schanis22 pisze: ↑

14 lipca 2018, o 18:41

Jak Arletka pożegnała nerwicę i ( DD ) . Postawa agresywna 7 części . Część 1 .
Od czego by tu zacząć , od dziecińststwa ... nie kto by chciał ciągle się w tym babrać . Od tego jak bardzo skrzywdzili mnie rodzice hm ... bardziej mama , i ojczym . Mój tato odszedł od rodziny kiedy miałam 8 lat . Kiedyś przypadkowo odsłuchałam audycji radiowej pt Z wtorku na środę , panią psycholog w niej występującą była Maria Moneta Malewska , o ile się nie mylę . Ludzie dzwonili z różnymi pytaniami , i opowieściami jacy to oni pokrzywdzeni przez los , tych rodziców , tak marudzili , nic nie jest ich winą wszystko przez nich ... mamę , tatę ... Pani po którymś wzruszającym telefonie powiedziała ... a odpier dolecie Wy się od Tych rodziców Ty sam jeden z drugim pokaż co potrafisz ile jesteś wart !

Ale nie o tym miało być , to nie był przecież początek mojego odburzania . Początek to był 17 września 2015 roku , a nawet dzień lub kilka wcześniej . Znalazłam na youtube nagranie divovik.
Ja wtedy po 2 latach życia tylko myślami lękowymi , w ciągłym bólu ... burzcha , lewego boku , klatki piersiowej , nogi , oka głowy lewgo barku ... ok o objawach jeszcze napiszę .

Dostałam pierwszego olśnienia . Jak to moje myśli robią mnie w chu .. , no tak na to wychodzi , jakież było moje zaskoczenie , i niedowierzanie , popieprzyło się moim myślom w głowie .

I właśnie taka nieświadoma kompletnie tego , co to jest nerwica jak pracować żeby wyjść z tego napisałam swojego pierwszego posta , można go znalezć , śmiać mi się chce teraz bo większość bardzo bała się zemdlenia ... a ja z grubej rury czy w nerwicy mieliście zapaść .

Nie wiedziałam że to był atak paniki myślałam że umieram , wtedy wyjechałam pierwszy raz karetką na sor . Nie miałam w planach tego ataku , na drugi dzień wybierałam się na imprezę spotkanie z koleżankami i kolegami z podstawówki . Do głowy by mi nie przyszło że popękają mi krwinki w oku (to też objaw nerwicy trzeba brać rutinoscorbin ) .
Ja byłam taka uszykowana pięknie zrobiona na brąz samoopalczem a oni na tym pogotowiu poprzyczepiali mi te przyssawki w kształcie kółek i póznije zrywali z tym bronzerem .
Byłam twarda , w tych białych kółkach , z tym wylewem w lewym oku i tak poszłam na imprezę , to było ważne spotkanie ludzi nie widziałam 15 lat . Po imprezie do spania rano wstaję idę do pokoju siadam do laptopa i widzę ciemność , kolejny atak paniki zero wiedzy drę ryja na cały dom . Boże dzwoncie po karetkę umieram ! Przysięgam że teraz już mnie nie uratujecie ! Siostrę za ręce trzymałam i się darłam , oczywiście karetka ponownie szpital .

Miałam na sobie tylko koszulę do spania , moja siostra przyniosła mi bluzkę żebym się przebrała ja patrzę - matko nie dawaj mi tej czerwonej bluzki w czerwonej byłam ostatnio !
Ten ratowniki medyczny już patrzył na mnie z takim politowaniem . Tym razem zrobili mi więcej badań łącznie z tomografem głowy , nic jest pani zdrowa , wynocha do domu , ale ja nie chcę , chcę zostać w szpitalu ja umieram ... Nie proszę tu skierowanie do kardiologa i neurologa . (innych lekarzy juz pozaliczałam sama ) . Na kardiologa trafiłam wspaniałego ,wszystkie badania , łącznie z tym że dwa dni łaziłam z holterem . Po sprawdzeniu wyników , kardiolog spokojnym głosem nic pani nie jest to NERWICA .
Hura ! mam nerwicę nie umieram na raka jelit , a umierałam na niego od dwóch lat i jeszcze na inne raki , to wiecie jaka była moja radość że to nerwica ( nie wiem z czego ja się tak cieszyłam ) . Kardiolog przepisała mi magnez 3 razy dziennie , hydroksyznę na noc - myślałam że ta tabletka uratuje mnie od ataków paniki , ale w sumie dobre było moje myślenie , i wiara w to wtedy jeszcze nie znałam forum . CDN ... W następnej cześci wypiszę wszystkie objawy które miałam , czyli to co tygryski lubią najbardziej ...
Część druga
Forum bezcenna pomoc , i moja praca na wyjście z zaburzenie .

Formenos pisze: ↑

15 lipca 2018, o 10:16

niezłe miałaś to wejście w nerwę - z przytupem!

Ja przy pierwszym ataku paniki byłem bliski sięgnięcia po telefon, by zadzwonić na pogotowie, ale jakoś się opanowałem

Czekam na ciąg dalszy.

Ciasteczko pisze: ↑

15 lipca 2018, o 13:47

Też czekam na kolejną część
Podziwiam ten motyw z czerwoną bluzką

Zestresowana pisze: ↑

15 lipca 2018, o 08:52

Schaniss, gratulacje jak zawsze post łatwy w odbiorze:)

witorrr98 pisze: ↑

15 lipca 2018, o 12:07

Tutaj pierwszym czynnikiem, żeby zdrowieć, jest to olśnienie, jak to chyba było napisane w pierwszym poście.Zawierzenie, że nic nie blokuje, prócz nas samych.Ludzie często mają wyobrażenia, że nerwica to coś, jak takie fatum, które stawia stawia ściany do naszych celów, co wcale nie jest trudne do przyswojenia w stanie zagrożenia.Jednak zmiana myślenia czyni cuda.Człowiek zaczyna trenować ten "mięsień" w mózgu, bo sobie właśnie uświadomił, że takowy posiada.

cebulka pisze: ↑

15 lipca 2018, o 23:26

Uśmiałam się (chociaż to na pewno było straszne, ale ten bronzer... xD) czekam na dalszy ciąg!

schanis22 pisze: ↑

15 lipca 2018, o 22:14

Formenos pisze: ↑

15 lipca 2018, o 10:16

niezłe miałaś to wejście w nerwę - z przytupem!

Ja przy pierwszym ataku paniki byłem bliski sięgnięcia po telefon, by zadzwonić na pogotowie, ale jakoś się opanowałem

Czekam na ciąg dalszy.

Dokładnie z przytupem , ja jakoś nie mogłam się opanować , za trzecim razem zadzwoniłam sobie sama ale już nie chcieli mnie zabrać .
Wtedy przeprowadziłam pouczającom rozmowę sama ze sobą , albo wychodzi z zaburzenia albo idziesz do wariatkowa
Cieszę się że czytasz moje posty Formenos