Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Depresja - sposoby na wyjście, wasze doświadczenia,

Dział poświęcony depresji, dystymii, stanom depresyjnym.
Zamieszczamy własne przeżycia, objawy depresji i podobnych jej zaburzeń.
Próbujemy razem stawić temu czoła.
Awatar użytkownika
Natalie1208
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 436
Rejestracja: 17 maja 2017, o 13:39

29 maja 2018, o 16:49

katarzynka pisze:
29 maja 2018, o 15:05
ozz87 pisze:
29 maja 2018, o 14:38
katarzynka pisze:
29 maja 2018, o 13:32
A ja uważam, że można! Wiadomo nawroty się zdarzają I trzeba się z tym liczyć, ale dobra terapia plus farmakologia mogą postawić na nogi. Poza tym, może zamiast nakładać presję, że "muszę wyjść z depresji" może lepiej nauczyć się z nią żyć?
czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.
Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda ;)
Kasia ----- > :lov: :lov:
Lubię Twoją postawę ! Depresja endogenna czy nie, warto pracować nad swoją postawą i nastawieniem do choroby. Bo w zasadzie jak chorujemy mamy dwa wyjscia- albo zaakceptować i pracowć nad postawą i starć sie przeżyć życie jak najpiękniej albo poddać sie na starcie i pogrążać, a wtedy samemu sobie pogłębiać jeszcze męki.
Awatar użytkownika
katarzynka
Dyżurny na forum Odważny VIP
Posty: 2938
Rejestracja: 20 czerwca 2016, o 20:04

29 maja 2018, o 17:55

Natalie1208 pisze:
29 maja 2018, o 16:49
katarzynka pisze:
29 maja 2018, o 15:05
ozz87 pisze:
29 maja 2018, o 14:38


czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.
Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda ;)
Kasia ----- > :lov: :lov:
Lubię Twoją postawę ! Depresja endogenna czy nie, warto pracować nad swoją postawą i nastawieniem do choroby. Bo w zasadzie jak chorujemy mamy dwa wyjscia- albo zaakceptować i pracowć nad postawą i starć sie przeżyć życie jak najpiękniej albo poddać sie na starcie i pogrążać, a wtedy samemu sobie pogłębiać jeszcze męki.
Nati ! :lov:
jeśli życie sprawia, że nie możesz ustać, uklęknij.

nie mów Bogu, że masz wielki problem. powiedz swojemu problemowi, że masz wielkiego Boga.
Awatar użytkownika
katarzynka
Dyżurny na forum Odważny VIP
Posty: 2938
Rejestracja: 20 czerwca 2016, o 20:04

29 maja 2018, o 17:55

Nipo pisze:
29 maja 2018, o 15:13
katarzynka pisze:
29 maja 2018, o 15:05
ozz87 pisze:
29 maja 2018, o 14:38


czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.
Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda ;)
Ty Kasieńka z takim nastawieniem z tego koedys na pewno wyjdziesz !bardzo w Ciebie wierze i trzymam kciuki !
Dzięki Mati! :lov:
jeśli życie sprawia, że nie możesz ustać, uklęknij.

nie mów Bogu, że masz wielki problem. powiedz swojemu problemowi, że masz wielkiego Boga.
ozz87
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 127
Rejestracja: 8 marca 2018, o 14:44

29 maja 2018, o 18:28

pewnie, ze wyjdziesz :) endogenna czyli co ? jak to się przejawia ? i skąd to wiadomo ?
nevermind
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 38
Rejestracja: 14 listopada 2013, o 19:24

