Zmeczona0 pisze: ↑

28 sierpnia 2020, o 15:05

Jest tutaj może osoba która z tego wyszła całkowicie??

julia0003 pisze: ↑

3 września 2020, o 09:04

Mój problem ciągnie się od stycznia. Mam 21 lat z moim chłopakiem jesteśmy razem od dwóch lat. Jest to zarówno dla mnie, jak i dla niego pierwszy związek, jesteśmy dla siebie pierwszymi w prawie każdej sferze. Wmówiłam sobie na początek, że prędzej czy później on mnie z tego powodu zdradzi, potem zaczęłam doszukiwać się pełno jego wad, o których myślę panicznie całymi dniami, po czym końcowo wpadłam w panikę, co jeśli to ja miałabym go zdradzić z tego powodu, że jesteśmy pierwszymi. Nie mogę przestać się skupiać na tym, że to kompletnie bez sensu być razem skoro nie poznaliśmy życia poza sobą. Z drugiej strony jest on moim najlepszym przyjacielem, i nie chcę go ranić ani tego kończyć. Boję się jednak, że po prostu może już go nie kocham. Nie mam pojęcia, czy to ROCD czy nie. Mam takie myśli każdego dnia od stycznia. Boję się, że ranię go tkwiąc w tym związku, z drugiej strony nie chcę go stracić. Boję się też, że mogę więcej zarabiać w przyszłości, a przeczytałam, że takie związki rzadko wychodzą. Popadłam w totalny obłed na tym punkcie i nie wiem co robić. Umie ktoś mi coś poradzić?

justynajustyna pisze: ↑

3 września 2020, o 15:09

julia0003 pisze: ↑

3 września 2020, o 09:04

Mój problem ciągnie się od stycznia. Mam 21 lat z moim chłopakiem jesteśmy razem od dwóch lat. Jest to zarówno dla mnie, jak i dla niego pierwszy związek, jesteśmy dla siebie pierwszymi w prawie każdej sferze. Wmówiłam sobie na początek, że prędzej czy później on mnie z tego powodu zdradzi, potem zaczęłam doszukiwać się pełno jego wad, o których myślę panicznie całymi dniami, po czym końcowo wpadłam w panikę, co jeśli to ja miałabym go zdradzić z tego powodu, że jesteśmy pierwszymi. Nie mogę przestać się skupiać na tym, że to kompletnie bez sensu być razem skoro nie poznaliśmy życia poza sobą. Z drugiej strony jest on moim najlepszym przyjacielem, i nie chcę go ranić ani tego kończyć. Boję się jednak, że po prostu może już go nie kocham. Nie mam pojęcia, czy to ROCD czy nie. Mam takie myśli każdego dnia od stycznia. Boję się, że ranię go tkwiąc w tym związku, z drugiej strony nie chcę go stracić. Boję się też, że mogę więcej zarabiać w przyszłości, a przeczytałam, że takie związki rzadko wychodzą. Popadłam w totalny obłed na tym punkcie i nie wiem co robić. Umie ktoś mi coś poradzić?

Julio, moja sytuacja jest podoba. Ja jestem z mężem już 6 lat razem, 3 lata po ślubie. Tez jesteśmy pierwszymi. I u mnie trwa to od kwietnia. Wtedy zaczęła się u mnie nerwica. Tez mam takie jak i inne pytania, nikt na nie Ci nie odpowie. Nawet Ty sama. Skąd wiesz czy tak nie będzie z drugim czy trzecim? Nikt nie ma pewności co do swojej połówki ze to będzie forever. Mi pomaga osobiście, dziennik wdzięczności, MINDFULNESS, a także wiara. Nawróciłam się tak prawdziwie (a nie z przymusu). Daje mi to ukojenie i nadzieje. Wierze ze będzie lepiej. Każdy ma z nas wady. Mi przydaje się pokora. To bardzo ważne.

