od października jakoś do kwietnia miałam spokój - wyciszenie.. oczywiście po śmierci babci (5 stycznia) pogorszyło mi się, ale to nie był taki lęk i problemy nerwicowe, po prostu przechodzę żałobę, ale czuję jednak znaczącą granicę pomiedzy tą żałobą i bólem z nią związanym, a moją nerwicą. Od kilku- kilkunastu dni zaczęłam odczuwać ten lęk w srodku klatki.. niby nic, ale jednak ja oczywiście zaczęłam te swoje rozkminy- że to już wraca, że na pewno znów będzie nawrót.. i tak od tych kilku dni ciągle żyję mysla, ze to na pewno wraca.. że lęk znów będzie mnie kontrolował.. do tego dochodza od paru dni ciagle hustawki nastroju.. w ciagu dnia humor zmienia mi sie jakies 4-5 razy.. rano wstaje jest ok, pozniej placze ze nerwica wraca itp., po placzu jest spokoj i moge jakos w miare logicznie myslec, a potem znowu ten LĘK...(JESTEM NA LEKU ZOTRAL50 OD OKOŁO 3 LAT). Te hustawki nastrojow od razu wywolaly u mnie mysl - to na pewno CHAD. Do tego dorzucilam sobie tą ryzykowną jazdę samochodem - o której macie napisane w moich postach wyżej w tym temacie- i lęk gotowy.. na zmianę mam teraz lęk przed CHAD, schizofrenią, a przedwczoraj byłam przekonana, że na 100% mam borderline.. co akurat może być prawdą z uwagi na moje cechy charakteru i zachowanie.. jestem przerazona myslami o chorobach psychicznych, naprawde nastawiam sie ze mam to borderline i chad, chce zrobic sobie jakies testy psychologiczne(ktos cos podpowie w tym temacie?). Ogólnie przez 1,5 roku byłam na takiej terapii indywidualnej poznawczo- behawioralnej, na poczatku duzo mi to dalo, ale ostatnio po 3 latach nieregularnego chodzenia tam stwierdzilam, ze chyba zmienie psychologa, poniewaz wizyty u tej Pani juz malo co mi dawaly.. raczej to byla luzna pogawedka niz terapia. Jeszcze jak widzicie w moim pierwszym poscie w tym temacie- mialam problem z lekiem przed ciaza - ale ostatnio stwierdzilam, ze te 2 epizody takie silne tego lęku ciążowego, to były pewnie albo urojenia albo ciąża urojona i że to wcale nie był lęk, ponieważ mi sie nie dalo przetlumaczyc, ze ja nie jestem w zadnej ciazy.. ja kazdy ruch jelit w brzuchu traktowalam jako ruchy dziecka, robilam testy ciazowe i tylko na chwile mnie uspokajal ten negatywny wynik.. łaziłam całe dnie za mamą i mowilam,ze na pewno jestem w ciazy( mimo ze nie uprawialam seksu), wydawalo mi sie ze urosly mi piersi i brzuch, dlatego teraz uwazam ze to byly urojenia i ze moze mam jakies zaburzenia osobowosci schizoidalnej? paranoiczne? schizofreniczne? nie wiem ale lęk jest straszny, że to mogły być te urojenia...
** do tego dochodzi taki problem - od 6 lat jestem w zwiazku, pierwsze 3 lata zwiazku mimo leku przed ciaza i leku przed lekiem o ciazy pelne byly namietnosci.. nie moglismy sie od siebie oderwac, ale od kiedy mam zdiagnozowane zaburzenia lekowe nie moge sie przelamac i w ogole nie mam checi na jakiekolwiek zblizenia, chlopak probowal dlugo, ale ja ciagle nie i nie, bylo tak ze jakiekolwiek zblizenie ( nie seks) mialo miejsce 1 raz na miesiac maksymalnie... teraz chlopak juz sobie odpuscil, ale ja w ogole nie czuje juz zadnego pociągu do tego wszystkiego, nie mam ochoty na zadne zblizenia
to dla mnie trudne, szczegolnie ze od poczatku czulismy do siebie duza chemie, ale mysle ze przez moje zaburzenie wszystko sie zmienilo.. nie umiem sie zmuszac, a chec mam naprawde bardzo rzadko, okolo 1 raz na miesiac... jakby tego bylo malo od razu po jakimkolwiek zblizeniu wraca ta mysl o tamtym lęku przed ciaza albo czy aby na pewno nie moglam zajsc teraz w ciaze? mimo ze nie uprawiamy seksu... wiem ze irracjonalne mysli ale jednak są, boję się,że mam coś innego niż nerwica... nie mialam problemu z wychodzeniem z domu z jakimis somatami jak wiekszosc tutaj... prosze o pomoc
