales też "zona bedzie szczesliwa bo dostanie dzieciaki" oj jeszcze mógłbyś sie zdziwić..znam kilka par po rozwodach i zazwyczaj te kobiety ktore ostro wojowaly albo byly bardzo pewne siebie itp marnie skończyły tzn jako samotne nieszczęśliwe matki a faceci dla odmiany ulozyli sobie zycie na nowo i sa szczęśliwi.także nie mozesz tak pesymistycznie do tego podchodzic.naprawdę uwierz ze jeszcze możesz być szczęśliwy.a dzieci nawet jesli sie rozstaniecie to predzej czy później zrozumieją i zaakceptują nową sytuacje.

Ps.podam Ci jeszcze przykład moich dziadkow cale zycie odkad pamiętam zyja jak pies z kotem,nawet nie potrafia przy świątecznym stole powstrzymać sie od kłótni,babcia czesto zaplakana ze dziadek jej ubliza wyzywa ja od najgorszuch itd..dwa totalnie niezgodne charsktery ,zawsze sie dziwilam ze nie zdecydowali sie na rozwód gdy byli mlodsi i mogli jeszcze inaczej to życie sobie ulozyc w spokoju z kimś innym..no ale kiedyś tak ludzie żyli ,nie wazne ze związek był toksyczny trzeba tak zyc bo " co ludzie powiedza"..teraz czasy sa inne.jesli nie ma juz naprawdę żadnego ratunku i szansy to mysle ze dalsza męka nie ma sensu.
Nie wiem. Może jest jeszcze szansa . Nie wiem , szczerze wam powiem że się boje ze to ja zostanę sam. Jak pisałem wyżej , nie ma u nas patologii, zdaje się normalna rodzina . Dzieci kiedyś pójdą w świat i też się zastanawiam , czy nie dotrwać do tego momentu i później się rozstać .
Możesz napisac coś więcej o tych parach co się rozstały i to faceci dostali dzieci ?
Awatar użytkownika
franio1975
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 121
Rejestracja: 17 lutego 2018, o 19:08

24 lutego 2018, o 21:05

Szczerze masz bardzo małe szansę. W sadach rodzinnych siedzą sędziny które uważają ze nadrzędnym dobrem jest dobro dziecka i nie wazne jaka matka jest to w 98% spraw dzieci zostaja przy matce. Jak ja mialem sprawe rozwodowa i byly poruszane kwestia kosztów utrzymania dzieci bo zona przedstawiła zawyżone wydatki jak zaczelem je kwestionować to powiedziała co Pan moze wiedzieć jakie sa koszty utrzymania dzieci..... A ja wiedziałem bo wiem co dzieci jadly i ile ile kosztowaly ubrania lekarze itp. Moja zona nawet byla na tyle bezczelna ze napisała że płaci swojej mamie pieniadze za to ze babcia mojej córki jej gotuke odbiady jak wraca ze szoły. Nadmienie ze w szkole tez miała wykupione obiady, czyli moja córka mimo ze mało je, to dzienie je sniadanie drugie sniadanie w szkole, obiad w szkole i po szkole 2 obiad a na wieczor jeszcze kolację.....
Lecz po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien
A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien.
Awatar użytkownika
franio1975
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 121
Rejestracja: 17 lutego 2018, o 19:08

24 lutego 2018, o 21:12

Mnie to tez bardzo bolało, bo ja mialem wzorzec z domu pełnej rodziny. Chcialem aby moje dzieci mialy pelna rodzinę ale jak żona kiedys mi zrobila akcje przy dzieciach ze ja bije, a stanela mi w drzwiach powiedzialem przepraszam ze chce przejść a ona nic woec ja delikatnie popchnolem a ona rzuciła sie na podłogę i zaczela krzyczeć ze ja ja biję. To wszystko dzialo sie przy dzieciach.... Po tym wszystkim wyprowadzilem się, bo nie chciałem aby moje dzieci patrzyły na takie zagrywki......
Lecz po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien
A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie
Tłukąc się do okien.
ZlotyKamyk
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 65
Rejestracja: 9 grudnia 2017, o 19:11

25 lutego 2018, o 08:16

Nerwicowiec, ja Cię bardzo przepraszam, ale dzieci to nie jest paczka, którą się 'dostaje'. Jak myślisz, co jest w najlepszym interesie Twoich dzieci? Sory, ale mam nerwa na rodziców, którzy walczą o dzieci nie zastanawiając się, co jest DLA NICH dobre. Bo póki co cały czas piszesz o tym, co Ty byś chciał. Dlaczego uważasz, że dzieci będą się lepiej rozwijały przy Tobie? Fajnie, że oboje pracujecie, ale to nie jest jedyne kryterium. I nie twórzmy tutaj spiskowych teorii sądowych.

I znowu: Nerwicowiec, jeżeli boli Cię, że Twoje dzieci będą miały rozbitą rodzinę to zrób tyle ile możesz, żeby jej nie rozbijać.

K.
ZlotyKamyk
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 65
Rejestracja: 9 grudnia 2017, o 19:11

25 lutego 2018, o 08:20

franio1975 pisze:
24 lutego 2018, o 21:12
Mnie to tez bardzo bolało, bo ja mialem wzorzec z domu pełnej rodziny. Chcialem aby moje dzieci mialy pelna rodzinę ale jak żona kiedys mi zrobila akcje przy dzieciach ze ja bije, a stanela mi w drzwiach powiedzialem przepraszam ze chce przejść a ona nic woec ja delikatnie popchnolem a ona rzuciła sie na podłogę i zaczela krzyczeć ze ja ja biję. To wszystko dzialo sie przy dzieciach.... Po tym wszystkim wyprowadzilem się, bo nie chciałem aby moje dzieci patrzyły na takie zagrywki......
Franio, sorry, wyprowadziłeś się nie z dbałości o dzieci tylko z dbałości o własną wygodę. Zawsze zdumiewa mnie wrażliwość, z jaką mężczyźni zostawiają swoje dzieci z rzekomo walniętą matką tłumacząc to ochroną ich psychiki. Jestem ciekawa, jaki masz teraz kontakt z dziećmi, ale nie musisz odpisywać.

