Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Jak wyszedłem z bezsenności

Tu dzielimy się naszymi sukcesami w walce z nerwicą, fobiami. Opisujemy duże i małe kroki do wolności od lęku w każdej postaci.
Umieszczamy historię dojścia do zdrowia i świadectwo, że można!
Dział jest wspólny dla każdego rodzaju zaburzenia lękowego czyli nerwicy/fobii.
menago49
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 398
Rejestracja: 26 lutego 2018, o 11:32

17 lipca 2019, o 10:02

Super uwagi i pytanko czy poradziles Sobie z nerwicą i jak dałeś radę lęków . Jakie stosowales podejście do objawów i samopoczucia.Pozdrawiam
HooSee
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 35
Rejestracja: 12 grudnia 2018, o 20:06

17 lipca 2019, o 10:56

menago49 pisze:
17 lipca 2019, o 10:02
Super uwagi i pytanko czy poradziles Sobie z nerwicą i jak dałeś radę lęków . Jakie stosowales podejście do objawów i samopoczucia.Pozdrawiam
Cały ten wątek jest na ten temat :)
HooSee
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 35
Rejestracja: 12 grudnia 2018, o 20:06

17 lipca 2019, o 20:06

Nie było mnie tutaj jakiś czas i zauważyłem, że mam w skrzynce sporo wiadomości od osób, które chcą porady, jak poradzić sobie z bezsennością. To, co mogę powiedzieć, to że wszystkie te wiadomości łączy jedna bardzo narzucająca się cecha:

Jest nią prze-ogromna, wylewająca się wręcz spomiędzy zdań desperacja. To są osoby, które żyją swoją bezsennością. Są tak bardzo zaangażowane w temat, że zdaje się, jakby miały niebawem pęknąć. To nie krytyka, bo miałem to samo. Ale chcę, żeby te osoby wiedziały, jak to wygląda z dystansu.

Przy takim nastawieniu te osoby chcą, żebym im podawał jakieś złote rady, metody, techniki, jak zasnąć. Ale to nie ten kierunek. Idąc w tę stronę tylko pogarszają swój stan. Kierunek jest wręcz odwrotny :)

Moja rada jest taka: wyluzujcie. Zluzujcie, bo pękniecie. Zacznijcie żyć, bo lecą Wam lata, a Wy jesteście w klatce z napisem "bezsenność". To choćby po to, aby nie pogarszać, zacznijcie żyć i cieszyć się życiem, nawet jeśli coś tam Wam nie wychodzi z tym spaniem. Przy takim nastawieniu, tj. luzując i nie dokładając sobie problemu, sen sam wróci. Nie od razu, bo się zafiksowaliście, a odfiksowanie wymaga czasu. Ale po prostu luz. Nie bądźcie tak w to zaangażowani. Dajcie sobie luzu :)
HooSee
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 35
Rejestracja: 12 grudnia 2018, o 20:06

17 lipca 2019, o 20:15

Jeszcze jedno: w czasach, w których spaliście normalnie, po prostu spaliście, bo nie myśleliście o spaniu przez dzień, nie koncentrowaliście się na temacie, po prostu żyliście. Takie zjawisko jak sen przychodzi naturalnie, kiedy żyjecie naturalnie. Odkąd posypał Wam się sen, sami utrzymujecie tę patologię, bo żyjecie tematem spania, jesteście skoncentrowani na nim, czujni, nie żyjecie naturalnie. I ot cała filozofia :) Tutaj niczego więcej nie trzeba.

No może jeszcze dwóch rzeczy potrzeba: cierpliwości, kiedy nie jest po Waszej myśli - to jedno; a drugie - nastawienia na to, żeby raczej zmieniać swoją osobowość na bardziej wyluzowaną w ogóle w życiu (a nie stricte na tylko punkcie spania), bardziej radosną, optymistyczną i nie robiącą z igły widły. W ogóle bezsenność to nie jest żadna tragedia.
HooSee
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 35
Rejestracja: 12 grudnia 2018, o 20:06

20 lipca 2019, o 15:46

Pewnej osobie tak odpisałem i myślę, że warto się tym podzielić z szerszą grupą. Nie upubliczniam nicku tej osoby, więc zakładam, że nie będzie miała niczego przeciwko.