31 maja 2018, o 11:21

Ja już sam nie wiem czy ten brak emocji, uczuć i ochoty na cokolwiek jest spowodowane depresją czy lekami. Przeczytałem cały wątek o sertralinie, która właśnie biorę i część osób miała podobne objawy. Tak czy siak nie mogę jej odstawić, a kolejne leki mi się nie uśmiechają. Na każdych było zarówno ok jak i bardzo źle, a przerobione już 6 różnych antydepresantow. Jeszcze w kwietniu cieszyłem się, że padł rekord 'względnie ok', bo trwał ponad miesiąc i w połowie kwietnia mnie rozwaliło i tak trwa. Zmuszam się ile mogę, ale niestety najczęściej łóżko: ( Budzę się i najchętniej w nim zostaje, nawet jak cos robię to nie widzę w tym żadnych pozytywów...
Awatar użytkownika
Ciasteczko
Administrator
Posty: 2682
Rejestracja: 28 listopada 2012, o 01:01

1 czerwca 2018, o 13:57

Celine Marie pisze:
29 maja 2018, o 12:14
Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę
Wiem,że Ci jest ciężko funkcjonować, wierzyć,że będzie lepiej,że Twoja codzienność nie napawa Cię optymizmem,może nie znalazłaś sposobu na to jak ugryźć pewne sprawy w życiu i to rozumiem, jest taka sytuacja , jaka jest.

Ale zastanawiam się czemu tak piszesz innym ludziom,że nie można? Co miałoby to wnosić do ich życia? W jaki sposób miałoby ich wzbogacić wewnętrznie w i tak trudnym na co dzień do tolerowania stanie?

Nie nakręcajmy się na forum na "nie da się", nie po to ono istnieje. Istnieje po to, by się WSPIERAĆ. Wystarczy, że ludzie sami w czterech ścianach nakręcają się na "nie da się".

Uważasz,że wyjść nie można i masz prawo do takiego uważania, ale czy to pomaga kolegom i koleżankom z forum? Jak ma się poczuć osoba,która to przeczyta?

Z całym szacunkiem,ale przekonanie jednego człowieka,że się nie da nie jest faktem,że się nie da,tylko czyjąś osobistą niewiarą w to (nawiasem mówiąc mam nadzieję,że się odmieni ta niewiara). Istnieje wiele osób,które wyszły z nerwicy i z depresji i można je spotkać też na tym forum. Każdy jest unikatową kompozycją cech osobowości, podejścia, życiowych doświadczeń, itp. Będąc w danym stanie psychicznym ciężko wyobrazić sobie poprawę, ale to nie znaczy,że jest ona niemożliwa. Po coś istnieją materiały, konstruktywne rozmowy o zaburzeniach psychicznych , techniki .

Dlatego właśnie to forum ma rację bytu, a bycie jego aktywnym członkiem to deklaracja, że będzie się próbowało coś zmieniać, że będzie się miało gorsze dni,ale zawsze się będzie miało na horyzoncie swój cel, żeby powrócić do równowagi,albo się jej nauczyć. Zawsze pisząc coś pamiętajmy,że mamy swoich czytelników, żywe istoty, trzeba brać odpowiedzialność za to,co się pisze, za to, co się przekazuje innym. I to jest generalnie apel do każdego, kto to czyta. To, że samemu ma się z czymś problem,że samemu się w coś nie wierzy nie daje nam uprawnień do sugerowania innym,że nie ma nadziei, szczególnie gdy nie jest to prawda, a subiektywna opinia ,bo nie mówimy o ostatnim stadium raka w oczekiwaniu na cud, tylko o zaburzeniach emocji i postrzegania rzeczywistości.

Koniec końców w odbijaniu się od psychicznego dna kluczowe jest nastawienie. Jeśli ktoś obwieści sobie i światu, że się nie da, to na złość mamie odmrozi sobie uszy bez czapki... Już samo nastawienie na próby , by z czegoś wyjść ustawia nas w zupełnie innym punkcie wyjścia. Kto mówi, że się nie da przestaje próbować. A jak coś zrobić nie próbując? W ten sposób nie wbijesz nawet gwoździa, bo nie weźmiesz młotka do ręki.
Odburzanie, to proces - wstajesz, upadasz, wstajesz, upadasz... ale upierasz się, że idziesz do przodu.
Każdy ma tę moc. Nie odkładaj życia na później. Nigdy. :hercio:
Awatar użytkownika
Celine Marie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 1983
Rejestracja: 21 października 2017, o 14:22

