Trafiłam na ten portal przez przypadek, podczas szukania informacji do swoich zaburzeń, wiem dużo ale może się jeszcze dowiem i tak trafiłam tutaj !
Szczerze to stresuje mnie to uzewnętrznianie się tutaj ale chcę. Właśnie stres... to jest mój odwieczny przyjaciel na każdej płaszczyźnie życia. Chciałabym, żeby komunikat :przestań się stresować! Był możliwy do zrealizowania.
To nie jest wybór czy się stresuję czy nie to idzie automatycznie. Nikt praktycznie nie rozumie z osób które znam.
Nienawidzę komunikatów: nie przeżywaj, uspokój się .. to tak jakby ktoś kazał mi rezygnować z bycia sobą
Czuję intensywnie wszystko i to coraz bardziej. Wcześniej nie wiedziałam dopóki nie poszłam na terapie. Okazało się, że to z czym wojuję to ja to mój charakter i tego nie mogę zmienić. Tak dopuściłam do siebie wrażliwość. Ale na przestrzeni 2 lat tal się rozwinęła, że ledwo to dźwigam. Kocham ludzi i ich nienawidzę. Raz jestem ekstrawertykiem raz introwertykiem. Nie mogę przestać patrzeć na ludzkie mimiki, lubię to i chłonę te emocje. Nie mogę oglądać wiadomości, za bardzo to przeżywam katastrofy, wypadki itd Dosłownie cierpię. Często się przestymulowywuje bodźcami zewnętrznymi wtedy unikam ludzi a pracuje z klientami. Oczywiście, że będę mieć maskę na twarzy i nie stracę cierpliwości ale jest coraz gorzej.
Bardzo długo już trwa u mnie derealizacja. Wszystko zapominam, czuję jakby było coś nie tak z moją pamięcią krótkotrwałą.
Moja orientacja w terenie... nauka do sesji... nie daję rady nic do mnie nie trafia. Nie rozumiem co mówią do mnie ludzie, jestem nieobecna. Potrafię znieść dużo ale nigdy nie spotkałam kogoś kto podobnie patrzy na świat, kogoś kto tak analizuję, generalnie czuję
Osoby wrażliwe mówią mi, że jestem przewrażliwiona.
dlatego wpadłam tutaj poobserwować zaburzonych ludzie są bardzo ciekawi !