W dzisiejszych czasach dużo mówi się o tak zwanym "wyścigu szczurów".Już dzieci w przedszkolu walczą o to, aby mieć lepsza zabawkę od innych dzieci, nie mówiąc już o innych sferach, takich jak szkoła, praca, sport czy kariera.Cele, które zazwyczaj wiążą się głównie z samym szczytem, pochłaniają.Pochłaniają, i dobrze, że tak jest.Ten wyścig wypełnia dużą część naszego życia i dobrze, że tak się dzieje.Jest to duża część życia, lecz pytanie-co jest najistotniejsze i najważniejsze? Co spowoduje, że kiedyś, kończąc to życie, powiem sobie "To życie wygrałem, ponieważ wybrałem to, co najważniejsze".W pewnym wyścigu na dosyć sporą odległość pewien Kenijczyk, który wyprzedzał o dość duży dystans drugiego zawodnika, tyle, że ten Kenijczyk, myśląc, że wbiegł już na metę, już świętował, a do mety zostało jeszcze parę metrów.Tenże drugi, kiedy zorientował się, co się dzieje, podprowadził go pod metę, chociaż mógł go minąć, mógł zostać zwycięzcą tego biegu, będąc pierwszym, a został drugi, tak, jak powinien być drugim.Ten człowiek pozwolił sobie na to, aby być tym drugim, żeby nie zawalczyć o to tak bardzo, żeby być tym najlepszym.Wszyscy wiemy lub doskonale doświadczamy tego, czym jest "wyścig szczurów".Walka o to, aby być najlepszym.I obyśmy się zatrzymali-w naszej pracy, w naszych relacjach, w naszych zadaniach i zobaczyli, co jest mało ważne, co jest średnio ważne, co ważne, a co najważniejsze, dzięki czemu mogę wygrać swoje życie.To bardzo ważne, aby nie zatracić się w celu, porzucając swoje szczęścia w teraźniejszości, a także na koniec powiedzieć sobie "Nie udało się, bo byłem drugi".Ważne, że byłeś i przeżyłeś to i doświadczyłeś.Masz wspomnienia, masz doświadczenia.To jest pierwszorzędna i nadrzędna wartość.

"BĘDZIESZ ZWYCIĘZCĄ, JAK BĘDZIESZ OSTATNI, JAK POZWOLISZ WYGRAĆ INNEMU"

Jakie to prawdziwe, super wpis.

Ludzie większym szacunkiem darzą tych, co nie robią wszystkiego "za wszelką cenę", żeby mieć lepiej niż sąsiad. Ja staram się takich "szczurów" unikać jak ognia. Dobrze mi wśród znajomych, z którymi się nie ścigam. Każdy ma co ma i inni mu tego gratulują. Ktoś ma więcej? Dzieli się z resztą, oczywiście w granicach rozsądku
Każdy chyba przechodził przez dziecięcy okres wyścigów z kolegami, kto ma lepsze buty, telefon, itp... Ale ciężko się dzieciom dziwić. Moim zdaniem prawdziwa dorosłość zaczyna się wtedy, kiedy zaczynasz uznawać prawdziwe wartości w życiu jako priorytet.