1 czerwca 2018, o 17:38

Ciasteczko pisze:
1 czerwca 2018, o 13:57
Celine Marie pisze:
29 maja 2018, o 12:14
Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę
Wiem,że Ci jest ciężko funkcjonować, wierzyć,że będzie lepiej,że Twoja codzienność nie napawa Cię optymizmem,może nie znalazłaś sposobu na to jak ugryźć pewne sprawy w życiu i to rozumiem, jest taka sytuacja , jaka jest.

Ale zastanawiam się czemu tak piszesz innym ludziom,że nie można? Co miałoby to wnosić do ich życia? W jaki sposób miałoby ich wzbogacić wewnętrznie w i tak trudnym na co dzień do tolerowania stanie?

Nie nakręcajmy się na forum na "nie da się", nie po to ono istnieje. Istnieje po to, by się WSPIERAĆ. Wystarczy, że ludzie sami w czterech ścianach nakręcają się na "nie da się".

Uważasz,że wyjść nie można i masz prawo do takiego uważania, ale czy to pomaga kolegom i koleżankom z forum? Jak ma się poczuć osoba,która to przeczyta?

Z całym szacunkiem,ale przekonanie jednego człowieka,że się nie da nie jest faktem,że się nie da,tylko czyjąś osobistą niewiarą w to (nawiasem mówiąc mam nadzieję,że się odmieni ta niewiara). Istnieje wiele osób,które wyszły z nerwicy i z depresji i można je spotkać też na tym forum. Każdy jest unikatową kompozycją cech osobowości, podejścia, życiowych doświadczeń, itp. Będąc w danym stanie psychicznym ciężko wyobrazić sobie poprawę, ale to nie znaczy,że jest ona niemożliwa. Po coś istnieją materiały, konstruktywne rozmowy o zaburzeniach psychicznych , techniki .

Dlatego właśnie to forum ma rację bytu, a bycie jego aktywnym członkiem to deklaracja, że będzie się próbowało coś zmieniać, że będzie się miało gorsze dni,ale zawsze się będzie miało na horyzoncie swój cel, żeby powrócić do równowagi,albo się jej nauczyć. Zawsze pisząc coś pamiętajmy,że mamy swoich czytelników, żywe istoty, trzeba brać odpowiedzialność za to,co się pisze, za to, co się przekazuje innym. I to jest generalnie apel do każdego, kto to czyta. To, że samemu ma się z czymś problem,że samemu się w coś nie wierzy nie daje nam uprawnień do sugerowania innym,że nie ma nadziei, szczególnie gdy nie jest to prawda, a subiektywna opinia ,bo nie mówimy o ostatnim stadium raka w oczekiwaniu na cud, tylko o zaburzeniach emocji i postrzegania rzeczywistości.