K.
Awatar użytkownika
Olalala
Dyżurny na forum Odważny VIP
Posty: 1856
Rejestracja: 17 grudnia 2015, o 08:36

25 lutego 2018, o 09:25

Nerwicowiec75 pisze:
24 lutego 2018, o 20:43
znerwicowana_ja pisze:
24 lutego 2018, o 14:47
Powiem Ci tak ..wiem i doskonale zdaję sobie sprawe z tego ze nie wyobrazasz sobie zycia bez dzieci albo co gorsza gdyby ktos obcy mial je wychowywać (gdyby Twoja ewentualnie przyszla ex zona kogos poznala) ale !!wez pod uwagę ze dzieci dorosną ,pójdą w świat i z czym Ty zostaniesz? Bedziesz bez milosci,bez kobiety,sfrustrowany i nieszczesliwy z poczuciem ze zmarnowales kupę lat...to sa mega ciężkie decyzje wiem, ze to łatwo powiedziec ale mysl tez o sobie.moze rozstanie albo moze na poczatek separacja na jakis czas nie byłaby takim zlym rozwiazaniem.piszesz ze nie kochasz żony wiec wg mnie sprawa jest oczywista, inaczej by bylo gdybys jednak kochal to wiadomo ze czlowiek jest w stanie zrobic wszystko by odbudowac związek...i pomysl tylko ze jak dalej będziesz zyl w takim konflikcie wewnętrznym a bez wątpienia w takim tkwisz to bedzie Ci bardzo ciezko wyjsc z nerwicy .😕
Napisales też "zona bedzie szczesliwa bo dostanie dzieciaki" oj jeszcze mógłbyś sie zdziwić..znam kilka par po rozwodach i zazwyczaj te kobiety ktore ostro wojowaly albo byly bardzo pewne siebie itp marnie skończyły tzn jako samotne nieszczęśliwe matki a faceci dla odmiany ulozyli sobie zycie na nowo i sa szczęśliwi.także nie mozesz tak pesymistycznie do tego podchodzic.naprawdę uwierz ze jeszcze możesz być szczęśliwy.a dzieci nawet jesli sie rozstaniecie to predzej czy później zrozumieją i zaakceptują nową sytuacje.

Ps.podam Ci jeszcze przykład moich dziadkow cale zycie odkad pamiętam zyja jak pies z kotem,nawet nie potrafia przy świątecznym stole powstrzymać sie od kłótni,babcia czesto zaplakana ze dziadek jej ubliza wyzywa ja od najgorszuch itd..dwa totalnie niezgodne charsktery ,zawsze sie dziwilam ze nie zdecydowali sie na rozwód gdy byli mlodsi i mogli jeszcze inaczej to życie sobie ulozyc w spokoju z kimś innym..no ale kiedyś tak ludzie żyli ,nie wazne ze związek był toksyczny trzeba tak zyc bo " co ludzie powiedza"..teraz czasy sa inne.jesli nie ma juz naprawdę żadnego ratunku i szansy to mysle ze dalsza męka nie ma sensu.
Nie wiem. Może jest jeszcze szansa . Nie wiem , szczerze wam powiem że się boje ze to ja zostanę sam. Jak pisałem wyżej , nie ma u nas patologii, zdaje się normalna rodzina . Dzieci kiedyś pójdą w świat i też się zastanawiam , czy nie dotrwać do tego momentu i później się rozstać .
Możesz napisac coś więcej o tych parach co się rozstały i to faceci dostali dzieci ?
Ja bym na Twoim miejscu walczyla o rodzinę. To, ze masz teraz takie a nie inne uczucia do zony nie oznacza, ze np. Jej nie kochasz. Teraz to zlosc i nienawiść moze wszystko przesłaniać. Uważam, ze wielka krzywda dla dzieci jest życie w rozbitej rodzinie, one bardzo cierpią. Wiele osob mówi: Patrz na siebie. Ok tylko ze ja widzę, ze Tobie naprawde zależy, bo byś sie tak nie miotał. Ja bym spróbowała zrobić wszystko żeby scalić rodzinę. Iddzcie na terapie.
Nerwicowiec75
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 61
Rejestracja: 7 stycznia 2018, o 09:52

25 lutego 2018, o 09:42

franio1975 pisze:
24 lutego 2018, o 21:12
Mnie to tez bardzo bolało, bo ja mialem wzorzec z domu pełnej rodziny. Chcialem aby moje dzieci mialy pelna rodzinę ale jak żona kiedys mi zrobila akcje przy dzieciach ze ja bije, a stanela mi w drzwiach powiedzialem przepraszam ze chce przejść a ona nic woec ja delikatnie popchnolem a ona rzuciła sie na podłogę i zaczela krzyczeć ze ja ja biję. To wszystko dzialo sie przy dzieciach.... Po tym wszystkim wyprowadzilem się, bo nie chciałem aby moje dzieci patrzyły na takie zagrywki......
To faktycznie miałeś ciężka sytuację. Jak widać mimo że matka była zła osoba , to dzieci zostały przy niej . Takie to sądy.
Jak sobie radzisz bez dzieci ? Jak kontakty z dziećmi oraz jak one to znoszą ?
ODPOWIEDZ