julia0003 pisze: ↑

4 września 2020, o 12:35

justynajustyna pisze: ↑

3 września 2020, o 15:09

julia0003 pisze: ↑

3 września 2020, o 09:04

Mój problem ciągnie się od stycznia. Mam 21 lat z moim chłopakiem jesteśmy razem od dwóch lat. Jest to zarówno dla mnie, jak i dla niego pierwszy związek, jesteśmy dla siebie pierwszymi w prawie każdej sferze. Wmówiłam sobie na początek, że prędzej czy później on mnie z tego powodu zdradzi, potem zaczęłam doszukiwać się pełno jego wad, o których myślę panicznie całymi dniami, po czym końcowo wpadłam w panikę, co jeśli to ja miałabym go zdradzić z tego powodu, że jesteśmy pierwszymi. Nie mogę przestać się skupiać na tym, że to kompletnie bez sensu być razem skoro nie poznaliśmy życia poza sobą. Z drugiej strony jest on moim najlepszym przyjacielem, i nie chcę go ranić ani tego kończyć. Boję się jednak, że po prostu może już go nie kocham. Nie mam pojęcia, czy to ROCD czy nie. Mam takie myśli każdego dnia od stycznia. Boję się, że ranię go tkwiąc w tym związku, z drugiej strony nie chcę go stracić. Boję się też, że mogę więcej zarabiać w przyszłości, a przeczytałam, że takie związki rzadko wychodzą. Popadłam w totalny obłed na tym punkcie i nie wiem co robić. Umie ktoś mi coś poradzić?

Julio, moja sytuacja jest podoba. Ja jestem z mężem już 6 lat razem, 3 lata po ślubie. Tez jesteśmy pierwszymi. I u mnie trwa to od kwietnia. Wtedy zaczęła się u mnie nerwica. Tez mam takie jak i inne pytania, nikt na nie Ci nie odpowie. Nawet Ty sama. Skąd wiesz czy tak nie będzie z drugim czy trzecim? Nikt nie ma pewności co do swojej połówki ze to będzie forever. Mi pomaga osobiście, dziennik wdzięczności, MINDFULNESS, a także wiara. Nawróciłam się tak prawdziwie (a nie z przymusu). Daje mi to ukojenie i nadzieje. Wierze ze będzie lepiej. Każdy ma z nas wady. Mi przydaje się pokora. To bardzo ważne.

Też ostatnio staram się na nowo uwierzyć, bo byłam niegdyś bardzo religijną osobą, co niestety zmieniło się ostatnio, ale jakoś nie umiem uwierzyć tak jak kiedyś. Popadłam w paranoję i mam wrażenie, że jedynym rozwiązaniem byłaby przerwa na jakiś czas żeby się przekonać czy to jest to, ale nie mam przecież gwarancji, że mój chłopak chciałby potem do mnie wrócić, i wiem, że nie jest to dobre rozwiązanie. Zaczęłam czytać w internecie, że takie związki z góry często skazane są na porażkę, bo ktoraś strona będzie chciała prędzej czy później wyszaleć się i popadłam w obłęd na tym punkcie, mam już dość. W głębi siebie nie wyobrażam sobie mojego życia bez chłopaka, dobrze się dogadujemy i jest moim najlepszym przyjacielem, ale mam wrażenie, że jeśli nie miałam miliona partnerów tak jak to piszą dziewczyny na różnych forach, to nie mogę być pewna, że mój pierwszy związek to miłość.

Nowy7 pisze: ↑

4 września 2020, o 16:22

julia0003 pisze: ↑

4 września 2020, o 12:35

justynajustyna pisze: ↑

3 września 2020, o 15:09

Julio, moja sytuacja jest podoba. Ja jestem z mężem już 6 lat razem, 3 lata po ślubie. Tez jesteśmy pierwszymi. I u mnie trwa to od kwietnia. Wtedy zaczęła się u mnie nerwica. Tez mam takie jak i inne pytania, nikt na nie Ci nie odpowie. Nawet Ty sama. Skąd wiesz czy tak nie będzie z drugim czy trzecim? Nikt nie ma pewności co do swojej połówki ze to będzie forever. Mi pomaga osobiście, dziennik wdzięczności, MINDFULNESS, a także wiara. Nawróciłam się tak prawdziwie (a nie z przymusu). Daje mi to ukojenie i nadzieje. Wierze ze będzie lepiej. Każdy ma z nas wady. Mi przydaje się pokora. To bardzo ważne.