Koniec końców w odbijaniu się od psychicznego dna kluczowe jest nastawienie. Jeśli ktoś obwieści sobie i światu, że się nie da, to na złość mamie odmrozi sobie uszy bez czapki... Już samo nastawienie na próby , by z czegoś wyjść ustawia nas w zupełnie innym punkcie wyjścia. Kto mówi, że się nie da przestaje próbować. A jak coś zrobić nie próbując? W ten sposób nie wbijesz nawet gwoździa, bo nie weźmiesz młotka do ręki.
Dlatego podkreśliłam,że "moim zdaniem" i "z własnego doświadczenia" ,każdy jest inny,każdy ma inne zaburzenia,ja uważam jak uważam po sobie i nie będę pisać,że coś jest różowe jak jest czarne i mam do tego prawo i nie mówię,że Ania,Kasia,Waldek czy inny nie wyjdzie ze swojego stanu i mi nie wkładaj do ust tych słów.Równie dobrze ja mogę się nastawiać pozytywnie jak ktoś pisze,że z tego wyszedł i być sfrustrowana,że jednak z tego nie wychodzę,lubię to forum ale normalnie odezwać się nie można inaczej niż tylko cudownie,pozytywnie,radośnie,chyba nie o to tu chodzi.Każdy ma swój rozum,czyta to co chce,wierzy w to co chce i robi to co chce.I uwierz, robię dużo ,żeby poprawić mój stan nie tyle ile powinnam ale jak na mnie sporo,ale nie jesteś mną i nie wiesz jak się czuję i jaką mam sytuację .Nie nastawiam się na przegraną całkowitą ,być może trochę mi się polepszy ale mam to 20 lat i mogę przecież realnie się nie oszukiwać,że moja przyszłość będzie mlekiem i miodem płynąca w krainie szczęśliwości. :roll:
"Już nie pamiętam prawie
Jak w dobrym wstać humorze
I coraz częściej kłamię
I sypiam coraz gorzej
Łatwiej mi
Nic nie mam, więc nie tracę nic

Strach to sieć pajęcza
Im bardziej uciec chcę
Tym mocniej trzyma mnie za karę"
Awatar użytkownika
schanis22
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 2199
Rejestracja: 17 września 2015, o 00:28

1 czerwca 2018, o 22:13

Celine Marie pisze:
1 czerwca 2018, o 17:38
Ciasteczko pisze:
1 czerwca 2018, o 13:57
Celine Marie pisze:
29 maja 2018, o 12:14
Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę
Wiem,że Ci jest ciężko funkcjonować, wierzyć,że będzie lepiej,że Twoja codzienność nie napawa Cię optymizmem,może nie znalazłaś sposobu na to jak ugryźć pewne sprawy w życiu i to rozumiem, jest taka sytuacja , jaka jest.

Ale zastanawiam się czemu tak piszesz innym ludziom,że nie można? Co miałoby to wnosić do ich życia? W jaki sposób miałoby ich wzbogacić wewnętrznie w i tak trudnym na co dzień do tolerowania stanie?

Nie nakręcajmy się na forum na "nie da się", nie po to ono istnieje. Istnieje po to, by się WSPIERAĆ. Wystarczy, że ludzie sami w czterech ścianach nakręcają się na "nie da się".

Uważasz,że wyjść nie można i masz prawo do takiego uważania, ale czy to pomaga kolegom i koleżankom z forum? Jak ma się poczuć osoba,która to przeczyta?

Z całym szacunkiem,ale przekonanie jednego człowieka,że się nie da nie jest faktem,że się nie da,tylko czyjąś osobistą niewiarą w to (nawiasem mówiąc mam nadzieję,że się odmieni ta niewiara). Istnieje wiele osób,które wyszły z nerwicy i z depresji i można je spotkać też na tym forum. Każdy jest unikatową kompozycją cech osobowości, podejścia, życiowych doświadczeń, itp. Będąc w danym stanie psychicznym ciężko wyobrazić sobie poprawę, ale to nie znaczy,że jest ona niemożliwa. Po coś istnieją materiały, konstruktywne rozmowy o zaburzeniach psychicznych , techniki .

Dlatego właśnie to forum ma rację bytu, a bycie jego aktywnym członkiem to deklaracja, że będzie się próbowało coś zmieniać, że będzie się miało gorsze dni,ale zawsze się będzie miało na horyzoncie swój cel, żeby powrócić do równowagi,albo się jej nauczyć. Zawsze pisząc coś pamiętajmy,że mamy swoich czytelników, żywe istoty, trzeba brać odpowiedzialność za to,co się pisze, za to, co się przekazuje innym. I to jest generalnie apel do każdego, kto to czyta. To, że samemu ma się z czymś problem,że samemu się w coś nie wierzy nie daje nam uprawnień do sugerowania innym,że nie ma nadziei, szczególnie gdy nie jest to prawda, a subiektywna opinia ,bo nie mówimy o ostatnim stadium raka w oczekiwaniu na cud, tylko o zaburzeniach emocji i postrzegania rzeczywistości.

