Kilka dni temu byłam na zakupach, szukałam niedrogich ubrań na zajęcia sportowe, na które chcę się zapisać - to coś nowego, bo do tej pory byłam leniuszkiem
do tej pory ubierałam się też prawie wyłącznie na czarno, ale to też postanowiłam zmienić. Wzięłam do przymierzalni kilka koszulek i kilka par kolorowych legginsow i zaczęlam próbowanie różnych połączeń, prawie wszystkie z czarnymi legginsami. W końcu stanęło na połączenie legginsów w paski i pomarańczowej koszulki, opcja raczej neonowa, kiedyś bym tego nawet nie próbowała:p stanęłam przed lustrem i poczułamx jakbym patrzyła na inną kobietę. Nie na siebie. Dosłownie. Stałam tak chwilę i zastanawiałam się przez chwilę co się dzieje i czemu patrząc w lustro czuję się, jakbym widziała jakąś obcą laskę... wtedy pomyślałam 'aha, to depersonalizacja' i zaczęłam machać ręką, żeby samej sobie pokazać, że ta w lustrze to ja. Nazwałam ten stan i... nie bałam się, wiedziałam że przejdzie, w końcu czytałam na forum o tym... Ściągnęłam kolorowe sportowe ciuchy i minęło jak ręką odjął. Pomyślałam, że to był totalny szok dla umysłu -sport, kolory, obcisły krój, brak wstydu własnego ciała - i dlatego chciał się odciąć od tego niepokojącego widoku. W końcu zmiany mogą być trudniejsze niż pozostawanie w nawet najbardziej szkodzącym schemacie. Stąd taka jednorazowa depersonaluzacja naprzeciwko lustra... w takim skrócie takie właśnie miałam przemyślenia wieczorem po powrocie do domu. Troche to nie na temat w tym dziale, ale chciałam się tym podzielić z wami i poczytać, jakie wy macie zdanie na ten temat... w zasadzie nie bałam się, nie wkrecałam po takim momencie i do tej pory nie powtórzyło się to