Bardzo dobrze, że zmieniasz swoje nastawienie do życia na bardziej optymistyczne i wdzięczne za to, co masz :) Ale jednocześnie w tym, co piszesz, daje się wyczuć naprawdę dużo lękowej kontroli. Jeżeli jej nie porzucisz na dobre, to możesz sypiać lepiej czy gorzej, ale na trwałe nie wyzwolisz się z problemu. To będzie ciągła niewola, ciągła czujność, mniejsza czy większa. Trochę nie łapiesz, że Twoim problemem nie jest tak naprawdę bezsenność. Bezsenność to tylko reakcja na to, jaką masz mentalność w stosunku do pewnych kwestii. Na przykład starasz się różnymi kosmetycznymi zabiegami stale "ratować" swoje spanie: nie czuć za dużo negatywnych emocji, ale też nie za dużo pozytywnych, bo one wybudzają... To jest poniekąd prawda, ale Twoje nastawienie jest błędne. Tutaj potrzeba kompletnie oderwać się od tematu, zaakceptować brak snu, oswoić się ze swoim lękiem, a przy tym wszystkim - zacząć na nowo żyć normalnie POMIMO. Niczego nie kontrolować, niczego nie regulować, nie badać, nie monitorować, nie skanować, nie mierzyć, nie macać się tam. Nie robić nic. Tylko żyć :) Tak normalnie zacząć żyć, jak żyłaś przed zaburzeniem. Po prostu ŻYĆ, i to POMIMO WSZYSTKO, co czujesz. Nie chodzić ciągle wokół tego basenu, jedynie maczając duży palec u nogi i bojąc się, że woda za zimna, tylko od razu cały ciałem wskoczyć do tej zimnej wody i wytrzymać pewien czas. Wtedy będziesz potrafiła i nie spać, a być spokojna, i spać, a nie wymuszać tego, żeby następnej nocy też spać. "Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" (Filipian 4,12-13). Wtedy będziesz wolna. A śpią spokojnie ludzie wolni :) To jedno. A drugie: kiedy rzucasz się w samo centrum tego lęku, to objawy w postaci braku snu mogą się nasilić, ale to nie od razu oznacza, że coś jest nie tak. Często, a niemal zawsze przy wychodzeniu z zaburzenia, objawy się nasilają i brak snu jest jeszcze gorszy przez jaki czas. Ale to oznacza powrotu do zdrowia. Po prostu jakaś rana została naruszona i zaczyna się goić, a to boli :)
nadia
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 28
Rejestracja: 15 września 2014, o 19:28

30 lipca 2019, o 23:20

Piszesz tak mądrze i tak jasno że nie da się tego opisać. Myślę że nie jeden psycholog powinien się od Ciebie uczyć. Podajesz tyle argumentów i wyjaśnień że nie wiem czy więcej nawet jeszcze można. 😊😊😊Pozdrawiam serdecznie.
Maja123
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 40
Rejestracja: 19 grudnia 2018, o 16:28

10 września 2019, o 23:49

Bardzo cenne są twoje rady i ekstra się je czyta .. chce je wdrożyć w życie i wreszcie iść do pracy .. to mnie najbardziej wkurza.. miałam prace którą lubiłam i po dwóch nocach nieprzespanych zrezygnowałam.. miałam dość daleko bo około 20 km samochodem.. bałam. ie wsiąść w samochód po drugiej nieprzespanej nocy ..😐 co myślisz o prowadzeniu samochodu po nieprzespanych nocach ? To jest chyba mój największy problem .. bywa tak że mam zaplanowany gdzieś wyjazd samochodem np na wakacje i muszę prowadzić samochód.. i wtedy nocka z głowy.. boje się że jak się nie wyśpię to mnie zamuli za kierownicą i dojdzie do wypadku..muszę wtedy rezygnować ze swoich planów 😔
Maja123
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 40
Rejestracja: 19 grudnia 2018, o 16:28

12 lutego 2020, o 00:30

Ktoś tu jeszcze zagląda? :roll:
mrunban
Odważny i aktywny forumowicz
Posty: 221
Rejestracja: 28 października 2019, o 03:01

13 lutego 2020, o 22:30

Maja123 pisze:
12 lutego 2020, o 00:30
Ktoś tu jeszcze zagląda? :roll:
A ty jak z tego wyjdziesz to będziesz wchodziła? :D ;)
Maja123
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 40
Rejestracja: 19 grudnia 2018, o 16:28

16 lutego 2020, o 17:26

Może co jakis czas żeby innym pomoc to zwalczyc🙂
Beti71
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 20
Rejestracja: 22 marca 2020, o 16:57