Koniec końców w odbijaniu się od psychicznego dna kluczowe jest nastawienie. Jeśli ktoś obwieści sobie i światu, że się nie da, to na złość mamie odmrozi sobie uszy bez czapki... Już samo nastawienie na próby , by z czegoś wyjść ustawia nas w zupełnie innym punkcie wyjścia. Kto mówi, że się nie da przestaje próbować. A jak coś zrobić nie próbując? W ten sposób nie wbijesz nawet gwoździa, bo nie weźmiesz młotka do ręki.
Dlatego podkreśliłam,że "moim zdaniem" i "z własnego doświadczenia" ,każdy jest inny,każdy ma inne zaburzenia,ja uważam jak uważam po sobie i nie będę pisać,że coś jest różowe jak jest czarne i mam do tego prawo i nie mówię,że Ania,Kasia,Waldek czy inny nie wyjdzie ze swojego stanu i mi nie wkładaj do ust tych słów.Równie dobrze ja mogę się nastawiać pozytywnie jak ktoś pisze,że z tego wyszedł i być sfrustrowana,że jednak z tego nie wychodzę,lubię to forum ale normalnie odezwać się nie można inaczej niż tylko cudownie,pozytywnie,radośnie,chyba nie o to tu chodzi.Każdy ma swój rozum,czyta to co chce,wierzy w to co chce i robi to co chce.I uwierz, robię dużo ,żeby poprawić mój stan nie tyle ile powinnam ale jak na mnie sporo,ale nie jesteś mną i nie wiesz jak się czuję i jaką mam sytuację .Nie nastawiam się na przegraną całkowitą ,być może trochę mi się polepszy ale mam to 20 lat i mogę przecież realnie się nie oszukiwać,że moja przyszłość będzie mlekiem i miodem płynąca w krainie szczęśliwości. :roll:
Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny :lov: Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?
W zdrowym ciele zdrowy duch , zdrowa głowa zdrowy brzuch.
Nerwica jest małą ściemniarą francą , wróblicą cwaniarą . Plącze nam nogi i mówi idż ! Wkręceni w zgubną nić .
Świata nie naprawisz - napraw siebie .
Awatar użytkownika
Celine Marie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 1983
Rejestracja: 21 października 2017, o 14:22

1 czerwca 2018, o 22:34

schanis22 pisze:
1 czerwca 2018, o 22:13


Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny :lov: Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?
Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa
"Już nie pamiętam prawie
Jak w dobrym wstać humorze
I coraz częściej kłamię
I sypiam coraz gorzej
Łatwiej mi
Nic nie mam, więc nie tracę nic

Strach to sieć pajęcza
Im bardziej uciec chcę
Tym mocniej trzyma mnie za karę"
Awatar użytkownika
schanis22
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 2199
Rejestracja: 17 września 2015, o 00:28

2 czerwca 2018, o 00:44

Celine Marie pisze:
1 czerwca 2018, o 22:34
schanis22 pisze:
1 czerwca 2018, o 22:13


Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny :lov: Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?
Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa
Celine Marie zależy czy masz depresję z jakiegoś powodu , czy masz ją po prostu taką bez przyczyny .
W zdrowym ciele zdrowy duch , zdrowa głowa zdrowy brzuch.
Nerwica jest małą ściemniarą francą , wróblicą cwaniarą . Plącze nam nogi i mówi idż ! Wkręceni w zgubną nić .
Świata nie naprawisz - napraw siebie .
Awatar użytkownika
Celine Marie
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 1983
Rejestracja: 21 października 2017, o 14:22

2 czerwca 2018, o 01:29

schanis22 pisze:
2 czerwca 2018, o 00:44
Celine Marie pisze:
1 czerwca 2018, o 22:34
schanis22 pisze:
1 czerwca 2018, o 22:13


Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny :lov: Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?
Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa
Celine Marie zależy czy masz depresję z jakiegoś powodu , czy masz ją po prostu taką bez przyczyny .
Z całej masy przyczyn
"Już nie pamiętam prawie
Jak w dobrym wstać humorze
I coraz częściej kłamię
I sypiam coraz gorzej
Łatwiej mi
Nic nie mam, więc nie tracę nic

Strach to sieć pajęcza
Im bardziej uciec chcę
Tym mocniej trzyma mnie za karę"
Awatar użytkownika
schanis22
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 2199
Rejestracja: 17 września 2015, o 00:28

2 czerwca 2018, o 02:07

Celine Marie pisze:
2 czerwca 2018, o 01:29
schanis22 pisze:
2 czerwca 2018, o 00:44
Celine Marie pisze:
1 czerwca 2018, o 22:34


Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa
Celine Marie zależy czy masz depresję z jakiegoś powodu , czy masz ją po prostu taką bez przyczyny .
Z całej masy przyczyn
ah skoro z całej masy przyczyn , to jak najbardziej masz wpływ na to żeby z niej wyjść .
W zdrowym ciele zdrowy duch , zdrowa głowa zdrowy brzuch.
Nerwica jest małą ściemniarą francą , wróblicą cwaniarą . Plącze nam nogi i mówi idż ! Wkręceni w zgubną nić .
Świata nie naprawisz - napraw siebie .
ozz87
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 127
Rejestracja: 8 marca 2018, o 14:44

8 czerwca 2018, o 13:24

a propo tego co wyżej zostało napisane, dla niektórych deprecha to jest może jak nałóg ? Zastanówmy się nad tym spojrzeniem - fajnie jest być w depresji, wycofać się, jest bezpiecznie, nie trzeba żadnych wyzwań, po co żyć, robić coś dla siebie czy dla innych. Umysł czy mózg reagują wytartymi ścieżkami, bo po co się wysilać, żeby wyjść z tego stanu. Może być to wygodne ponieważ ktoś już przyzwyczaił. I jest trwanie w bańce. Tu też tkwi przyczyna, utarty i znany schemat. Jest lęk, to przecież umysł się schowa wreszcie i będziemy wycofani. Oczywiście, nie dotyczy to depresji biologicznej.
Sam się czułem ostatnio jak nałogowiec, bo się poddałem i padłem do łózka z chorymi myślami (o jak mi dobrze było w pewnym momencie, że się mogłem odciąć). Nagle wstałem, powiedziałem pierdziele, zacząłem coś oglądać, coś robic. Mózg się przestawił i stan depresji zelżał, zrobiło mi się po prostu lepiej.
Awatar użytkownika
katarzynka
Dyżurny na forum Odważny VIP
Posty: 2938
Rejestracja: 20 czerwca 2016, o 20:04

8 czerwca 2018, o 13:49

Musisz rozróżnić depresję od stanów depresyjnych. Depresja to CHOROBA. Nie, nie jest fajnie być w depresji, bo to piekło w którym każdy oddech przynosi ból.
jeśli życie sprawia, że nie możesz ustać, uklęknij.

nie mów Bogu, że masz wielki problem. powiedz swojemu problemowi, że masz wielkiego Boga.
ozz87
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 127
Rejestracja: 8 marca 2018, o 14:44

8 czerwca 2018, o 16:02

ok rozumiem, sam się zastanawiam gdzie jest granica. Chodzi mi o to, że przyczyną tej choroby mogą być m.in. nawbijane utarte negatywne schematy myślowe, które przeszły do podświadomości. Może być tak w moim przypadku.
Pytanie gdzie jest różnica pomiędzy depresją, a stanami depresyjnymi ? Jakaś różnica objawowa, to się przenika przecież wzajemnie. Bo przecież z tego ludzie wychodzą. W sensie, że prawdziwa depresja jest na całe życie i człowiek musi brać tabletki dożywotnio ?
ODPOWIEDZ