matis pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:47

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Nipo pisze: ↑

3 marca 2018, o 00:31

matis pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:47

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Piękne imię i piękny post hehe ja tez mam na imię Mateusz fajnie przeczytać takiego post,bo ja w sumie chyba tez jestem na dobrej drodze do odburzenia,z kryzysami ale jednak ciagle do przodu widzę ze miałeś taki sam problem jak ja czyli konik lękowy czyli samobój i derealka super ze Ci się udało i gratuluje !! Ja jestem pewien ze tez z tego wyjde

Iwona29 pisze: ↑

3 marca 2018, o 07:40

Gratuluję Ci Mateo

Ja tyle już zrobiłam ale jednak odpuszczam i idę po leki.Juz siły fizycznej mi brak

matis pisze: ↑

3 marca 2018, o 13:20

Dzięki wszystkim!
Dużo czytajcie i odnoście do siebie i to i odpowiedzi.
Oczywiście nie czytajcie tylko po to aby się wkręcac ale po to aby oswajac i widzieć ze każdy ma to samo.
A tu jest wiele odpowiedzi na to!
Ja czytałem wszystkie odp Victora i Ciasteczka

Nipo pisze: ↑

3 marca 2018, o 00:31

matis pisze: ↑

2 marca 2018, o 23:47

Wpadłem w sumie napisać posta bo od roku jestem wolny od egzystencjalnych myśli, derealizacji i natrętów samobójczych!
Zaburzenie miałem dwa lata w takiej dość ostrej formie. Dziś nie pamiętam już co to znaczy bać się myśli czy tego, że inaczej widzę świat.
Zdrowienie z nerwicy akceptacją ma sens ale jest to rzecz w której trzeba się szkolić. Pewnie zapytacie co mnie pomogło?
Czytanie wkoło forum, mnie paradoksalnie pomogło czeste przesiadywanie na forum i czytanie wielu odpowiedzi na posty innych. W którymś momencie po prosty jakby mi coś w głowie zaskoczyło, i powiedziałem sobie, jestem strasznie głupi, że dwa lata się tego wszystkiego boję. Wtedy chyba podświadomie zaryzykowałem i w ciągu jakos 3 miesięcy przestały mi się pojawiać somaty, derealka od rana i wieczorem, i przestałem się bać każdej wzmianki o samobójstwie. Dziś mi takie myśli nie przychodzą już do głowy, a jak sobie nawet sam o tym pomyślę to chce mi się śmiać. Mijało mi to etapowo!
Miałem duży też problem z pewnością siebie ale nawet i to mi się jakoś zwiększyło, bo czułem, że skoro przeszedłem takie piekło i się temu poddałem, to co mnie opinia kogokolwiek może zranić?
Nie jestem duszą towarzystwa ale ja i tak preferuję mniejsze grupy znajomych. Dlatego przestałem uważać się za dziwaka.
Dziękuje za pomoc.
Chciałem po prostu napisać że wszystko może wrócić do normalności. Mnie natręty trzymały się ciągle głowy, derealizację miałem jak tylko wstawałem. Somaty. Dziś nie ma śladu. Starajcie się to będzie wam dane.
Mateusz!

Piękne imię i piękny post hehe ja tez mam na imię Mateusz fajnie przeczytać takiego post,bo ja w sumie chyba tez jestem na dobrej drodze do odburzenia,z kryzysami ale jednak ciagle do przodu widzę ze miałeś taki sam problem jak ja czyli konik lękowy czyli samobój i derealka super ze Ci się udało i gratuluje !! Ja jestem pewien ze tez z tego wyjde

Na pewno Mati!!!
Jak cos możesz pisać PW bo mialem to samo.

Iwona29 pisze: ↑

3 marca 2018, o 07:40

Gratuluję Ci Mateo

Ja tyle już zrobiłam ale jednak odpuszczam i idę po leki.Juz siły fizycznej mi brak

Czasem dopada zniechęcenie, ja na początku bralem setraline 2 miechy ale byłem po niej ciągle zmęczony i apatyczny i nie mialem libido.
Potem bralem lexapro miesiąc ale ciągle było mi niedobrze i zbierało mi sie na wymioty.
Ale ja akurat cieszę się ze mi leki nie pomogły bo wtedy musisz wytrzymać i zrobić cos choćby na sile.
Życzę Ci trafionego leku ale tez nie takiego co zadziała całkiem (mam nadzieję ze wiesz o co mi chodzi)

Mateusz

Victor pisze: ↑

7 marca 2018, o 21:46

No problem ;p
Fajnie, ze napisałeś bo pamiętam miałeś duży kłopot z natrętami Lubię takie wieści ;p