25 marca 2020, o 13:28

Witam mam ten sam problem bałam się nocy tego że nie usunę i wpadłam w taką nerwicę że nie wiem jak z niej wyjść czytam dużo postów na forum ale na dzień dzisiejszy nie potrafię nie zwracać uwagi na lęk który jest cały czas we mnie i nie odpuszcza w dzień i noc. Nie śpię i nie wiem jak sobie pomóc.Błędne koło. Na dzień dzisiejszy nie potrafię rad udzielanych na tym forum wdrożyć w życie a tak bardzo bym chciała ale ten lęk wolnopłynący jest silniejszy ode mnie.
776szymon
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 19
Rejestracja: 1 stycznia 2020, o 12:18

26 marca 2020, o 20:30

Spróbuj się zrelaksować poczytaj książki albo muzyka relaksacyjna
życie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 596
Rejestracja: 18 października 2017, o 09:26

27 marca 2020, o 15:47

Beti71 pisze:
25 marca 2020, o 13:28
Witam mam ten sam problem bałam się nocy tego że nie usunę i wpadłam w taką nerwicę że nie wiem jak z niej wyjść czytam dużo postów na forum ale na dzień dzisiejszy nie potrafię nie zwracać uwagi na lęk który jest cały czas we mnie i nie odpuszcza w dzień i noc. Nie śpię i nie wiem jak sobie pomóc.Błędne koło. Na dzień dzisiejszy nie potrafię rad udzielanych na tym forum wdrożyć w życie a tak bardzo bym chciała ale ten lęk wolnopłynący jest silniejszy ode mnie.
Ale nie wdrażasz tych rady, czy nie widzisz efektów? Bo na początku nawet jak się staramy to nie widzimy efektów. Może niektórzy czasami małe widzą, ale niektórzy potrzebują dużo czasu i nie chodzi tu o parę godzin tylko o tygodnie i miesiące.. Dobre dialogi wewnętrzne i zajmowanie się życiem mimo, że nie widać efektów trzeba stosować. Z czasem zobaczysz różnicę. W nerwicy nic nie ma na tu i teraz. Powodzenia. Bądź dla siebie dobra.
Wczoraj byłem bystry
i chciałem zmieniać świat.
Dziś jestem mądry,
więc zmieniam siebie.
Rumi
Beti71
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 20
Rejestracja: 22 marca 2020, o 16:57

27 marca 2020, o 22:17

Ja po bezcennych nocach jestem nie do życia i mam straszny ból głowy, nie do opisania. Jak usypiam staram się myśleć o przyjemnych rzeczach a snu i tak nie ma. Nie umiem tego ignorować jak gotuję, sprzątam, czytam, oglądam tv to i tak to dziadostwo jest ze mną i nie daje mi spokoju nie wiem jak to zignorować i pozwolić mu być moje ciało jest spięte całą drżę.
życie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 596
Rejestracja: 18 października 2017, o 09:26

28 marca 2020, o 09:53

Beti71 pisze:
27 marca 2020, o 22:17
Ja po bezcennych nocach jestem nie do życia i mam straszny ból głowy, nie do opisania. Jak usypiam staram się myśleć o przyjemnych rzeczach a snu i tak nie ma. Nie umiem tego ignorować jak gotuję, sprzątam, czytam, oglądam tv to i tak to dziadostwo jest ze mną i nie daje mi spokoju nie wiem jak to zignorować i pozwolić mu być moje ciało jest spięte całą drżę.
Ale to jest wszystko normalne. Musisz mimo to robić swoje i nie wkurzać się na siebie, że to nie mija. Po dluzszym czasie zobaczysz różnicę, ale na dzień dzisiejszy pogódź się, że tak musi być. Mi na bezsenność pomagała muzyka relaksacyjna. Słuchawki na uszy i bardzo cicho włączałam sobie i wsłuchiwałam się w muzykę. Jak głowa uciekała w myśli to nie wkurzalam się tylko na spokojnie znów wsłuchiwałam się w muzykę. Czasami też leżałam i pozwalałam temu wszystkiemu być. Pozwalałam, aby mnie to wykończyło.
Dasz radę tylko daj sobie na to wszystko czas. Niestety człowiek często traci cierpliwość i chęci do pracy nad tym g*wiem, ale nie ma drogi na skróty, aby raz na zawsze pozbyć się nerwicy.
ODPOWIEDZ