Jest też i bez prześwitów Dzięki Bogu nie rzadko No właśnie czasami sprawdzam i mam takie myśli - "Jest normalnie? Męty, śnieg - nie. Je*ać". I jakoś ucieka się myślami gdzie indziej Najgorzej jest chyba wtedy gdy mamy za dużo czasu na myślenie

rrroksana pisze:No mam chopaka mam:D hehe.

Więc nie dziwne, że dd tak szybko Cie puściła.

Przykład z jednego z zagranicznych forum - chłopak miał 26 lat, przez cały ten czas nie miał dziewczyny - depersonalizacje dostał w wieku 22 lat. Minęły 4 lata, chodził na siłownie, dużo schudł, zmienił styl ubierania i wreszcie poznał jakąś mega atrakcyjną dziewczynę - po kilku dniach znajomości poszli do łóżka i dd wtedy mu minęło. Kiedy w życiu jest miłość, namiętność, kiedy mamy tą drugą osobę - lęk nie ma prawa istnieć. Automatycznie znika w 100 % razem z kompleksami - automatycznie nabierasz ogromnej pewności siebie i Twoje życie zmienia się na takie, jakie powinno być.

Derealizacja nie twierdze zeby to byla zasluga mojego chlopaka . Moze po czesci tak bo stwierdzilam ze jesli Go juz mam to mnie to do czegos zobowiazuje. Nie moglam uzalac sie nad soba, rozmyslac, poniewaz zwyczajnie nie mialam na to czasu .

-- 30 marca 2013, o 10:30 --
Nie brałam zadnych lekow. Wystarczylo mi samozaparcie.

Ja też zrezygnowałem z leków, dzisiaj w nocy się dziwnie czułem. Tzn. no się nie czułem - bo nie czułem kończyn, haha Gdy już usypiałem to przebudzał mnie jakiś dziwny lęk, dreszcz, ale w końcu zasnąłem i spałem do 10

Ameryki tu pewnie nieodkryłem i dobrze wiecie NERWICOWCY ze ta ch**owa pogoda tez nam nie pomaga.Jak w koncu ten syf zniknie za oknem i pojawi sie duzo slonca to i nasz stan ulegnie poprawie a ulegnie na tyle ze da wieksza motywacje do dzialania.

Mariusz dokładnie ! ja tak samo myśle, mnie mocna dd dopadła na jesieni 2011 roku i w zeszłym roku w wiosne(2012) mi minęła, właśnie dzień staje sie dłuższy więcej słonka, ciepło, jest co robić itd i to bardzo baaaardzo pomaga w powrocie do normalności moim zdaniem. Bo taka pogoda to masakra autmatycznie mi gorzej.

Ja w tą "wiosnę" (jeżeli można tak to nazwać) czułem się o wiele lepiej - naprawdę. Czasami sam zadawałem sobie pytanie, czy mam jeszcze DD. Jednak śnieg optyczny, męty no i te powidoki przerwały moją cudowną, słodką w tym przypadku niepewność A teraz? Masakra....

Racja. Ja w ten pierwszy 'podryg' wiosny na początku marca też poczułam się ok:)

Piękna pogoda i dobrze zagospodarowny czas,( w sesie dobrze jest miec przy tej pieknej pogodzie napięty grafik dnia) . Wtedy o DD nie myslimy bo nie mamy na to czasu.

Ja to Wam powiem, że ogólnie np tak jak dziś. Święta, rodzina itd to czuje sie dobrze a w drodze powrotnej wracaja myśli i 'sprawdzanie' dd. czy np. już mnie coś nie zeschizowało i takie sprawdzanie czy wiem co sie dzieje itp to typowe dla dd. Ale z tego wniosek, że tak jak mówi Roksana, w momencie,gdy jesteśmy czymś mega zajęcia i w dobrym humorze dd nie ma. My sami ją zwołujemy swoimi myślami. I ja wiem na swoim doświadczeniu już bo mocnej dd doświadczyłam ponad rok temu, że trzeba robić wszystko, żeby nie poddawać się tym myślą.

Swoją drogą pogoda to masakra! czuje się jakby było Boże Narodzenie.

A i jeszcze dodam, że mam cos takiego, że jak coś sie dzieje w danej chwili to ok, ale jak pomyśle o tym np wieczorem, gdy myślę o całym dniu to jakby to zdarzenie z tego dnia było odległe i nie miało miejsce, to jest chyba ten-mechanizm odłączający od lęków. Ale to też już kiedyś miałam i wiem, że mija w momencie, gdy stajemy się w pełni wyluzowanie, a nie gdy nam sie wydaje, że jest już luz.

Pozdrawiam Was cieplutko kochani