Witam. Przychodzę z pytaniem i nadzieją,że ktoś bedzie mógł mi pomóc.
Od wielu lat zmagam się z nerwicą lękową. Do tego doszła rownież depresja. Obecnie nerwica wyciszona jest lekami, leczenie farmakologiczne depresji nie przynosi niestety pożądanych efektów. Ale do rzeczy. Od wielu miesięcy, codziennie, praktycznie bez przerwy towarzyszy mi dziwne uczucie w głowie. Czuję się jakbym wypiła niedużą ilość alkoholu. To jakby odurzenie, otępienie a zmysły są jakby przytłumione. To uczucie uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie.
Czy ktoś borykający się z depresją, zaburzeniami lękowymi spotkał się z czymś takim? Szczególnie z takim uczuciem utrzymującym się dłuższy czas?
Znane jest mi pojęcie derealizacji ale jednak objawy występujące u mnie są inne. Dodam jeszcze,że wyniki krwi, tomograf głowy bez zastrzeżeń. Opisywane przeze mnie uczucie utrzymuje się niezależnie od przyjmowanych leków.
Będę wdzięczna za każdą wskazówkę, pomoc.

mam to samo w tym momencie. dla mnie to lekka derealizacja właśnie.

Cześć.
Zadałas pytanie czy ktoś może ci pomóc z objawami depresji i nerwicy lękowej?Dlaczego nie zadasz pytania jak można z tego wyjść i co należy zrobić?
Też jestem nerwicowcem i ostatnio zmagam się z objawami lęku i potwornie mnie to wymęczyło. Teraz zdałem sobie sprawę że to my sami robimy sobie krzywdę. Nikt nie jest w stanie ci pomóc poza jedną osobą. Ta która stoi rano przed lustrem i patrzy się na ciebie.
Od ciebie zależy jak się czujesz i nie tyle co myślisz a to jak te myśli interpretujesz. Problem depresji i nerwicy moim zdaniem polega głównie na zaburzeniu interpretacji swoich myśli. My nerwicowcy poprostu błędnie i irracjonalnie analizujemy swoje myśli i nadajemy im negatywne emocje. Jest wiele sposobów radzenia sobie z takimi myślami. One są automatyczne ale nie znaczy to że nie można mieć nad nimi kontroli. Bo skoro przekształcamy nasze myśli w negatywne emocje jak strach i lęk to możemy tak samo zrobić w drugą stronę. W stronę miłości i radości ze wszystkiego co nas otacza. Zapewne myślisz o sobie że jesteś słaba i nic nie warta. To jest błędne przekonanie. Popatrz wokół siebie albo na siebie i dostrzeż ile jest wokół ciebie pięknych rzeczy, ile w Tobie jest piękna. Nie martw się o jutro ani o wczoraj. To nic nie zmieni poza tym że sama sobie zrobisz krzywdę i zaczniesz mieć stany depresyjne. Zamartwianie się i zadręczanie nie zmieni ani przeszłości ani przyszłości. Zacznij żyć tu i teraz.
Depresja nie jest Twoja i to nie jesteś Ty. To stan umysłu który tak samo jak przyszedł tak samo odejdzie. Wystarczy tylko spojrzeć na wszystko z dobrej strony.
Nikt nie jest temu winny jak się czujesz poza samą sobą. To nie świat i ludzie powodują że mamy depresję i stany lękowe. To my sami źle interpretujemy rzeczywistość.
Na koniec powiedz sobie Hakuna Matata i już się nie martw aż do końca swych dni