Też ostatnio staram się na nowo uwierzyć, bo byłam niegdyś bardzo religijną osobą, co niestety zmieniło się ostatnio, ale jakoś nie umiem uwierzyć tak jak kiedyś. Popadłam w paranoję i mam wrażenie, że jedynym rozwiązaniem byłaby przerwa na jakiś czas żeby się przekonać czy to jest to, ale nie mam przecież gwarancji, że mój chłopak chciałby potem do mnie wrócić, i wiem, że nie jest to dobre rozwiązanie. Zaczęłam czytać w internecie, że takie związki z góry często skazane są na porażkę, bo ktoraś strona będzie chciała prędzej czy później wyszaleć się i popadłam w obłęd na tym punkcie, mam już dość. W głębi siebie nie wyobrażam sobie mojego życia bez chłopaka, dobrze się dogadujemy i jest moim najlepszym przyjacielem, ale mam wrażenie, że jeśli nie miałam miliona partnerów tak jak to piszą dziewczyny na różnych forach, to nie mogę być pewna, że mój pierwszy związek to miłość.

Moim zdaniem za bardzo, wręcz książkowo chcecie aby Wasz związek wyglądał tak jak gdzieś przeczytacie w internecie, że zawsze każdy jest pewny na 100% bez żadnych wątpliwości, że jest pełno miłości i życie wtedy wygląda jak kraina miodem i mlekiem płynąca co oczywiście mija się całkowicie z rzeczywistością, bo każdy na pewno ma w życiu myśli czy ta osoba jest tą na całe życie. Gdy dodamy do tego że istnieją takie zaburzenia jak ROCD które potrafi strasznie zmanipulować i namieszać w naszym życiu to czemu Was dziwi że macie wątpliwości ? Na tym właśnie polega to zaburzenie aby zasiać w Was masę obaw i wątpliwości na temat czy Wasz partner jest tym na całe życie. Zaburzenie potrafi tak manipulować człowiekiem i stwarza coraz to lepsze wkręty, doprowadza do tego że szukacie tylko wad w drugiej połówce i tylko się na nich skupiacie, co jeszcze bardziej ma Was utwierdzać że rzeczywiście to nie ten. Czytacie w internecie głupoty, ktoś coś napiszę i od razu wierzycie że tak jest bądź powinno być. Ktoś napisał że potrzeba milion razy zmienić aby wiedzieć i macie zamiar tak sprawdzać ? Przecież to jest chore, gdzie mogłabyś już od lat prowadzić szczęśliwe życie. I jasne trzeba powiedzieć też o tym że ludzie się rozstają, ale mają ku temu powody, i tego po prostu chcą, a to co Was różni to to że Wy NIE CHCECIE kończyć tego związku, nie macie powodów do tego, nic złego się nie dzieje, a MACIE tylko obawy i wątpliwości spowodowane przez zaburzenie. Do tego ogromny lęk przed tym wszystkim, obsesyjnie się zamartwiacie, boicie i gdzieś tam w środku nie chcecie tego kończyć. Właśnie to Was różni między osobami które rzeczywiście kończą związek, bo oni tak się nie zachowują, nie mają typowego lęku które powoduje właśnie zaburzenie. Wy za bardzo szukacie jakiegoś potwierdzenia że to ten na 100%, gdzie takie potwierdzenie nie istnieje. To nie wygląda tak bajkowo jak obecnie uważacie, że spotkacie kogoś i wiecie że to ten bez żadnych obaw, bez wątpliwości. Jednak mimo to, spędzając ze sobą czas, poznajcie się nawzajem i czas Was naprowadza na podjęcie decyzji czy tak warto się zaangażować czy raczej nie. I same musicie podjąć takie decyzje, bo to Wasze życie, a myślenie że dostaniecie jakieś 100% potwierdzenie jest błędne. Że tak powiem "zaryzykujcie" postawcie na jakąś decyzję i się jej trzymajcie. A co będzie dalej przekonacie się po czasie.